Η αλήθεια είναι πως μάλλον η σημερινή κόντρα θα κάνει εντύπωση σε όσους με γνωρίζουν. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι ξέρουν πως δεν είμαι κι ο πιο αθλητικός τύπος που έχουν συναντήσει ποτέ. Αλλά…! Πρέπει κι εγώ από πλευράς μου να πω πως, αν το αποφάσιζα να ξεκινήσω ένα πρόγραμμα γυμναστικής – σοβαρά να το αποφασίσω, όμως, κι όχι μετά από ένα μήνα να τα παρατήσω -, σίγουρα θα επέλεγα ένα σπορ αντί να παλεύω με τα όργανα ενός γυμναστηρίου. Έτσι, λοιπόν, η πρώτη μου επιλογή θα ήταν το τένις. Η Μαρία, από την άλλη, είναι του… υγρού στοιχείου και θεωρεί την ως την καλύτερη γυμναστική. Ας μας πει εκείνη πρώτα γιατί επιλέγει το «splish slpash» για εκγύμναση κι επανέρχομαι!
Και πλάτσα και πλούτσα, πάρε τα μπρατσάκια σου και φύγαμε για Λούτσα(?)… (από την Μαρία Παπουτσάκη)
Η Λούτσα ταίριαζε, αλλά εμείς δεν έχουμε τέτοια θέματα. Αν θέλουμε να κολυμπήσουμε ακόμη και μια γούρνα μας αρκεί.
Ας αρχίσουμε από τα βασικά, φίλη μου. Το μόνο που έχω κάνει και μπορεί να θεωρηθεί «τένις» είναι οι ρακέτες στην παραλία. Αρκετά χρόνια πριν εγκατέλειψα το άθλημα, αφού ένας κύριος δεν έφαγε απλά το μπαλάκι στο κεφάλι, αλλά όλη τη ρακέτα. Σιγά μωρέ, ο υπερβολικός. Λίγο τη μύτη του έσπασα…! Συνεπώς καταλαβαίνεις πως δεν γινόταν να συνεχίσω το τούκου τούκου κάτω από τον ήλιο. Εντάξει, και το τένις δεν με εντυπωσιάζει. Αν είναι να παίξεις με μπάλα και δίχτυ, το volley είναι πολύ καλύτερο.
Πάμε στο θέμα μας τώρα… Η κολύμβηση είναι κάτι που δεν έχει περιορισμούς και φυσικά δεν έχει κανόνες. Ναι, σίγουρα υπάρχουν το ελεύθερο, το ύπτιο και η πεταλούδα αλλά ακόμη και στο κολυμβητήριο κανείς δεν σε υποχρεώνει να το κάνεις. Φαντάζεσαι να έπαιζες όπως ήθελες τένις; Τα καημένα τα πουλάκια τι σου φταίνε να τα χτυπάς με τις μπάλες; Άσε που το κολύμπι δεν έχει ηλικία. Ο καθένας από εμάς μπορεί να το κάνει σε όποια φάση της ζωής του θέλει. Αν είσαι γιαγιάκα κάνεις «βατραχάκι», αν είσαι 20άρης κάνεις πεταλούδα – που by the way είναι πολύύύύύ δύσκολο!
Έλα, παραδέξου το, επιτέλους! Είναι πολύ καλύτερο να πλέεις και να γλιστράς στο νερό παρά να βαράς ένα λαχανί μπαλάκι. Άσε που δεν είναι και επίπονο όπως το τρέξιμο. Η κολύμβηση γυμνάζει όλο το σώμα, την καρδιά, τους πνεύμονες και όλους τους μυς με την ελάχιστη καταπόνηση των συνδέσμων και των αρθρώσεων. Ενδείκνυται για αύξηση της φυσικής σας κατάστασης, αλλά ίσως δεν είναι ο καλύτερος τρόπος για να διώξουμε τα περιττά κιλά – που δεν έχουμε, φυσικά! Δεν σε δεσμεύει κανείς να πηγαίνεις μόνο στην πισίνα. Η θάλασσα είναι μια πολύ καλή επιλογή για καλοκαίρι και χειμώνα – εδώ σε θέλω κυρία μου. Ακόμη και το περπάτημα μέσα στο νερό σου σφίγγει τα μπουτάκια! :-P
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι καταπολεμάς τον όποιο φόβο έχεις για το νερό, αλλά και το άγχος. Αυτό αφορά κυρίως τα μικρά παιδιά που αρνούνται να μπουν στο νερό διότι… τρομάζουν. Όταν γνωρίσουν, βέβαια, το πόσο ωραίο είναι να βρίσκεσαι μέσα στο νερό θα αλλάξουν γνώμη. Α! Κοινωνικοποιούνται κιόλας. Αξέχαστες μου μένουν κάθε χρόνο οι γιαγιάδες που έχουν φτάσει κοντά στις σημαδούρες και στην όλη τους πορεία προς τα βαθιά έχουν μιλήσει για την Κατοχή, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, τους λαχανοντολμάδες… Εγώ τις κάνω χάζι!
Στο κάτω κάτω, ακόμα κι οι γυναίκες γεννούν στο νερό… Εσύ ακόμα να πειστείς, Αντιγονάκι;
Παίρνω τη ρακέτα μου στο χέρι *κι όποιον πάρει ο Χάρος!* (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Σίγουρα δεν αντιλέγω πως η κολύμβηση έχει εξίσου πολλά οφέλη για την υγεία μας και πως είναι και διασκεδαστική. Συν του ότι με την κολύμβηση συνδυάζονται κι άλλα σπορ. Θα ήμουν παράλογη αν έλεγα το αντίθετο.
Αλλά η αλήθεια είναι πως, προσωπικά, τουλάχιστον, εγώ κι η κολύμβηση είμαστε κάπως μαλωμένες… Όχι πως δε μου αρέσει να πλατσουρίζω το καλοκαίρι στη θάλασσα, αλλά θα κάνω μία αξιοπρεπή διαδρομή – μην το ξεφτιλίσουμε και τελείως! – και θα γυρίσω πίσω στην αγκαλιά της ξαπλώστρας! Κι αυτό γιατί δεν κατάφερνα ποτέ το συγχρονισμό που απαιτούν τα διάφορα στυλ κολύμβησης. Να κολυμπήσω ελεύθερο κουνώντας κατά πώς πρέπει χέρια και πόδια ΚΑΙ με το κεφάλι μέσα; Στα πόσα δευτερόλεπτα περιμένετε τις μπουρμπουλήθρες; Επομένως θα προτιμήσω σπορ της στεριάς εάν αποφασίσω να ασχοληθώ σοβαρά, όπως προείπα.
Γιατί τώρα μου αρέσει το τένις;
Γιατί, ακόμη κι αν δεν το πιστεύει η Μαρία… και το τένις γυμνάζει εξίσου όλο το σώμα. Κι αυτό οφείλεται στο συντονισμό που απαιτείται για να γυμναστείς σωστά κατά το παιχνίδι. Μόλις καταφέρεις να συγχρονίσεις αρμονικά τις κινήσεις του σώματός σου, αυτόματα καταφέρνεις να γυμνάζεις όλο το κορμί. Η ολική αυτή εκγύμναση επιφέρει πρόσθετα οφέλη, τονώνοντας το καρδιαγγειακό σύστημα, τη σωματική αντοχή, ενώ βοηθά και στην απώλεια βάρους.
Το τένις επίσης ενισχύει την αυτοσυγκέντρωση και την πειθαρχία. Μελετώντας τον αντίπαλο και σχεδιάζοντας τακτικές για να ανταποδώσεις το χτύπημα, τονώνεις την ικανότητα δημιουργίας στρατηγικής, προσηλώνεσαι στο στόχο σου, πράγμα που μπορεί να σε βοηθήσει και στην καθημερινότητά σου. Επίσης είναι ιδανικό για να καταπολεμήσεις το άγχος, καθώς μέσω ενός παιχνιδιού τένις μαθαίνεις να ανταποκρίνεσαι στην όποια πίεση.
Τέλος το τένις είναι και «κοινωνικό» σπορ. Πέρα από την τόνωση της ευγενούς άμιλλας και του υγιούς ανταγωνισμού, ειδικά όταν συμμετέχεις σε παιχνίδια με ζευγάρια είναι το κατάλληλο σπορ για να αναπτύξεις την αίσθηση της συνεργασίας και της ομαδικής προσπάθειας.
Εντάξει, και μπορεί στην αρχή να κινδυνεύσουν μερικά πετούμενα – και κεφάλια ίσως! – όταν θα μάθω να αποκρούω σωστά ή να κάνω σερβίς, αλλά νομίζω πως αξίζει τον κόπο! Και γλιτώνω τα *γλου γλου γλου* στην προσπάθεια να επιπλεύσω!
