Το σημερινό άρθρο, σκοπό έχει να μιλήσει έξω από τα δόντια για τις πιο all time classic γυναικείες συνήθειες. Εμείς ρωτήσαμε τα αρσενικά πως νιώθουν γι’αυτές, και εκείνοι απάντησαν με κάθε ειλικρίνεια. Συνοψίζοντας λοιπόν, έχουμε τα εξής:
1. Η σύγχρονη γυναίκα/μητέρα/ερωμένη/εργαζόμενη και δεν ξέρω τι άλλο φυσικά και δεν μπορεί να μοιάζει σε καθημερινή βάση με άγγελο της Victoria Secret. Ωστόσο, οφείλει στον εαυτό της, πρώτα και καλύτερα, να είναι στοιχειωδώς περιποιημένη. Τα περιποιημένα νύχια ακόμα και άνευ βερνικιού εξακολουθούν να δείχνουν όμορφα και υγιή. Το ίδιο ισχύει και για το κλασσικό ponytail αλλά και για ένα no makeup makeup το οποίο χρειάζεται ελάχιστα λεπτά και θα μας κάνει να φαινόμαστε θηλυκές χωρίς κόπο και χρόνο.
2. Ας σταματήσουμε, επιτέλους, την καραμέλα που λέει πως «με τον σύντροφό μου, τα μοιραζόμαστε όλα». Το να βάφεις τα νύχια μπροστά του, δεν είναι χαριτωμένο και δεν θα σας φέρει επουδενί, πιο κοντά. Οι άντρες δεν είναι καθόλου συνηθισμένοι στην μυρωδιά του βερνικιού, και τους φαίνεται αποκρουστική (για να μην χρησιμοποιήσω κάποια πιο βαρύγδουπη έκφραση).
3. Φυσικά και δεν πρέπει να σας δει κατά τη διαδικασία της αποτρίχωσης. Ατάκες τύπου “Εμένα ο σύντροφός μου δεν έχει πρόβλημα” είναι πέρα για πέρα ψέματα. Απλώς ήρθε προ τετελεσμένου και δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Σίγουρα όμως, δεν θα ήθελε μια επανάληψη της εικόνας.
4. Βάζουμε τέλος στα άβολα ρούχα. Οι άντρες λατρεύουν τα τακούνια και τα στενά παντελόνια. Ξέρετε όμως τι λατρεύουν ακόμα περισσότερο; Το να μην χρειάζεται να τους πάρουμε αγκαλιά για να περπατήσουμε πάνω στα τακούνια μας και να μη διαμαρτυρόμαστε κάθε τρεις και λίγο για το πόσο άβολα νιώθουμε στο κατά δύο νούμερα μικρότερο τζιν μας. Η άνεση είναι φίλη μας, και ανέκαθεν ήμουν πιστή ακόλουθός της. Δεν κατάλαβα ποτέ αυτό το “μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος”. Πιστεύω πως μπορώ να έχω μια όμορφη και θηλυκή εμφάνιση χωρίς να πρέπει να κάνω ισορροπία σε 20ποντα παπούτσια ή να στριμώχνομαι σε στενά παντελόνια μόνο και μόνο επειδή το προστάζει η μόδα. Θέλω να εξακολουθώ να μπορώ να αναπνεύσω ακόμα και καθιστή, και αν το καφέ που θα διαλέξω να κάτσω είναι στο πλακόστρωτο στα Αναφιώτικα να μη χρειάζεται να κλείσω θέση στο ΚΑΤ για εξάρθρωση αστραγάλου.
Κείμενο: Εύη Τσανάκα
