Διανύουμε την χρονική περίοδο σύμφωνα με την οποία μικροί και μεγάλοι κάνουν την αυτοκριτική τους αναρωτώμενοι αν αξίζουν το δώρο του Αϊ-Βασίλη φέτος. Άλλοι πάλι απαξιώνουν το εθιμοτυπικό μέρος των Χριστουγέννων υποστηρίζοντας ότι δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης χάνοντας όλη τη μαγεία και την αθωότητα των Χριστουγέννων. Αντίθετα, άλλοι υπερτονίζουν την ύπαρξη του Αϊ-Βασίλη και συνεχίζουν να πρεσβεύουν αυτήν την άποψη και μετά την ενηλικίωσή τους. Ποιός άραγε είναι πιο ευτυχισμένος τα Χριστούγεννα;
Θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμο να αναλογιστεί κανείς το μέγεθος τη καταστροφής στον πλανήτη που θα προκαλούνταν στην κατάρριψη της ύπαρξης του Αϊ-Βασίλη. Στο πρόσωπο του τα παιδιά βλέπουν την αισιοδοξία γιατί ελπίζουν ότι είναι «καλά» παιδιά παρ ’όλες τις πονηριές τους, την προσμονή για το πολυπόθητο δώρο, την επιθυμία για να τον δουν από κοντά και την αναζήτηση της αλήθειας για να πιστοποιήσουν ότι το δώρο το φέρνει πραγματικά ο ίδιος ο Αϊ-Βασίλης.
Ο σκεπτικισμός της εποχής δεν αφήνει το σάκο του Άι Βασίλη να γεμίσει με αγάπη γενναιοδωρία, στοργή, τρυφερότητα, αθωότητα και φαντασία. Το πρότυπο του Αι Βασίλη αυτές ακριβώς τις αξίες προτάσσει και αυτά είναι κάποια από τα δώρα της ζωής που δεν κοστολογούνται αλλά υπολογίζονται στην σύνθεση της προσωπικότητας ενός παιδιού που μετέπειτα ενηλικιώνεται.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να πιστέψουν σε κάποιο μη υπαρκτό πρόσωπο που δεν αναλώνεται από την καθημερινότητα και μένει στο «απυρόβλητο». Πάνω σε αυτή τη βάση οι γονείς μπορούν να περάσουν μηνύματα στα παιδιά όπως:
* Βελτίωση συμπεριφοράς μέσω της αυτοκριτικής
* Αλλαγές σε συνήθειες (ύπνο, πιπίλα, ντύσιμο κ.α)
* Εξασκείται η υπομονή των παιδιών.
* Τονίζεται η σημασία της επιβράβευσης.
* Το φανταστικό πρόσωπο του Αι Βασίλη διεγείρει ακόμη περισσότερο τη φαντασία των μικρών παιδιών και αποτελεί πρόσφορο έδαφος για έκφραση της δημιουργικότητας (χειροτεχνίες, ζωγραφιές, χειροποίητα στολίδια)
* Ποιοτικός χρόνος με το παιδί για τις συζητήσεις με κεντρικό θέμα τον Αι Βασίλη και τη μαγεία των Χριστουγέννων.
Υπάρχουν όμως παιδιά που εξωτερικεύουν τη σκέψη τους λέγοντας ότι «δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και κακώς νομίζεις ότι τα δώρα στα φέρνει εκείνος. Οι γονείς σου τα φέρνουν». Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντικό οι ίδιοι οι γονείς να επιμείνουν στις αξίες και τις αρχές των Χριστουγέννων και του Αι Βασίλη καθώς έτσι η ματαίωση στον ψυχισμό των παιδιών ελαχιστοποιείται και προβάλλονται άλλου είδους αξίες που καλύπτουν το κενό του προσώπου το Αι Βασίλη (δωρεές, φιλανθρωπίες, εθελοντισμός κ.α). Ας προτρέψουμε λοιπόν τα παιδιά να γίνουν τα ξωτικά του Αι Βασίλη και να προσφέρουν τα δικά τους παιχνίδια ή ρούχα σε παιδιά λιγότερα ευνοημένα, ας επισκεφθούν μαζί με τους γονείς ιδρύματα και να συνομιλήσουν με παιδιά της ηλικίας τους και ας μετατρέψουν το δώρο του Αι Βασίλη από «υλικό» σε «αξία».
Συμβουλέψτε τα παιδιά να καθαρίσουν τις καπνισμένες καμινάδες των σπιτιών και ας έχουν απλωμένα τα χέρια τους για να πιάσουν τα πολυτιμότερα δώρα του Αι Βασίλη γεμάτα θάρρος και ελπίδα. Η ύπαρξη του Άι Βασίλη αναζωογονεί τις ανθρώπινες ψυχές…πόσο μάλλον τις αθώες παιδικές!!!
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Εφη Νικολοπούλου, πατήστε εδώ
Σχετικά άρθρα:
–Τι Σημαίνει Ποιοτικός Χρόνος με το Παιδί μου; από την Έφη Νικολοπούλου
–Τα παιδιά αναζητούν την αυτονομία τους, από την Έφη Νικολοπούλου
–Τα παιδιά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης, από τη Νέτη Φίλια
–Όχι τα παιδιά στη γυάλα, για να μην πέσουν θύματα εκφοβισμού
