της Ρούλας Καρακούση-Δημοσιογράφου
Η κατάθλιψη του Φθινοπώρου είναι αποτέλεσμα της θλίψης που σου δημιουργεί η επιστροφή στη δουλειά και στην καθημερινότητα μετά τις διακοπές. Στάνταρ θέμα σε περιοδικά και τηλεοράσεις. Πλάνα αρχείου, φωτογραφίες με μωσαϊκό και σίγουρα δήλωση ψυχολόγου, κάθε, μα κάθε Σεπτέμβρη. Φέτος δεν την πέρασες αυτή την κατάθλιψη. Όχι δε μιλάω για φάρμακα. Μην πάει ο νους σου. Δεν υπήρξε ποτέ, αυτό εννοώ. Δεν είχες δουλειά, και ο φίλος σου που είχε, δεν πληρώθηκε στην ώρα του για να πει πως κανονίζει διακοπές και βασικά οι περισσότεροι από αυτούς που ξέρεις δε πήγανε διακοπές. Δεν είχες να ζηλέψεις κιόλας. Προς τι η κατάθλιψη λοιπόν; Να ανοίξουν οι εταιρείες, τέλη Αυγούστου να απαντήσουν στα βιογραφικά που έστειλαν περίμεναν εμένα οι φίλοι μου.
Επόμενο θέμα. Επόμενη κατάθλιψη. Η «κατάθλιψη των γιορτών». Είναι οξύμωρο. Ποτέ δε σου πήγαινε στο αυτί. Κάτι θα ξέρουν οι επιστήμονες. Για να του έχουνε δώσει και όνομα. Των Χριστουγέννων πάντως είναι η κατάθλιψη. Όχι, ας πούμε, του Πάσχα. Επίσης γιορτή. Και κατά τη θρησκεία μας, έχω την εντύπωση, μεγαλύτερη. Είναι μάλλον που τα Χριστούγεννα είναι φωτεινά, είναι λαμπερά, είναι χαμογελαστά και πρέπει να είσαι και εσύ έτσι. Γιορτή-αφορμή, ναι. Αν θες πάρε κάτι από τη λάμψη που έχουν οι διαφημίσεις και κάτι περισσότερο από τη μαγεία που είναι ικανό να σου δώσει ένα χαμόγελο, μια ευχή, ένα τραπέζι, ένα δώρο για τους πιο απαιτητικούς. Μην πας να το μειώσεις. «Χρονιάρα μέρα» θα σου πει η γιαγιά. Και έχει δίκιο.
Εσύ όμως δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις λεφτά, δεν έχεις άνθρωπο. Σου λείπουν ψυχές, σώματα, και υλικά αγαθά ενδεχομένως –θα δώσω λιγότερη σημασία σε εσένα, ναι;-. Και είσαι έτοιμος να τα «βάλεις» με τα λαμπάκια, τα στολίδια, ακόμα και με τις χριστουγεννιάτικες προσφορές που, στην τελική, μόνο καλό σκοπό έχουν. Ακόμα και τα νευρικά ταχύρυθμα φωτάκια. Έτσι είναι ρυθμισμένα, για να εντυπωσιάζουν. Δε σου φταίνε αυτά.
Είναι αυτά όμως που σου κάνουν πιο έντονη την αίσθηση μιας χαράς που νομίζεις που ότι σου επιβάλλεται. Δε σου επιβάλλεται. Απλά ήρθε η εποχή τους. Τα φώτα θα ανάψουν, τα στολίδια θα πάρουν τη θέση τους και το πάρτι θα γίνει. Το θέμα είναι αν εσύ θα συμμετέχεις. Ήσουνα και πριν τις γιορτές έτσι, μπορεί να είσαι και μετά. Δε σου φταίνε τα Χριστούγεννα. Και δεν σου λέω να περιμένεις το θαύμα των Χριστουγέννων –λαχεία, αναπάντεχες προσλήψεις και προαγωγές, αγαπημένους που τους φέρνει το ποτάμι-. Τα θαύματα δεν έχουν εποχή. Ούτε όμως και η κατάθλιψη. Κοίτα να περάσεις καλά, όσο μπορείς. Και θα έρθει και η Ανάσταση…
