Με την αφορμή τη σημερινή μέρα που είναι εκτός από την αρχή ενός νέου μήνα και η μέρα που μπορούμε να λέμε άνετα ψέματα σκεφτόμουν το θέμα, ψέμα και πως ούτε την «Πρωταπριλιά» δεν τα είχα καταφέρει να πω κάτι επιτυχημένο! Αλλά πάντα είχα μία μορφής θαυμασμό για τους ανθρώπους που έλεγαν ψέματα με έναν απόλυτα φυσικό τρόπο, και ας αποκαλύπτονταν μετά η αλήθεια. Το γεγονός και μόνο ότι κατάφερναν να τα πουν και να γίνουν πιστικοί ήταν αξιοθαύμαστο. Για μένα ήταν αδύνατο!
Ακόμα και όταν έλεγα ψέμα, δεν έπειθα κανέναν, ήταν τόσο προφανές, στο πρόσωπο μου φαίνεται αμέσως το κάθε μου συναίσθημα, πόσο μάλλον όταν πρόκειται να κάνω το λάθος να ξεστομίσω κάτι που δεν είναι αλήθεια, ούτε η μύτη μου να μεγάλωνε. Δεν έχετε δει πιο άθλιο ψεύτη από μένα, δεν πρόκειται να πείσω ούτε τον εαυτό μου και είναι επίσης πολύ πιθανό να αρχίσω να γελάω!
Νομίζω ότι έχω πειστεί πλέον το ψέμα είναι ένα γονίδιο, είτε το έχεις, είτε όχι. Κάποιοι γεννιούνται και τα καταφέρνουν με αυτό και κάποιοι άλλοι είναι καταδικασμένοι για μία ζωή να λένε μόνο αλήθεια, ακόμα και όταν αυτή πονάει και καλό θα ήταν να μην ειπωθεί καν. Σκεφτείτε τώρα να είσαι ας πούμε πολιτικός και να μην μπορείς να πεις ένα ψέμα, δεν πρόκειται να καταφέρεις να κάνεις καριέρα.
Επίσης, η ζωή θέλει μία διπλωματική συμπεριφορά, δεν θέλει να είσαι χύμα και όποιον πάρει το ρέμα, είπαμε ότι είχαμε να πούμε και τελειώσαμε. Θέλει μία λεπτότητα ακόμα και αν αυτή είναι ένα ψέμα. Δεν αναφέρομαι σε ψέματα ανεπανόρθωτα που μπορούν να κάνουν κακό, αλλά σε μικρά και αθώα που είναι ικανά να βοηθήσουν μία κατάσταση. Τα άλλα, τα μεγάλα είναι ασυγχώρητα, και αν τα ακούσω, καλύτερα να μην μάθω την αλήθεια μετά, γιατί η συνέχεια θα είναι το «ζώδιο μου σε υαλοπωλείο» και δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο!
Βέβαια με τον καιρό έχω παρατηρήσει ότι ειλικρινείς και ψεύτες την ίδια αντίδραση έχουμε όταν μας λένε ψέματα. Έτσι λοιπόν, αναρωτιόμουν, αγαπητοί μου Πινόκιο, δεν θα ήταν καλύτερα να αποτινάξετε από πάνω σας αυτό το άσχημο κουσούρι και να αρχίσετε να γίνεστε τα καλά παιδιά που πάντα θα θέλατε. Μην ξεχνάτε άλλωστε ότι το ψέμα πολλοί αγάπησαν , τον ψεύτη ουδείς. Επίσης όταν λες πολλά, έρχεται κάποια ώρα που μαζεύονται και δεν ξέρεις τι έχεις πει , που και σε ποιόν, μπέρδεμα και πώς να το ξεμπλέξεις. Δεν βολεύει και πρακτικά!
Δεν είμαστε πλέον πέντε ετών για να φοβόμαστε μήπως μας μαλώσουν για την σκανδαλιά που κάναμε και θα πρέπει με κάποιο τρόπο να την καλύψουμε. Όσων ετών και αν είσαστε πραγματικά, αποφασίστε ότι πρέπει να μεγαλώσετε ουσιαστικά και εκτός από την πρώτη κάθε Απρίλη για το έθιμο, μάθετε να λέτε την αλήθεια, όποια και αν είναι αυτή… είναι πάντα καλύτερη λύση, μακροπρόθεσμα.
Καλό μήνα σας είπα; Να έχετε έναν υπέροχο, ηλιόλουστο, αληθινό και γεμάτο αρώματα Απρίλη!
