Τρίτη βράδυ και καθόμαστε με τον πατέρα μου στο σαλόνι. Κάποια στιγμή στο zapping πετυχαίνουμε το «Sex and the city». « – Μπαμπά…; – Ναι, παιδί μου… – Άλλαξε το κανάλι… ΤΩΡΑ!». Κάπου εκεί είναι που με ρώτησε «καλά, τι το ενδιαφέρον έχει αυτό το πράγμα, μπορείς να μου πεις; Τέσσερις γυναίκες που δε φαίνεται να δουλεύουν ποτέ, παρ’ όλο που εργάζονται σε απαιτητικές δουλειές, πίνουν όλη μέρα – είτε σε μπαρ, είτε σε εστιατόρια – και το μόνο που τους νοιάζει τελικά είναι τι θα φορέσουν τη στιγμή που θα κάνουν test drive το μισό ανδρικό πληθυσμό του Manhattan». Του απάντησα πως δε μπορώ να ξέρω, παρ’ όλο που ανήκω στου φύλο που κατά την πλειονότητά του εκθείασε το «Sex and the city». Σημείωση: η κουβέντα έγινε με χρήση «γαλλικής», αν μ’ εννοείτε!
Εκείνη τη στιγμή γι’ άλλη μία φορά ένιωσα να επιβεβαιώνω κάποιους φίλους μου από το αντίθετο φύλο που μου επεσήμαναν εντυπωσιασμένοι πως ώρες ώρες σκέφτομαι σαν άντρας. Εδώ να διευκρινίσω πως δε μου θέτουν ζήτημα έλλειψης θηλυκότητας από πλευράς μου. Αλλά γι’ αυτούς, κάποιες απόψεις μου γύρω από γυναικείες συμπεριφορές και προτιμήσεις καθίστανται αρκετές ώστε να με αποκαλέσουν «εξαίρεση» στον κανόνα. Δεν περιαυτολογώ, μεταφέρω αυτά που μου είπαν. Αν το καλοσκεφτούμε, όμως… μήπως θα έπρεπε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε λίγο περισσότερο σαν άντρες; Τι εννοώ; Αν διαβάσετε παρακάτω θα δείτε πώς βλέπω εγώ κάποιες συμπεριφορές οι οποίες, ας το ομολογήσουμε, είναι κραυγαλέες!
#1: ποτέ δεν κατάλαβα εκείνην την έξαρση που πιάνει άλλες γυναίκες στα μαγαζιά. Ανοίγεις την ντουλάπα και βλέπεις ότι χρειάζεσαι ένα καινούριο τζιν γιατί το παλιό σου είτε δε σου στρώνει όπως παλιά είτε έχει αρχίσει να «παραδίδει πνεύμα». Πολύ ωραία. Βγαίνεις στα μαγαζιά, ψάχνεις αυτό που σου ταιριάζει και που ταιριάζει και με τα ήδη υπάρχοντα στη ντουλάπα σου μπλουζάκια ή πουκάμισα κι όταν το βρεις, πληρώνεις και φεύγεις. Αν αρχίσεις μετά «αχ, θα πάρω κι εκείνο το τοπάκι» ή τα «ναι, αυτά τα μπλουζάκια είναι τέλεια» το πιο πιθανό είναι να κάνουν απλά μία μετακόμιση από το ράφι του μαγαζιού στη συρτάρι της ντουλάπας σου, χωρίς να τα φορέσεις ποτέ. Για να μη μιλήσω για εκείνη την έλλειψη σιγουριάς μέχρι να βρούν κάποιες αυτό που θέλουν. Καταλαβαίνω τους άντρες, που συνοδεύουν γυναίκες στα ψώνια που όσο περιμένουν την φίλη τους, έχουν αλλάξει δέκα χρώματα από την εξάντληση της υπομονής τους. Ειλικρινά, αν έκανα κι εγώ 45 λεπτά για να διαλέξει η φίλη μου φόρεμα, θα είχα αρχίσει να βγάζω αφρούς! Αν δεν είσαι σίγουρη, φύγε, σκέψου το κι όταν το αποφασίσεις, επίστρεψε στο μαγαζί κι αγόρασε αυτό που θέλεις. Βασική προϋπόθεση: μην κουβαλάς κανέναν μαζί σου, δεν εγγυάται κανείς για τα όρια της υπομονής του!
#2: δεν αντέχω τη “γυναίκα -γατούλα“. Εκείνο το ατέρμονο «mew mew» που ακούγεται όταν κάποια γυναίκα μιλάει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί με στόχο να δείξει πόσο «ναζιάρα» και «γλυκούλα» είναι – τρομάρα της! – στην καλύτερη περίπτωση σου τρυπάει τα αυτιά. Ειδικά σε συνδυασμό μ’ εκείνο το τελείως φτιαχτό γελάκι «χιχιχιχιχι» που είναι λες και γελάει μάγισσα από καρτούν, ω, Θεέ μου! Πραγματικά, ακούγοντας κάτι τέτοιο, μόνο και μόνο για να σώσω το νευρικό μου σύστημα, κάποιες φορές μου ήρθε να φωνάξω ένα «ξουτ, βρωμόγατο». Κορίτσια, πού και πού λίγο «νάζι» ενδείκνυται. Με μέτρο, όμως… ΠΟΛΥ μέτρο! Κι όχι παντού. Δεν είναι καθόλου σέξι κι όποιος/α σας το έμαθε, μάλλον πέτυχε το σκοπό του/της να σας κάνει ρεζίλι. Αφήστε που αν το κάνατε συνήθειο και «νιαουρίζετε» και στη δουλειά σας, δε νομίζω πως ένας πελάτης θα σας πάρει και πολύ στα σοβαρά, πόσο μάλλον ο εργοδότης σας.
#3 : οι γυναίκες που πηγαίνουν στο μπαρ είτε μόνες είτε με «κυρίες επί των τιμών» με τη μύτη να τρυπάει το ταβάνι τόσο ψηλά σηκωμένη που την έχουν, είναι η ντροπή του γυναικείου φύλου. Βασικά είναι το άλλο άκρο από τη γυναίκα «γατούλα». Μην αναρωτιέστε γιατί οι άντρες δε φλερτάρουν πια. Πού να τολμήσει ο δύσμοιρος που κατά 99% θα του ανταπαντήσουν με μία ξινίλα στη μούρη, όσο ευγενικά κι αν τις προσεγγίσει αυτός; Βλέπετε, αφήνω τους λεγόμενους «κάφρους» απ’ έξω. Δεν έχετε όρεξη για νέες γνωριμίες ή για φλερτ για τον οποιονδήποτε λόγο; Είστε δεσμευμένη και δε θέλετε να ανοίξετε «ιστορίες»; Φορέστε ένα ειλικρινές χαμόγελο κι αρνηθείτε ευγενικά. Δεν κοστίζει. Το λεγόμενο «τουπέ» κάθε άλλο παρά γοητεία σας προσδίδει.
#4: το γιατί ορισμένες γυναίκες δε βγαίνουν από το σπίτι αν δεν ξοδέψουν μισή ώρα στο μακιγιάζ κι άλλη τόση για να φορέσουν ό,τι πιο eccentric τους προστάζει η μόδα, ανεξαρτήτως του αν το αποτέλεσμα είναι τελικά όμορφο ή όχι, δε θα το καταλάβω ποτέ. Κάθε γυναίκα θέλει να νιώθει και να φαίνεται όμορφη και σίγουρα κάθε άντρας απολαμβάνει το θέαμα μίας περιποιημένης γυναίκας. Δε νομίζω, όμως, ένας άντρας θα σκεφτεί το ίδιο αν σας δει υπερβολικά βαμμένη στις 5 το απόγευμα ας πούμε. Δε θα επαναληφθώ, το έχουμε πει κι εδώ. Εν ολίγοις, simple is sexy!
#5: γιατί πρέπει για κάθε τι να διυλίζουν τον κώνωπα ορισμένες; Αυτό που θαυμάζω στους άντρες και το έχω υιοθετήσει κι εγώ – ίσως «φταίει» το γεγονός πως μικρή έκρυβα μία αλητήρια φύση η οποία εξελίχθηκε με την πάροδο των χρόνων – είναι το γεγονός πως είναι άμεσοι και ξεκάθαροι σε ό,τι λένε. Οι δε γυναίκες κάνουν αναλύσεις επί των αναλύσεων, κυρίως στα θέματα των ερωτικών/αισθηματικών. «Τι εννοούσε με αυτό που είπε;» ή «και τι σήμαινε αυτή η κίνηση; Γιατί κάτι σημαίνει, δε μπορεί». Κορίτσια, όσο απίστευτο κι αν σας φαίνεται, ο άντρας εκφράζει καθαρά και ξάστερα ό,τι σκέφτεται. Το άσπρο είναι άσπρο και το μαύρο μαύρο, τέλος! Δεν υπάρχει περίπτωση το άσπρο στην πορεία να γίνει φουξ με μπλε ελεφαντάκια, οπότε τζάμπα καταναλώνετε φαιά ουσία. Στην τελική, αν δεν παίρνετε το μήνυμα με τη μία, μάλλον δεν αφιερώνετε την προσοχή που απαιτείται, οπότε δε σας φταίει ο άντρας.
Θα μου πείτε τώρα «καλά, όλα αυτά τι σχέση έχουν με το SATC;». Έχουν και μάλιστα άμεση. Αρκεί να παρακολουθήσετε δέκα λεπτά ένα επεισόδιο – εγώ τόσο άντεχα όταν το πετύχαινα στην τηλεόραση, μετά λυπήθηκα την αισθητική μου. Αν όχι όλες, τις περισσότερες από τις παραπάνω συμπεριφορές – που πιθανώς υπέβοσκαν στην κάθε μία μας, δεν αφήνω τον εαυτό μου απ’ έξω – τις καλλιέργησε η ουτοπική καθημερινότητα (;;;) τεσσάρων γυναικών που όλη μέρα ξοδεύουν λεφτά σε ρούχα, ποτά κι αναλώνονται στο κυνήγι του «alpha male» ή όπως αλλιώς το είχαν κατά νου. Και δυστυχώς οι πιο πολλές πίστεψαν πως μπορούσαν να γίνουν μία νέα Carrie ή μία νέα Samantha. Κυρίες μου…; Θα σας πω κάτι και μην σοκαριστείτε: αυτή η καθημερινότητα ήταν ένα σενάριο πέρα για πέρα τραβηγμένο από τα μαλλιά. Στην τελική τι έχετε να ζηλέψετε από όλες αυτές; Προσωπικά αν κάποιος με παρομοίαζε σαν μία από τις «γοργόνες» της σειράς, πιθανότατα θα καταλήγαμε αυτός στον οδοντίατρο για να ξαναχτίσει την οδοντοστοιχία του κι εγώ σε κελί, να περιμένω έναν καλό άνθρωπο να μου φέρνει τσιγάρα και καμία σοκολάτα! Είστε μοναδικές κι αντ’ αυτού κυνηγάτε ένα τελείως λανθασμένο πρότυπο το οποίο – μη σοκαριστείτε πάλι – οι άντρες απεχθάνονται. True story!
Ναι, φίλοι μου, γυναίκα υπογράφει το εν λόγω κείμενο. Μου αρέσει η μόδα, αλλά μόνο όταν την προσαρμόζω στα δικά μου γούστα. Χρησιμοποιώ κι εγώ καλλυντικά, θέλω να φαίνομαι περιποιημένη, αλλά όχι σε σημείο που να μη με αναγνωρίζουν από το… μπογιάτισμα. Και ναι, μου αρέσει να λέω τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μη βαυκαλίζομαι αναζητώντας την άγνωστη (;) αλήθεια. Μπορεί πολλές μου απόψεις να ταυτίζονται με αντρικές, αλλά αυτό δε σημαίνει πως χάνω τη θηλυκότητά μου. Το αντίθετο, το να εκφράζει μία γυναίκα ακέραιες απόψεις και η έλλειψη της όποιας υπερβολής από μεριάς της όχι μόνο ανεβάζει την εκτίμηση ενός άντρα στο πρόσωπό της, αλλά και την κάνει να απέχει από το στερεότυπο του «μωρού παιδιού» ή της «γυναικούλας».
Δοκιμάστε το και να με θυμηθείτε: τίποτα δεν είναι πιο sexy από μία γυναίκα που παράλληλα με τη θηλυκότητά της διατηρεί το μέτρο και τη λογική!
