από την Ελένη Καρποντίνη–δημοσιογράφο
Όταν κάνεις μετακόμιση πολλά πράγματα ξεθάβεις. Εκεί λοιπόν που κατέβηκα στην αποθήκη του σπιτιού μου, για να θα ξεσκαρτάρω τι θα κρατήσω και τι θα πάρω μαζί μου, βρήκα ένα από τα πρώτα χριστουγεννιάτικα δώρα μου. Ένα ροζ ποδηλατάκι με δυο άσπρα καλαθάκια μπροστά και πίσω.
Θυμάμαι ήμουν τεσσάρων χρονών και σύμφωνα με τα λεγόμενα του πατέρα μου, του ζήταγα επίμονα μία Κυριακή να μου πάρει ένα ποδήλατο. Προσπαθούσε ο κακομοίρης να με πείσει ότι δεν μπορούσε να μου το αγοράσει την συγκεκριμένη μέρα γιατί όπως είθισται τα μαγαζιά ήταν και είναι κλειστά. Βρε εγώ όμως να επιμένω και κακομοίρης για να μου το αποδείξει με έβγαλε στους δρόμους για να διαπιστώσω και μόνη μου ότι τίποτα εκείνη την μέρα δεν λειτουργούσε.
Οι μέρες πέρναγαν κι εγώ είχα μείνει με το παράπονο όπως οι περισσότερες καλομαθημένες μοναχοκόρες. Ξημέρωνε όμως Χριστούγεννα και ο πατέρας μου ήρθε και με ξύπνησε ψιθυρίζοντας μου στο αυτί… « Ελένη ξύπνα. Κάτι υπάρχει για σένα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο.» Πετάχτηκα από το κρεβάτι και άρχισα να τρέχω προς το σαλόνι. Στην αρχή δεν είδα τίποτα. Έκανα λίγο πιο αριστερά το κεφάλι μου και όσο πλησίαζα είδα από την πίσω μεριά του δέντρου αυτό το ροζ ποδηλατάκι με τις βοηθητικές ρόδες.
Η τσιρίδα πήγε σύννεφο όπως καταλαβαίνετε. Δεν ήθελα να χάσω χρόνο και καβαλάω το ποδήλατο έτσι όπως ήμουν με το βρακί και άρχισα να κάνω βόλτες μέσα στο σαλόνι. Εκεί τσίριξε η μάνα μου.
Ήθελα τόσο πολύ όμως να κάνω βόλτα και είπε τότε η μητέρα μου στα δυο μεγαλύτερα αγόρια αδέρφια μου, να με πάρουν μαζί τους και να πάμε να ψωνίσουμε κάτι πράγματα που ήθελε.
Πήγαμε, ψωνίσαμε, έβαλα κάποια ψώνια στα καλαθάκια του ποδηλάτου όπως είχα δει από το κινούμενο σχέδιο candy candy και επιστρέφαμε στο σπίτι. Κι εκεί που πήγαινα αεράτη και κορδομένη πάνω στο καινούργιο μου ποδηλατάκι, έπρεπε να αντιμετωπίσω την κατηφόρα για να φτάσω στην είσοδο του σπιτιού μου. Όπως λοιπόν κατηφόριζα στο πεζοδρόμιο, να σου μου πετάγεται μία γάτα. Τρομάζω και σαν μη έμπειρη “οδηγός”, φρένο δεν πάτησα ποτέ και κατέληξα πάνω σε ένα δεντράκι.
Ήταν από ότι θυμάμαι από τα πιο όμορφα Χριστούγεννα που είχα περάσει γιατί εκτός από το ποδήλατο που μου πήρε δώρο ο πατέρας μου, έκανα κι εγώ δώρο στον εαυτό μου ένα καρούμπαλο τεραστίων διαστάσεων που κοσμούσε στο μέτωπο μου. Τελικά με στόλισα για τα καλά.
