Το καλοκαίρι έφτασε. Για την ακρίβεια, έφτασε επιτέλους. Πάνω που είχαμε αρχίσει να συμφιλιωνόμαστε με την ιδέα ότι φέτος θα φορεθεί πολύ το δίπτυχο μαγιό – γαλότσα στις παραλίες, τότε μόνο αποφάσισε ο ήλιος να βγει από την κρυψώνα του και, φυσικά, μαζί με αυτή την grande εμφάνιση έφερε συνοδεία και τα πρώτα σαραντάρια. Αλλά και με τι καρδιά να παραπονεθείς; Άλλωστε αν δεν είχαμε αυτό τον καυτό, τον καλοκαιρινό, τον ελληνικό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα, θα απολαμβάναμε με την ίδια ένταση τις βουτιές στη θάλασσα, το καρπούζι, τις βραδινές μπαλκονάδες, τα νυχτερινά μπυρόνια, τα μεταμεσονύχτια παγωτά….θα έλεγα περισσότερα αλλά το βλέπετε κι εσείς ότι όσο μικραίνουν οι ώρες μεγαλώνουν οι αμαρτίες, ας είμαστε φειδωλοί στις δηλώσεις μας.
Ή μήπως θα είχαμε αυτές τις κατακόκκινες ζουμερές ντομάτες; Ή αυτές τις χοντρές γυαλιστερές μελιτζάνες; Όπα, φτάσαμε. Εδώ παρκάρουμε. Όλη αυτή η εισαγωγή έγινε για να σας παρουσιάσω την «Βασίλισα της Μεσογειακής Κουζίνας». Άλλοι την αγαπούν κι άλλοι την μισούν, περιέργως δεν έχω γνωρίσει ακόμα άνθρωπο που να την αντιμετωπίζει αδιάφορα. Την μελιτζάνα ή την τρως ή δεν την τρως, πάει και τελείωσε.
Το παρεξηγημένο αυτό λαχανικό χρειάστηκε να κάνει μεγάλο ταξίδι για να έρθει να μας συστηθεί και ακόμα μεγαλύτερο αγώνα για να κερδίσει μια θέση στη μεσογειακή διατροφή. Βλέπετε, μέχρι και τον 18ο αιώνα, η μελιτζάνα έπαιζε ρόλο καθαρά διακοσμητικό στα νοικοκυριά, μιας και η πικράδα της δεν την έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή στα τσουκάλια. Πρόβλημα το οποίο έχει εξ’ολοκλήρου λυθεί με τις νέες ποικιλίες που δεν χρειάζονται ξεπίκρισμα για να μαγειρευτούν. Μη με ρωτάτε τί και πως, εγώ στη γεωπονική έχω πάει μόνο για να αγοράσω σαρδελιές. Και αυτές τις σκότωσα.
Η πρώτη καλλιέργεια μελιτζάνας έγινε, σύμφωνα με μια αρχαία κινέζικη αγροτική πραγματεία, στην Κίνα το 544 π.Χ., η φήμη της, όμως, άρχισε να εξαπλώνεται όταν άρχισε να καλλιεργείται μεθοδικά στην Ινδία ως ιθαγενές φυτό. Στην Ευρώπη έφτασε μόλις το 14ο Αιώνα μ.Χ. και η πρώτη της στάση ήταν στην Ιταλία. Πλούσια σε αντιοξειδωτική και καρδιοπροστατευτική δράση και απόλυτα συμβατή με την μεσογειακή γη, η μελιτζάνα έγινε σήμα κατατεθέν της Μεσογειακής κουζίνας.
Ως φόρο τιμής, λοιπόν, σε όλο αυτό το ταξίδι ανάμεσα σε διαφορετικές κουζίνες και κουλτούρες, προτείνω να αφήσουμε για λίγο στην άκρη τους παραδοσιακούς μουσακάδες και τα παπουτσάκια και να εξερευνήσουμε τα γαστρονομικά διαμαντάκια τα οποία άλλοι λαοί εμπνεύστηκαν χάρη στη μελιτζάνα και, ποιος ξέρει, μπορεί να εκπλαγούμε από τις ομοιότητες! Και τι καλύτερο για να ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι μας στις γεύσεις από μία στάση στη Σικελία, την πατρίδα της περίφημης Ιταλικής Καπονάτας.
Υλικά:
3 μεγάλες μελιτζάνες φλάσκες, κομμένες σε χοντρές ροδέλες και αφού έχουμε αφαιρέσει τη μισή φλούδα σε λωρίδες με αποφλοιωτή λαχανικών.
4 καρότα, κομμένα σε ροδέλες
1 μεγάλο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο
2 λωρίδες σέλινο, ρίζα και φύλλα ψιλοκομμένα
5 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένες
1 φλυτζάνι ελαιόλαδο
2 κ.σ. κάππαρη
1 φλιτζάνι φυστίκια Αιγίνης, ψιλοκομμένα
2 κ.σ. πράσινες ελιές, ψιλοκομμένες
1 φλιτζάνι τοματοχυμό
1 κ.σ. τοματοπελτέ
2 κ.σ. καστανή ζάχαρη
1 σφηνάκι ξύδι από κόκκινο κρασί
1 λεμόνι, το ξύσμα του
Αλάτι & πιπέρι, Δυόσμος για γαρνίρισμα
Οδηγίες:
Σε βαθιά κατσαρόλα, τσιγαρίζουμε σε δυνατή φωτιά το σέλινο, τα καρότα και το κρεμμύδι στο ελαιόλαδο μέχρι να καραμελώσουν καλά και κατόπιν προσθέτουμε το σκόρδο συνεχίζοντας το ανακάτεμα για άλλα 3’.
Προσθέτουμε τις μελιτζάνες και συνεχίζουμε το ανακάτεμα μέχρι να απορροφήσουν όλο το ελαιόλαδο και να αρχίζουν να μαλακώνουν, να συρρικνώνονται και να βγάζουν τα υγρά τους. Σε αυτό το σημείο προσθέτουμε την κάππαρη, τις ελιές και τα φυστίκια και συνεχίζουμε το μαγείρεμα για άλλα 5’.
Κατόπιν προσθέτουμε την καστανή ζάχαρη και το ξύδι και μόλις το τελευταίο εξατμιστεί, προσθέτουμε το ντοματοχυμό και τον τοματοπελτέ, αλατοπιπερώνουμε και χαμηλώνουμε την ένταση στο μισό για άλλα 10’.
Σβήνουμε το μάτι, πασπαλίζουμε με φύλλα δυόσμου και ξύσμα λεμονιού αφήνουμε το φαγητό να κάτσει για 20-30’ πριν το σεβίρουμε, ώστε να απορροφηθούν τα υγρά.
Tip1: τα αρώματα της Καπονάτα αναδεκνύονται καλύτερα με την επιλογή ενός εξαιρετικά παρθένου βιολογικού ελαιόλαδου, υψηλής διατροφικής
αξίας, όπως το Cretanthos της κορυφαίας ποικιλίας Κορωνέϊκη από ελαιώνες στα Αγγελιανά Μυλοποτάμου Κρήτης.
Tip2: Τρίψτε λίγη φέτα από πάνω, δε θα χάσετε!
Περισσότερα για την Hungry Girl in Athens, μπορείτε να μάθετε πατώντας εδώ…
