Μια συνάντηση με παλιές μου φίλες και η συζήτηση που είχαμε, αποτελούν την αφορμή για το σημερινό μου θέμα. Μετά από πολύ καιρό καταφέραμε να αφήσουμε στην άκρη,για λίγο, τις υποχρεώσεις μας και να πιώ έναν καφέ με δύο φίλες τις οποίες γνωρίζω από παλιά.
Θυμηθήκαμε πολλά από το παρελθόν, από παλιές σχέσεις και συζητήσεις που κάναμε τότε.
Έχοντας προχωρήσει όλες τη ζωή μας, η συζήτηση μας έφτασε στο πως μπορεί μια σχέση να μας απορροφήσει και κατά πόσο έχουμε τη δυνατότητα να διατηρήσουμε την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
Αλήθεια, πόσοι από εμάς δεν έχουμε νιώσει να πνιγόμαστε σε μια σχέση αλλά να μην μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτή;
Πόσοι από εμάς μπήκαμε αποφασίσαμε να μην ξαναπάρουμε ποτέ τηλέφωνο και όμως περάσαμε ατέλειωτες νύχτες πάνω από τη συσκευή μας, περιμένοντας να μας καλέσει ο άλλος;
Η βαθιά συναισθηματική φόρτιση που αισθανόμαστε όταν είμαστε ερωτευμένοι δεν μας αφήνει να σκεφτούμε με τη λογική και πολλές φορές γίνεται οδηγός των αντιδράσεων μας. Το συναίσθημα της ζήλειας συχνά κυριαρχεί, ο φόβος ότι θα χάσουμε τον άλλον, η πιθανή μοναξιά που παραμονεύει μετά από έναν χωρισμό…
Η ένταση των συναισθημάτων αλλοιώνουν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας και πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας. Χάνουμε την έννοια της αξιοπρέπειας, της εμπιστοσύνης, της πίστης στον εαυτό μας. Σίγουρα θα έχετε στον κύκλο σας μια ιστορία γνωστού σας προσώπου που «άλλαξε» μέσα σε μια σχέση, κατέρριψε βασικές αρχές που πάντα υποστήριζε, και έφτασε να γίνει υποχείριο κάποιου άλλου.
Πόση πίστη έχουμε στον εαυτό μας, όταν όλη την ημέρα σκεφτόμαστε τι πρέπει να πούμε στον άλλον, πώς να ζητήσουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε – ενδεχομένως να βγούμε μόνοι μας μια βόλτα ή να φύγουμε ένα διήμερο μόνο με τους φίλους μας.
Πόση αυτοπεποίθηση έχουμε όταν ουσιαστικά ακολουθούμε τις επιταγές κάποιου άλλου, από τον τρόπο που ντυνόμαστε, μέχρι τον τρόπο που διασκεδάζουμε, που ζούμε την καθημερινότητα μας;
Είναι σίγουρο ότι έχετε κάνει πολλές συζητήσεις με ανθρώπους, που ήθελαν να ξεφύγουν από σχέσεις και δεν μπορούσαν να «ξεκολλήσουν», αλλά σε κάθε προσπάθεια επέστρεφαν ακόμη πιο ηττημένοι. Σίγουρα, γνωρίζετε περιπτώσεις που δέχονται λεκτική ή ακόμη και σωματική βία, και όμως να παραμένουν σε έναν γάμο ή μια σχέση.
Υπάρχουν άνθρωποι που αρέσκονται στο να αφήνονται στα «χέρια» κάποιων άλλων, καθώς νιώθουν ασφάλεια όταν όλα κανονίζονται στη ζωή απο τον σύντροφο.
Ο καθένας από εμάς δίνει μια διαφορετική διάσταση στην έννοια «ο άνθρωπος μας».
Ο «άνθρωπος μας» είναι ο σύντροφος μας, είναι αυτός που του επιτρέπουμε να είναι στη ζωή μας και που του δείχνουμε τα όρια μας. Αυτά τα όρια, όσες συζητήσεις και αν γίνουν, παραμένουν υποκειμενικά. Αφήνουμε τον άλλον να εισχωρήσει στη ζωή μας όσο εμείς επιθυμούμε, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο. Το καλύτερο όμως είναι να μην παρασυρόμαστε σε ακρότητες.
Μπαίνοντας σε μια σχέση, θα πρέπει να αφεθούμε και να γευτούμε το συναίσθημα, την ομορφιά του έρωτα όμως – όσο και αν η λέξη πρέπει που χρησιμοποιώ μοιάζει αδόκιμη μπροστά σε αυτό το γιγάντιο συναίσθημα- θα πρέπει να διατηρήσουμε τον «εαυτό» μας, την προσωπικότητα μας, τα χαρακτηριστικά μας, γιατί σε τελική ανάλυση αυτά αποτέλεσαν πόλο έλξης του άλλου.
Για μένα η λέξη- κλειδί σε μια σχέση είναι η αυτοπεποίθηση. Αυτή μας επιτρέπει να ξεδιπλώσουμε όλα τα θετικά μας χαρακτηριστικά τα οποία θα μπορέσει να απολαύσει ο σύντροφος μας, αυτή θα μας κρατήσει όρθιους σε περίπτωση που η σχέση δεν έχει καλό τέλος.
Σας ευχαριστώ για όλα τα μηνύματα που λαμβάνω από εσάς ! Συνεχίστε να μου στέλνετε στο [email protected]
