«Με τα μάτια μιλάμε εμείς και τι λέμε δεν ξέρει κανείς». Το ‘χει πει ο Σφακιανάκης και είχε κάνει μεγάλη επιτυχία. Ταυτίστηκαν οι «ερωτευμένοι» και το ξεπατίκωσαν. Οι «ερωτευμένοι» όπως και ο Σφακιανάκης, όπως ανέφερα, είναι σίγουροι αμφότεροι πως ό, τι λένε αυτοί με τα μάτια δεν το ξέρει κανείς. Η απορία μου είναι αν ξέρουν και αυτοί οι ίδιοι τι λένε.
Η επικοινωνία με τα μάτια εδώ που τα λέμε δεν είναι εύκολο πράγμα. Θες να με κοιτάξεις εξερευνητικά γιατί είναι νωρίς ακόμα να πεις κάτι. Θες πρώτα να παρατηρήσεις. Μπορείς να με κοιτάξεις ευχαρίστως. Εδώ είμαι. Μπορείς να με ψάξεις στο χώρο και όταν θα με βρεις να το παίξεις χαλαρός, αλλά εγώ θα έχω καταλάβει πως χάρηκες. Σε έχω ψάξει κι εγώ, δεν υπάρχει πρόβλημα. Δική σου η στιγμή. Δεν είναι ακόμα ώρα για κοινές στιγμές.
Ως εδώ καλά. Οι ματιές γίνονται πιο προσωπικές. Δείχνεις να θες καταλάβω πως με κοιτάς. Καρφώνεις. Δική μου η στιγμή. Σ’ ευχαριστώ μέσα μου, δεν είναι ώρα ακόμα να στο πω, την αρπάζω, τη βάζω στο βιογραφικό μου και στο μυαλό μου και είμαι έτοιμη να το συζητήσω με τις φίλες μου και να προετοιμάσω μια ματιά άξια αυτής που μου έδωσες για να ανταποδώσω.
Ρίχνω τις ματιές μου κι εγώ, χαιρόμαστε όλοι, θα μπορούσε να συμμετέχει κι ο Σφακιανάκης μουσικά σε όλο αυτό. Παρά τον ενθουσιασμένο για την επιτυχία του «σουξέ» μου παρατηρώ κάπου τριγύρω εκτός σεναρίου και σκηνοθεσίας όμως κι άλλες ματιές να «πέφτουν».
Η μουσική παρακαλώ να κλείσει. Οι ματιές δεν ήτανε δικές μου. Σίγουρα όχι. Τις βλέπω παντού τώρα να «καρφώνουν» κι άλλες. Θα βγούνε πάραυτα από το βιογραφικό μου καταρχήν. Στη συνέχεια πρέπει να παραδεχτώ πως με μπέρδεψαν. Γιατί δεν επρόκειτο για διερευνητικές ματιές που σε λίγο σίγουρες θα έρθουνε πιο κοντά. Επρόκειτο γι’ αυτές που ξωκύλουν προς διάφορες κατευθύνσεις. Η ματιά είναι εξίσου έντονη και πειστική και οι αποδέκτες μπερδεύονται. Εσύ είδες πολλές ταινίες και μιμήθηκες την οσκαρική ματιά κάποιου ζεν πρεμιέ που έριξε έτσι την γκόμενα με δυο βλέφαρα κι εγώ που έχω δει εξίσου πολλές ταινίες, μπορεί και τις ίδιες, ήμουνα η γκόμενα που έπεσε. Εκεί όμως τα πράγματα ήτανε μιλημένα και συμφωνημένα. Η ματιά δεν θα άλλαζε κατεύθυνση. Θα έμενε σε σταθερή πορεία. Πως έγινε τώρα και βλέπω ματιές copy paste; Μάλλον πρόβα θα κάνεις.
«Κοίτα τα μάτια μου και θα με νιώσεις». Θα κλείσω με Πασχάλη Τερζή. Επίσης μεγάλο σουξέ. Μην τα ακούς εσύ αυτά και δεν θα τα ακούω ούτε εγώ. Για αρχή χρησιμοποίησε το λόγο για να καταλαβαίνει κι ο κόσμος τι θες να πεις. Αν έχεις κάτι να πεις. Τα μάτια έχουν δική τους προσωπικότητα. Μην τα χρησιμοποιείς. Όταν θα θέλει η ψυχή την οποία και όπως όλοι ξέρουμε καθρεφτίζουν, δε θα ξεκολλάνε από πάνω της.
