Πολύ προτού ερμηνεύσει τη «Μ» στις ταινίες του 007, η Judi Dench ήταν μία εκθαμβωτική Lady Macbeth. Τώρα αποκάλυψε πως πήρε το ρόλο της «Μ» ώστε να φέρει περισσότερο κόσμο στο θέατρο.
Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός δήλωσε στο Readers’ Digest ότι 17χρονη παρουσία της ως επικεφαλής της υπηρεσίας MI5, η οποία ξεκίνησε με το «Goldeneye» και έληξε με τον τραγικό της θάνατο στο «Skyfall», λειτούργησε ως «δόλωμα» προκειμένου να προσελκύσει του φίλους του Bond στην αγαπημένη της μορφή τέχνης.
Εξήγησε πως το νεαρό κοινό που τη γνωρίζουν από τις ταινίες του διάσημου κατασκόπου ελάχιστα ήξεραν για την 50χρονη καριέρα της στο θέατρο, η οποία της χάρισε έξι βραβεία Olivier καλύτερης ηθοποιού και τη συνέδεσε με το Shakespeare, νέα έργα και μιούζικαλ του West End.
«Το ηλικιακό φάσμα των φίλων του Bond ξεκινάει από παιδιά 11 ετών που δεν έχουν ιδέα τι άλλο έχω κάνει, και φυσικά δε θα ασχολούνταν», δήλωσε η Dench. «Αλλά τους αρέσει να μαθαινουν κάποιον ηθοποιό που συμμετείχε στις ταινίες του 007 κι αυτό είναι υπέροχο γιατί τότε σκέφτομαι πως υπάρχει ένα κοινό που θα έμπαινε σ’ ένα θέατρο. Στην ουσία ήταν σα δόλωμα για να έρθει κόσμος στο θέατρο. Θέλω να διαρκέσει αυτό.».
Παρ’ όλο που παραδέχεται πως είναι «πολύ πιο αγχωμένη απ’ ότι παλιότερα», η δημοφιλής 77χρονη ηθοποιός παραμένει παθιασμένη με το θέατρο. Νωρίτερα αυτή τη χρονιά, συμπρωταγωνιστούσε με τον Ben Whishaw στο τελευταίο έργο του John Logan «Peter and Alice», στο West End.
«Μπορεί το απόγευμα να έπαιζα τη Lady Macbeth, τη Beatrice του “Πολύ Κακό για το Τίποτα” το βράδυ και την επομένη την Adriana στην “Κωμωδία των Παρεξηγήσεων”», λέει η ίδια, αναπολώντας όμορφες στγμές άλλων εποχών. «Τώρα για μένα αυτός είναι ο πιο υπέροχος τρόπος για να δουλεύω. Θα μπορούσα να παίζω τέσσερις ρόλους τη βδομάδα, τέσσερις διαφορετικές σκηνές, τέσσερα έργα του Shakespeare. Αυτό είναι για μένα παράδεισος!».
Η συνέντευξη θα δημοσιευτεί στο τεύχος Νοεμβρίου του Readers’ Digest.
Πηγή:The Guardian
Προσωπικό σχόλιο: Μπορεί να παρουσίασε τον εαυτό της σαν «κράχτη» ώστε να φέρει κόσμο στο θέατρο, αλλά νομίζω πως η όλη της πορεία τόσο στο θέατρο, όσο και στο σινεμά, δεν έχει ανάγκη από τέτοιες κινήσεις. Από την άλλη, δεν βρίσκω παράλογο το σκεπτικό της!
