Όταν ξεκινάτε να πάτε σινεμά, σίγουρα το πώς θα επιλέξετε την ταινία έχει να κάνει με την διάθεση, με τις κριτικές αλλά πολλές φορές με το είδος που αγαπάτε πιο πολύ να βλέπετε. Στο σπίτι πάλι, όταν είναι να δω ταινία οι κομεντί –όσο πιο ρομαντικές γίνεται- είναι πάντα μέσα στο μενού! Φυσικά κάπου υπάρχει μία κοινωνική, ίσως μία περιπέτεια, ένα θρίλερ, αλλά για να πω την αλήθεια και να μην δω περιπέτεια, δεν θα πέσω και στα τάρταρα.
Βέβαια έχω ήδη δει τόσες πολλές που μπορώ πλέον να πω με μεγάλη σιγουριά ότι αν μία ταινία είναι καλή δεν έχει και τόση σημασία το είδος. Όμως όταν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στο «Πολύ σκληρός για να πεθαίνει» και στο «Annie Hall», τον Woody θα βάλω πάλι στο DVD! Αλλά ας αφήσω την Αντιγόνη να δούμε τι έχει να μας πει σχετικά με τις περιπέτειες!
«Crash! Boom! Bang! » (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Εντάξει, δεν είμαι σίγουρα απόλυτη. Ενίοτε μπορώ να δω και μία κομεντί, ρομαντική ή όχι. Αρκεί να έχουν έξυπνο σενάριο κι ακόμη πιο έξυπνες – αν είναι και καυστικές ακόμη καλύτερα! – ατάκες.
Το σενάριο είναι γνωστό: Αγόρι γνωρίζει κορίτσι, η σπίθα ανάβει ανάμεσά τους, μπλέκουν σε διάφορες περίεργες καταστάσεις, παρεξηγιούνται, χωρίζουν, τα ξαναβρίσκουν και κλείνουν με μία γεύση «and they lived happily ever after». Χωρίς παρεξήγηση δεν το αντέχω πλέον, γιατί νομίζω πως σήμερα αυτές οι ταινίες έχουν «χαλάσει» ολίγον τι. Κι είναι και κάτι που δεν είχα αναφέρει όταν σας μίλησα για εκείνες τις φορές που πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται σαν άντρας, και το οποίο νομίζω πως φταίει κομματάκι που πολλές από εμάς περιμένουμε ακόμα τον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο. Ή με τη μοτοσυκλέτα, όπως στο «How to lose a guy in ten days» – διδακτική ταινία, ομολογώ, να τη δείτε!
Μια ταινία περιπέτειας έχει story. Άντε, θα αφήσω απ’ έξω τις sci-fi και τις super hero ταινίες που όταν λένε «θα σώσουμε τον κόσμο» εννοούν να προσέξουν μην πέσει κανένα μάρμαρο από το Άγαλμα της Ελευθερίας. Ας πιάσουμε άλλες ταινίες, για παράδειγμα, ξεκινώντας από τη σειρά «Πολύ σκληρός για να πεθάνει». Ο ομολογουμένως πολλά βαρύς αστυνομικός John McClane (Bruce Willis) έχει έρθει αντιμέτωπος μέχρι τώρα πέντε φορές – αν μετράω σωστά, αν όχι, διορθώστε με – με τρομοκράτες που απειλούν την ήρεμη ζωή των ΗΠΑ, διπλωματικές ισορροπίες και απειλούν να σπείρουν τον πανικό. Εντάξει, είναι κάπως τραβηγμένο ένας άντρας ολομόναχος να τα αντιμετωπίζει όλα αυτά, αλλά οφείλουμε να παραδεχθούμε πως σε κάθε ταινία οι τρομοκράτες δρουν έχοντας στην κατοχή τους όπλα και στοιχεία από κατασκοπεία που λίγο πολύ όλοι υποπτευόμαστε πως υφίστανται.
Ή μήπως κι οι ταινίες του James Bond δεν έχουν κι αυτές δόση αλήθειας όταν ο αγαπημένος 007 αντιμετωπίζει κάθε λογής συνωμοσίες; Για να μην αναφέρω και τις πρόσφατες ταινίες με ήρωα τον Sherlock Holmes όπου η ροή των γεγονότων δε σου επέτρεπε να ξεκολλήσεις τόσο από την υπόθεση που διερευνούσε ο γνωστός ντετέκτιβ, όσο κι από το σασπένς που γεννούσε.
Και μια που είπα «σασπένς» περιπέτεια είναι συνυφασμένη μ’ αυτό.. Κι αν επιλέξεις μία καλή περιπέτεια θα διαπιστώσεις πως η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη με απίστευτους ρυθμούς. Θα ξεχάσω εγώ πώς σοκαρίστηκα όταν στο «Δια πυρός και σιδήρου» με τον Denzel Washington έπειτα απ’ όσα πέρασε αποκαλύφθηκε πως πίσω από την απαγωγή της Dakota Fanning κρυβόταν ο…; Α, δε σας λέω, αν δεν έχετε δει την ταινία να κάτσετε να μάθετε την κατάληξη μόνοι σας!
Στην περιπέτεια μπορούν άνετα να μπούν δύο τρεις χιουμοριστικές σκηνές ή κάποιες με μία πιο ανθρώπινη οπτική ώστε να χαλαρώσει κι ο θεατής από τα συνεχόμενα «ΜΠΑΜ! ΜΠΟΥΜ!» από τα effects που διακατέχουν την ταινία. Εδώ θα αναφερθώ σε super hero ταινίες. Σκεφθείτε τη συναισθηματική φόρτιση του Bruce Wayne όταν έπρεπε να αποφασίσει αν ο Batman πρέπει να ξαναβγεί στο φως για να υπερασπιστεί τη Gotham City στην τελευταία ταινία της τριλογίας του Christopher Nolan, ή την επιθυμία του Cobb στο «Inception» να ξαναδεί τα παιδιά του. Και μη μου πείτε πως δε γελάσατε στο «Thor» όσες φορές τράκαρε με το φορτηγάκι της η Natalie Portman τον Chris Hemsworth! Ή μήπως δεν ήταν απόλαυση ο Robert Downey Jr. με τις καυστικές του ατάκες ως Tony Stark στις ταινίες του «Iron Man» ή στους «Avengers» και μία ανάσα χαλάρωσης ανάμεσα στις μπουνιές που έριχνε και τα lasers που εκτόξευε;
Στην τελική όταν επιλέγεις μία ταινία για να χαλαρώσεις, όπου δε χρειάζεται να καταναλώσεις πολλή φαιά ουσία για το βαθύτερο νόημά της, μία action movie το προσφέρει αυτό. Όχι τίποτα, δεν είμαι και τύπος που θα σκεφτεί βλέποντας μία ρομαντική κομεντί «αχ, γιατί να μην βρω κι εγώ έναν τέτοιο γλυκούλη σαν τον Patrick Dempsey στο “Θα κλέψω τη νύφη”;». Διόλου απίθανο, μάλιστα, να την ισοπεδώσω με τα απανωτά σχόλια που θα μου έρχονται στο μυαλό! Trust me: ΔΕ με θέλετε μαζί σας σε μία τέτοια ταινία!
«Ρομαντική, μαύρη, απλή με περιπέτεια ή όχι, κομεντί, δαγκωτό!!» ( από τη Λίνα Γριβογιάννη)
Αγαπάω να βλέπω ταινίες, καλές ταινίες. Αλλά οι ταινίες που λατρεύω να απολαμβάνω συνέχεια είναι οι κομεντί. Ότι ώρα και να έχει κομεντί στην τηλεόραση θα καθίσω να την δω. Θα συμφωνήσω με την συνάδελφο ότι οι περιπέτειες έχουν κάτι μοναδικό, έχουν ίντριγκα και αρκετές φορές είναι, και από πλευρά υπόθεσης, εξαιρετικές. Αλλά κακά τα ψέματα οι κομεντί είναι άλλο πράγμα.
Αν είσαστε θαυμαστές του Woody Allen καταλαβαίνετε πολύ καλά τι εννοώ, και όπως λέει και μια φίλη μου, ο Woody ακόμα και στη χειρότερη ταινία του έχει κάτι να μας δώσει. Επίσης σε μία κομεντί ακόμα και αν η ιστορία είναι παραμύθι και το ξέρεις από την αρχή πως θα καταλήξει, δεν σταματάς να την παρακολουθείς ακριβώς γιατί θέλεις να δεις την ευχάριστη κατάληξη και να πάρεις λίγη θετική ενέργεια.
Ακόμα και το «Τέσσερις γάμοι και μια κηδεία», που δεν έχει μόνο ευχάριστες και χαρούμενες στιγμές, είναι από τις ταινίες που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Επίσης συχνά λέγονται κάποιες αλήθειες που δεν θέλουμε να τις συνειδητοποιήσουμε και τις δεχόμαστε πιο εύκολα όταν τις ακούμε από το στόμα των πρωταγωνιστών.
Λαμπρά παραδείγματα είναι οι κομεντί «Friends with benefits» και «He’s not that into you», διάσημοι ηθοποιοί που ζουν καθημερινές καταστάσεις που είναι τόσο κοντά στα δικά μας δεδομένα… Διότι ακόμα και αν σου αρέσουν τα μπάμ- μπουμ, δεν γίνεται να βλέπεις συνέχεια να σκοτώνεται κόσμος και να το χαίρεσαι ούτε να περνάς καλά μέσα στα όπλα όλη την ώρα. (τουλάχιστον για εμάς τις γυναίκες!)
Ενώ το γέλιο δεν είναι πότε βαρετό και η χαρά δεν συγκρίνεται με τίποτα. Τουλάχιστον με αυτόν τον τρόπο μπορείς να αλλάξεις λίγο τον τρόπο σκέψης σου και να δεις τα πράγματα πιο θετικά. Το τι θα επιλέξετε και ποια από τις δύο μας έχει δίκιο είναι επάνω σας να το πείτε! Σε ότι αφορά στις ταινίες, ο κατάλογος είναι ατελείωτος και οι επιλογές αμέτρητες…
Καλή σας προβολή σε ό, τι και αν αποφασίσετε να δείτε!!
