από την Μαρία Κωσταλά– ψυχολόγο*
Άγιος Βαλεντίνος, καρδούλες και φτερωτά αγγελάκια με βέλη… Εσάς πώς σας κάνουν να αισθάνεστε όλα αυτά; Μερικοί περιμένουν την 14η Φεβρουαρίου με ανυπομονησία όλο το χρόνο, για άλλους είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες, ενώ υπάρχουν πάντα και αυτοί που είναι «αλλεργικοί» στη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου και τα παρελκόμενα της.
Μία πολύ συχνή κριτική που γίνεται για την ημέρα αυτή αφορά στον εμπορικό της χαρακτήρα και στον καταναλωτισμό στον οποίο μας οδηγεί. Το ίδιο επιχείρημα όμως θα μπορούσε κανείς να επιστρατεύσει εναντίον και άλλων εορτών, καθώς γενέθλια, ονομαστικές εορτές, αλλά και τα Χριστούγεννα, πάνε χέρι-χέρι με τα δώρα και τις πολυέξοδες διασκεδάσεις. Μήπως είναι λοιπόν κάτι άλλο αυτό που μας διχάζει σχετικά με την «γιορτή του έρωτα»;
Την ημέρα αυτή «οφείλουμε» να γιορτάσουμε τον έρωτα μας ως ζευγάρι, να ζήσουμε ρομαντικές στιγμές, να εκφράσουμε το πάθος και τα τρυφερά μας αισθήματα και να έρθουμε κοντά σώμα και ψυχή. Λαμβάνοντας όμως υπόψη μας ότι η γιορτή αυτή δεν αποτελεί αργία, πόσο εύκολο είναι να μπει κανείς σε ρομαντική διάθεση μετά από μία δύσκολη μέρα στην δουλειά; Και στην περίπτωση που δεν υπάρχει δουλειά – συνηθισμένο φαινόμενο πλέον – η κατάσταση δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο. Ανεργία και οικονομικές δυσκολίες είναι δύσκολο να συνδυαστούν με διάθεση για γλυκόλογα και παθιασμένες στιγμές, ειδικά άμα η σχέση μετρά ήδη αρκετά χρόνια.
Φυσικά δεν υπονοούμε ότι στις δύσκολες περιόδους της ζωής μας ο έρωτας και η αγάπη εξαφανίζονται, αντιθέτως πολύ συχνά σε περιόδους κρίσεως οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά και δεσμοί συσφίγγονται ακόμα περισσότερο. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν προσπαθούμε να παράγουμε εκβιαστικά μία ρομαντική στιγμή. Ο ρομαντισμός άλλωστε είναι εκ φύσεως κάτι το αυθόρμητο, που είναι αδύνατον να κάνει προγραμματισμένη εμφάνιση μία συγκεκριμένη μέρα. Άμα ειδικά η μέρα αυτή είναι αρκετά δύσκολη, η πιθανότητες επιτυχίας αυτής της προσπάθειας μειώνονται σημαντικά.
Μήπως λοιπόν «η γιορτή του Έρωτα» αποτελεί ένα είδος ψυχαναγκασμού; Πιθανότατα να ήταν μία πολύ πιο γνήσια και ευχάριστη εμπειρία, άμα γιορτάζαμε τη «Γιορτή της Αγάπης». Η αγάπη είναι πάντοτε εκεί, όσο δύσκολη και να ήταν η μέρα μας, και μάλιστα απαλύνει τους πόνους και κάνει τα πάντα να φαίνονται εύκολα. Η αγάπη δεν χρειάζεται λουλούδια, δείπνο υπό το φως των κεριών, ούτε ακριβά δώρα. Της αρκεί ένα τρυφερό βλέμμα, μία αγκαλιά, και ένα απλό «σ’αγαπώ». Ίσως μία ημέρα αφιερωμένη στην δύναμη αυτή της αγάπης, να λειτουργήσει ως την ιδανική αφορμή για να ανοίξουμε τις καρδιές μας και έρθουμε πιο κοντά στους δικούς μας ανθρώπους.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι περισσότερες ανθρώπινες στιγμές, και όχι περισσότερες τεχνητές «κινηματογραφικές» στιγμές. Λιγότερα δώρα και περισσότερη επικοινωνία. Περισσότερη Αγάπη. Καλά να περάσετε σήμερα με τους αγαπημένους σας!
*η Μαρία Κωσταλά είναι μία εκ των δύο ψυχολόγων των Cinematherapy Nights….
