Σήμερα είναι η μέρα των ερωτευμένων και χιλιάδες πεταλούδες πετούν γύρω-γύρω. Που είναι οι πεταλούδες να κάνω σκηνικό; Τα πουλάκια κελαηδούν, ο ήλιος λάμπει και οι ερωτευμένοι τρέχουν στο δάσος με το καλάθι του πικ-νικ ανά χείρας. Τι δεν γίνεται ; γιατί δεν έχει καλό καιρό; Όχι δεν το δέχομαι! Πότε θα γιορτάσουν τα παιδιά τον έρωτα τους τώρα; Αφού η μέρα των ερωτευμένων είναι σήμερα. Αύριο θα έχουμε ξεμείνει από λουλούδια και σοκολατάκια μη σου πω και από έρωτα!!
Μπορείς να με πεις κυνική, μπορείς να με πεις πεζή και ό, τι άλλο θέλεις, δεν είμαι. Είμαι αθεράπευτα ρομαντική και τρομερά μεγάλο «θύμα» του ρομάντζου γενικά. Αλλά αυτή τη μέρα γίνομαι Χριστουγεννιάτικο δέντρο από τα λαμπάκια που ανάβουν πάνω μου. Δεν μπορώ τον οργασμό της καρδούλας, τι να κάνουμε… δεν αντέχω που ξαφνικά όλα γύρω μου παίρνουν την απόχρωση του κόκκινου και ροζ ή ότι ξαφνικά πρέπει να είναι όλα μέσα στη καλή χαρά και τον έρωτα. Οι δε ερωτευμένοι ,πάλι που είναι φαν αυτής της γιορτής αρχίζουν τις αγαπούλες και τα «γουτσου γουτσου» σαν να μην υπάρχει αύριο. Συγνώμη κιόλας, τώρα το θυμηθήκατε ότι αγαπιέστε; Γιατί αν το θυμηθήκατε τώρα… κάτι λάθος κάνετε.
Γενικά αυτή η «γιορτή» μου θυμίζει όλους εκείνους που ξαφνικά, με το που γίνουν ζευγάρι μεταλλάσσονται, και από κανονικοί άνθρωποι αρχίζουν να μιλούν μία άλλη γλώσσα που περιέχει λέξεις, που ακούγονται σαν να μιλάει μωρό στα πρώτα του λογάκια ή σαν μειώθηκε ξαφνικά το λεξιλόγιο τους στα «ματάκια μου, καρδούλα μου, αγαπάκι μου, ψύχη μου». Ο άλλος ξαφνικά δεν έχει όνομα είναι το κουρκουμπινάκι! Σε αυτές τις περιπτώσεις ψάχνω διακριτικά το κοντινότερο μπάνιο.
Είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό όταν ερωτεύεσαι να γίνεσαι πιο ρομαντικός, πιο λυρικός και πιο ευαίσθητος. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνεσαι γελοίος ή ακόμα χειροτέρα να προσπαθήσεις να αποδείξεις στους γύρω σου πόσο ερωτευμένος και ευτυχισμένος είσαι.
Η πραγματική ευτυχία από τον έρωτα, φαίνεται από μέτρα μακριά, και όσο και αν προσπαθήσεις δεν κρύβεται. Για αυτό και δεν μπορώ να ακούω όλα αυτά τα σαχλά, ειδικά όταν φαίνεται ότι λέγονται για να ειπωθούν.
Επίσης πάντα ήμουν της άποψης ότι ο αληθινός και ουσιαστικός έρωτας γιορτάζει κάθε μέρα, σε κάθε βλέμμα, σε κάθε φιλί, σε κάθε «Καλημέρα» και σε κάθε «Καληνύχτα». Αν μετά από ένα χρόνο θα με κοιτάζει με το ίδιο βλέμμα που με κοιτούσε την πρώτη μέρα, εκεί μετράει ο έρωτας, όχι αν στις 14 Φεβρουαρίου θα θυμηθεί να μου πάρει ένα κουτί σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς.
