Όταν μιλάμε περί τέχνης, τα όρια σίγουρα είναι ρευστά. Είναι δεδομένο ότι ο καθένας από μας ορίζει την τέχνη με το δικό του τρόπο και αναζητά σ’ αυτήν κάτι διαφορετικό. Όταν, όμως, ένας καλλιτέχνης μπαίνει στη δύνη της δημιουργίας, δεν υπάρχουν σύνορα και φραγμοί. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση του φωτογράφου Arthur Tress.
Ο Arthur Tress άρχισε την καριέρα του απαθανατίζοντας ετοιμόρροπα κτίρια και περίεργα χαρακτηριστικά της περιοχής του Coney Island, κοντά στο μέρος όπου μεγάλωσε (Brooklyn). Κάποια στιγμή, μεταξύ 1970 και 1980, επισκέφτηκε ένα εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο που του κίνησε την περιέργεια. Αυτό λειτούργησε ως έναυσμα, μετά από λίγα χρόνια, να μετατρέψει τους ανατριχιαστικούς τοίχους σε έναν έντονα φωτισμένο καμβά και τις καρέκλες, τα κρεβάτια του νοσοκομείου κι οτιδήποτε άλλο είχε μείνει, σε σουρεαλιστικά γλυπτά.
«Μου αρέσει να εξερευνώ πόλεις και να βρίσκω παλιά κτίρια που έχουν παραμεληθεί», λέει ο φωτογράφος και συνεχίζει: «Όταν βρήκα αυτό το παλιό νοσοκομείο ήταν ιδιαίτερο, γιατί είχε χρησιμοποιηθεί για την αποθήκευση όλων των πλεονασματικών ιατρικών εξοπλισμών του τμήματος Υγείας της Νέας Υόρκης για 40 χρόνια».
Φυσικά και στην αρχή το νοσοκομείο, όντας εγκαταλελειμμένο, έμοιαζε με στοιχειωμένο, όμως, αυτό δεν ήταν κάτι που επηρέασε τον καλλιτέχνη. «Ήταν τρομαχτικό, γεμάτο από παλιά καλάθια για άπλυτα ρούχα με λερωμένα σεντόνια, μπογιά τοίχου που έφευγε, ακόμα και σπηλιές μέσα σε τοίχους. Επιπλέον, στα αρχαία ιατρικά αρχεία μπορούσε κανείς να φανταστεί εκατοντάδες ασθενείς που υπήρξαν και πιθανώς πέθαναν εδώ».
Όταν η έμπνευση καλεί, τα λόγια είναι περιττά…
Για περισσότερες πληροφορίες για τη Νατάσα Σχοινά, πατήστε εδώ
