Από τη Δευτέρα βιώνουμε όλοι μας καταστάσεις που δεν τις χωρά ανθρώπινος νους. Μόνο φως σε όλο αυτό το σκοτάδι οι προσπάθειες όλων (ακόμη κι οι πιο “μικρές”) να βοηθήσουν στην ανακούφιση (είναι νωρίς ακόμη να μιλήσουμε για επούλωση) πληγών που έχουν ανοίξει και που πάντα θα είναι αισθητή η παρουσία τους. Αυτό που εμείς επιθυμούμε (και προσπαθούμε εδώ στο The K-Magazine) είναι να προσπαθήσουμε να νιώσουμε λίγη κανονικότητα, έστω και για δύο ώρες, μακριά από εικόνες πόνου και θανάτου. Γι’ αυτό κι επανέρχομαι με το καθιερωμένο κυριακάτικο ραντεβού μας.
Δεκαετία του ’50. Ο Frank Wheeler (Leonardo DiCaprio) κι η April (Kate Winslet) φαίνονται να έχουν τα πάντα: λατρεύουν ο ένας τον άλλον, έχουν μία υπέροχη οικογένεια με δύο γλυκύτατα παιδιά και ζούνε σ’ ένα σπίτι των προαστίων που θα ταίριαζε σε κάθε οικογένεια που θα ήθελε να ζήσει το αμερικανικό όνειρο. Μόνο που τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται, καθώς η April απέτυχε να κάνει καριέρα ως ηθοποιός και αρκείται στο νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών, ο Frank νιώθει εγκλωβισμένος σε μία δουλειά που λέει πως μισεί κι ο γάμος τους μοιάζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Μέχρι που η April θα ρίξει στο τραπέζι την ιδέα να μετακομίσουν στο Παρίσι και να ξεκινήσουν μία νέα ζωή από την αρχή. Αρχικά ο Frank αναλογίζεται τις δυσκολίες μίας τέτοιας απόφασης, ωστόσο συμφωνεί πως ίσως αυτό χρειάζεται η ζωή τους. Όλοι ξέρουμε, όμως, πως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τα σχέδια δύο ανθρώπων που νιώθουν καταδικασμένοι σε μία άδεια ζωή και με τα “ανείπωτα” να τους στοιχειώνουν, ακόμη κι αν ζουν στην οδό που λέγεται “Revolutionary Road”.
Η ταινία “Ο δρόμος της Επανάστασης” βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Richard Yates. Η μετατροπή του σεναρίου φέρει την υπογραφή του Justin Haythe (“The Lone Ranger”, 2013) κι η σκηνοθεσία είναι του Sam Mendes (“Skyfall“, 2012).
Αν κι η ιστορία δεν έχει μεταφερθεί ποτέ στο θέατρο, ο Mendes κατάφερε κάτι εξαιρετικά απαιτητικό για μία κινηματογραφική παραγωγή: να αποδώσει εσάνς θεάτρου στην ταινία του. Βέβαια, αυτό δεν κάνει λιγότερο αληθινές τις αισθήσεις που αφήνει η ταινία. Τόσο ο σκηνοθέτης Sam Mendes όσο και το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των DiCaprio και Winslet αποδίδουν άριστα τη φθορά, την αγωνία, την ελπίδα αλλά και την απόγνωση που όλοι μας μπορούμε να βιώσουμε μέσα στην οικογενειακή εστία. Το δίδυμο των ηθοποιών, μάλιστα, έχοντας αποδεδειγμένα ωριμάσει υποκριτικά από τη συγκινητική τους (ας το παραδεχθούμε) συνεργασία τους στον “Τιτανικό” του 1997 και, έχοντας αποκτήσει μία ιδιαίτερη χημεία μεταξύ τους, επιστρέφουν σε δύο ρόλους που ο καθένας με τον τρόπο του συγκλονίζει. Κι έρχεται απλά ένα ερώτημα στο νου: τι αξία δίνουμε στην ευτυχία όχι μόνο τη δική μας αλλά κι εκείνη των ανθρώπων που αγαπάμε;
Μπορεί η αποψινή μου πρόταση να μην είναι μία κωμωδία, παρ’ όλο που καταλαβαίνω την ανάγκη της δημιουργίας ενός χαμόγελου. Όμως ο “Δρόμος της Επανάστασης” μου επιβεβαίωσε μία από τις αμέτρητες σκέψεις που γεννήθηκαν στο κεφάλι μου αυτές τις μέρες: πως πρέπει να εκτιμούμε όσα έχουμε, ιδίως τους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας… Να έχετε ένα καλό, ήρεμο βράδυ κι εύχομαι αύριο να ξεκινήσει μία φωτεινότερη μέρα, μία λιγότερη σκληρή βδομάδα…
Πρωταγωνιστούν: Leonardo DiCaprio, Kate Winslet, Kathy Bates, Michael Shannon, Kathryn Hahn, David Harbour, Dylan Baker κ.α.
