Η πλήρης συνειδητοποίηση, η ενσυναίσθηση των αδυναμιών και των σφαλμάτων μας, θα μπορούσε κάλλιστα, με μεγάλη ευκολία, να ορίζει την έννοια της αυτογνωσίας. Η αυτογνωσία, το γνώθι σαυτόν δηλαδή, προηγείται της αυτοκριτικής και έπεται, συνήθως, μιας λανθασμένης, επιφορτισμένης αρνητικά κατάστασης.
Τι είναι όμως στην ουσία η αυτογνωσία; Είναι κάτι το οποίο διαθέτουν όλοι οι άνθρωποι και αν ναι, σε πόσο μεγάλο βαθμό ο καθένας; Μήπως απλά είναι μια “τάση” αντιμετώπισης ενός προβλήματος, μόνο σε κάποιες φάσεις της πορείας ενός ανθρώπου; Ή μήπως αποτελεί καθαρά τρόπο αντιμετώπισης της ζωής; Εδώ, οι απόψεις διίστανται. Αρκετοί άνθρωποι είτε από φύσει, είτε επειδή έτσι “έμαθαν”, είναι εγωιστές, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Ως συνέπεια, φαίνεται να τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπουν στη διαδικασία παραδοχής των λαθών τους. Πάντα “κάποιος άλλος” θα είναι αυτός που φταίει, ποτέ οι ίδιοι. Γι’ αυτά τα άτομα, μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα πως είναι πολύ λίγες έως ελάχιστες οι στιγμές που πραγματικά διαθέτουν αυτογνωσία και ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός: ο εγωισμός δεν αφήνει περιθώρια στα άτομα να την… καλλιεργήσουν! Πιο απλά, δεν τους “αφήνει” να συλλογιστούν το πού έχουν φταίξει, τι πάει λάθος με τους ίδιους και που πρέπει να διορθωθούν. Κι αυτό, κακά τα ψέματα, αποτελεί κάτι οδυνηρό.
Η έννοια της αυτογνωσίας είναι πολύτιμη για τον άνθρωπο και κάθε ένας θα πρέπει να προσπαθεί να την “κάνει δική του”. Πολλές φορές, η αυτογνωσία αποτελεί κινητήρια δύναμη για μια νέα αρχή, για επανεκκίνηση. Βλέπεις τα λάθη σου, “συζητάς” με τον εαυτό σου και σχεδιάζεις με μεθοδικότητα τι δεν σου αρέσει και τι πρέπει να “φτιάξεις”-τροποποιήσεις. Φυσικά, η αυτογνωσία έχει επιτυχία στην εφαρμογή της όταν γίνεται συστηματικά και όχι μόνο στις οριακές στιγμές της καθημερινότητας.
Πριν από κάθε μικρό ή και μεγάλο βήμα μας λοιπόν, αλλά και μετά από αυτό, είναι σχεδόν απαραίτητο να “κριτικάρουμε” το άτομό μας.
Θυμηθείτε πάντα πως δεν υπάρχει (και δεν πρέπει να υπάρχει) πιο σκληρός κριτής του εαυτού μας από εμάς τους ίδιους.
Η υπερβολική επιείκεια και ανοχή, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Γι’ αυτό, προτού κρίνουμε τον οποιοδήποτε, πρώτα θα πρέπει να μάθουμε να κρίνουμε ΣΩΣΤΑ και αυστηρότερα απ’ όλους, τον εαυτό μας, και βέβαια να είμαστε συμφιλιωμένοι με αυτόν!
Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
