Λοιπόν τι είναι καλύτερο; Να σε τρώνε να κουνούπια ή να χουχουλιάζεις στη κουβέρτα σου;
Με την αγαπημένη Αντιγόνη έχουμε πολλά κοινά, τόσα που ώρες ώρες μοιάζει τρομακτικό. Ευτυχώς όμως για εμάς είναι φορές που τυχαίνει να διαφωνούμε σε κάποια πράγματα και εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον. Βγαίνει το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός μας, και οι διαφορές μας γίνονται αντικείμενο δημόσιας αντιπαράθεσης που ψάχνουν να βρουν υποστηρικτές. Αυτή τη φορά είδαμε το θέμα της Αλεξάνδρας μας για το καλοκαίρικαι σκεφτήκαμε ότι είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε ποια εποχή έχει τους πιο πολλούς θαυμαστές. Βέβαια πρώτα θα σας πούμε γιατί η καθεμιά διαλέγει τη δική της.
Η Αντιγόνη είναι υπέρ του καλοκαιριού, ας δούμε γιατί.
«I’m walking on sunshine… Woah, ah ah ah!» (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Ο χειμώνας σίγουρα είναι μία εποχή με τις δικές της ιδιαιτερότητες και τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Μόνο το χειμώνα έχεις, για παράδειγμα, τη δυνατότητα να… «χουχουλιάσεις» είτε με την παρέα είτε με το έτερον ήμισυ μπροστά στη φωτιά σε κάποιον χειμερινό προορισμό – έλα, Λίνα, σου έφτιαξα και romantique σκηνικό, σε αποτελείωσα! Και το χειμώνα οι indoors δραστηριότητες έχουν την τιμητική τους. Το καλοκαίρι, όμως, όπως και να έχει, σου προσφέρει ακόμη περισσότερα!
Το καλοκαίρι, για μένα, τουλάχιστον, σημαίνει ανανέωση. Οι λιακάδες, οι πιο συχνές βόλτες, η εξόρμηση στην πιο κοντινή παραλία κι όλα τα «συμπαρομαρτούντα» σε χαλαρώνουν, ξεφεύγεις για λίγο από τη μουντή καθημερινότητα του χειμώνα και γεμίζεις λίγο παραπάνω τις μπαταρίες σου. Ωραίοι κι οι cappuccino μέσα σ’ ένα μικρό, cozy καφέ μετά τα ψώνια και το window shopping με την κολλητή, αλλά αλλιώς είναι να μπορείς να χαρείς τη λιακάδα παράλληλα.
Μια που είπα λιακάδα, το καλοκαίρι δεν την κυνηγάς με το ντουφέκι. Είναι κάθε μέρα εκεί και σε περιμένει, εσύ το μόνο που έχεις να διαλέξεις είναι το πού και το πώς θα την απολαύσεις. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, ο καφές ή το ποτό στην παραλία αποκτούν πραγματικά άλλη γεύση, με τη θέα να σε γαληνεύει κι ο ήλιος να σε χαϊδεύει γλυκά.
Καλοκαίρι = θερινό σινεμά! Πολύ καλά και τα multiplex, δεν αντιλέγω, αλλά δες το κι έτσι… όλο το χειμώνα κλείνεσαι σε μία αίθουσα για να παρακολουθήσεις μία ταινία. Φαντάσου να θες να δεις ένα blockbuster και γίνεται της μουρλής το πανηγύρι από κόσμο, καταντάει ασφυκτικό. Το καλοκαίρι μία ανοιχτή αίθουσα προβολής χαρίζει μία άλλη αίσθηση στο θεατή. Δε νιώθεις κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους, σε φυσάει λίγο το αεράκι, έχεις δίπλα ένα τραπεζάκι όπου μπορείς να ακουμπήσεις το αναψυκτικό σου κι αν είσαι και καπνιστής, ε, είναι πιο εύκολο να ανάψεις το τσιγάρο σου σε ανοιχτό χώρο. Πράγμα που με κάνει να σκεφτώ…ευτυχώς δεν είδα το «Hobbit» το χειμώνα στο σινεμά. Θα είχα κλατάρει!
Θάλασσα, αμμουδιά, βουτιές, τσιπουράκια με την παρέα με μουσικό χαλί το κύμα… Παιδιά, το σκηνικό τα λέει όλα από μόνο του, τι να λέμε τώρα;;; Ό, τι παραπάνω γράψω περιττεύει. Αλλά κι ακόμη κι αν δεν είσαι fan της θάλασσας, μία εκδρομή στο βουνό το καλοκαίρι γίνεται ακόμη πιο ελκυστική, αν αναζητάς τη δροσιά. Καλύτερος κλιματισμός από τις σκιές των δέντρων δεν υπάρχει, τόσα χρόνια που πήγαινα στο Πήλιο αυτό το έμαθα καλά! Η πεζοπορία στα μονοπάτια είναι κάτι που δε σου δίνεται ευκαιρία να κάνεις συχνά, ενώ διόλου απίθανο να υπάρχουν σε κάθε ορεινό προορισμό αθλητικοί όμιλοι που οργανώνουν δραστηριότητες για τους επισκέπτες. Άσε που δε φοβάσαι αν θα αποκλειστείς από τα χιόνια!
«My lover’s name is Winter!!!» (από τη Λίνα Γριβογιάννη)
Ο αδερφός μου είχε αναρωτηθεί κάποια στιγμή «πώς γίνεται ένας άνθρωπος που γεννήθηκε Μάιο, μέσα στην άνοιξη και κοντά στο καλοκαίρι, μέσα στον ήλιο, τη ζέστη και τα ανθισμένα λουλούδια να αγαπάει τόσο τον χειμώνα. Μη νομίζετε και εγώ αναρωτιέμαι. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η Αντιγόνη πιο πάνω άρχισε να σας λέει για το πόσο όμορφο και ξέγνοιαστο είναι το καλοκαίρι, για τις λιακάδες του και όλα όσα το συνοδεύουν. Εν μέρει θα συμφωνήσω, έχει τα θετικά του. Κυρίως τη θάλασσα, την αγαπώ, για την ακρίβεια, νομίζω ότι θα μπορούσα να ζήσω μέσα στο νερό.
Αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την χαρά του να κρυφτείς μέσα στο πάπλωμα σου, μία κρύα νύχτα και να χουχουλιάζεις σαν να μην υπάρχει αύριο, ή εκείνος ο κρύος αέρας που σου χτυπάει το πρόσωπο το πρωί και σε ξυπνά με ένα δυνατό «καλημέρα»! Ακόμα και ο κρύος καφές ή το παγωτό έχουν άλλη , καλύτερη γεύση μέσα στον χειμώνα. Η λιακάδα είναι πιο όμορφη και πιο φωτεινή, ακριβώς γιατί δεν είναι δεδομένη. Αν και στην Ελλάδα ζούμε… πόσο δύσκολο είναι να δούμε ήλιο; Κι όμως μία όμορφη μέρα μέσα στον χειμώνα γίνεται αντικείμενο συζήτησης, ενώ το καλοκαίρι λιώνουμε στη ζέστη και τα ρούχα μας κολλούν πάνω μας.
Είμαι από τους ανθρώπους που δεν κρατούν ποτέ ομπρέλα και που όταν βρέχει δεν τσαντίζονται, αντιθέτως χαμογελούν, ίσως για αυτό όλοι με κοιτούν με μισό μάτι, αλλά είναι τόσο όμορφο να πέφτει η βροχή πάνω σου. Εξάλλου νερό είναι, στεγνώνει, δεν είναι καυστική ποτάσα, ηρεμίστε! Αγαπώ τα ρούχα του χειμώνα, που έχεις να βάλεις κασκόλ, μπότες, παλτό, καπαρτίνες, είναι η πιο fashion στιγμή μου.Το καλοκαίρι ακόμα και το ίδιο μου το δέρμα με εκνευρίζει. Αγαπώ τα Χριστούγεννα, και αυτά είναι μέσα στον χειμώνα, δεν αλλάζει αυτό.
Όσο και να μου υποστηρίζετε το καλοκαίρι και να θέλετε να μου τονίσετε την ξεγνοιασιά του και την ανεμελιά του, θα είμαι πάντα «ερωμένη» του χειμώνα, που θα περιμένει με κόπο να περάσουν οι μήνες της ζέστης μέσα στο νερό.
