Okay, είναι η δυσκολότερη κόντρα που θα μπορούσα να έχω με την Αντιγόνη. Η διαμάχη μας αυτή έχει σχέση με… την σχέση, καθώς η Αντιγόνη ζει ως «ελεύθερο πουλί και όχι κορόιδο στο κλουβί», ενώ εγώ προτιμώ χίλιες φορές να είμαι in relationship. Σίγουρα και τα δυο έχουν την γλύκα τους, όμως αυτά που μπορεί να σου προσφέρει ο σύντροφός σου, δεν μπορούν οι φίλοι σου και αντίστοιχα. Το θέμα είναι προς τα πού κλίνουμε. Εγώ, συγκεκριμένα, έχω μια κλίση προς το ώμο του φίλου μου, αφού όταν τον ακουμπάω και με παίρνει αγκαλιά νιώθω όμορφα. Φυσικά δεν σημαίνει ότι αν είσαι με έναν άνθρωπο θα ζήσεις το παραμύθι, ούτε αν είσαι μόνη θα βιώνεις κατ’ εξακολούθηση τα φοιτητικά σου χρόνια, αλλά αυτό είναι κάτι που θα αναλύσω στη συνέχεια. Για την ώρα, θα αφήσω το μπλα μπλα και θα δώσω την σκυτάλη στην Αντιγόνη, για να μας πει τον λόγο που της αρέσει τόσο πολύ η ανεξαρτησία της – δεν ξεχνάω τις διακοπές. :P
Relationship status: Single κι αν είσαι μάγκας κάνε με να το αλλάξω! (από την Αντιγόνη Αδαμοπούλου)
Θα ξεκινήσω λέγοντάς σας κάτι που το πιο πιθανό είναι να σας σοκάρει. Πριν το κάνω όμως, περιμένω γιατί θα χρειαστεί να καθίσετε κάπου μην τυχόν και μου σωριαστείτε και μετά πού να σας μαζεύω…!
Καθίσατε; Είστε αναπαυτικά…; Ωραία…
Πριν πολύ καιρό ήμουν κι εγώ σαν το Μαράκι μας. Πίστευα πως το να είμαι σε μία σχέση θα ήταν αυτό που θα με γέμιζε, πως θα μ’ έκανε να αισθάνομαι όμορφα κι ασφαλής. Εν ολίγοις, ήμουν ρομαντική μέχρι αηδίας, θα μπορούσε να πει κάποιος!
Με την πάροδο των χρόνων έζησα τη ροζ λουλουδάτη μεριά του έρωτα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται – αλλά βρέθηκα και στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, με τις πίκρες, το δάκρυ κι ακόμη και την προδοσία. Με απλά λόγια ας πούμε πως οι πρίγκιπες που φίλησα, κάποια στιγμή έγιναν βάτραχοι. Βέβαια, υπήρξαν και φορές που πρόλαβα να ρίξω εγώ την αυλαία πριν πάρω πάλι αγκαλιά τη σφουγγαρίστρα!
Έπρεπε να περάσω ένα διάστημα μόνη για να καταλάβω πως αξίζω πολλά περισσότερα απ’ όσα είχα βιώσει μέχρι πρότινος. Γι’ αυτό εδώ και καιρό είμαι κατ’ επιλογήν εργένισσα. Τι πάει να πει αυτό;
Πολύ απλά πως προτιμώ να αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου και σε ό,τι με κάνει να περνώ καλά και πως για να αλλάξει αυτό και το ενδιαφέρον μου να στραφεί σε κάποιον άντρα, αυτός θα πρέπει να είναι πολύ ξεχωριστός.
Δεν αναζητώ επ’ ουδενί τον πρίγκιπα που θα έρθει καβάλα με το άσπρο άλογο, ξέρω πως κάτι τέτοιο δεν υφίσταται ούτε γι’ αστείο. Δεν περιμένω τον κο Τέλειο, ούτε έχω σαν παράδειγμα προς μίμηση την Carrie Bradshaw – τη συγκεκριμένη, μάλιστα, παράδειγμα προς αποφυγή την έχω! Επιλέγω, λοιπόν, τη μοναξιά, αντί να αναλώνομαι στο αέναο κυνήγι κάποιου μόνο και μόνο για να γεμίζει το άλλο μισό του κρεβατιού τις νύχτες και να ξεγελώ τη μοναξιά. Ποια μοναξιά, δηλαδή, που μόνο μοναξιά δε νιώθω!
Αντίθετα, νιώθω ελεύθερη, χωρίς κάποιον να μου χτυπάει κάθε τρεις και δύο τηλέφωνα, μηνύματα, e-mail και σοσιαλμιντιακά κολπάκια για να μου πει πόόόόόσο μ’αγαπάει – για να μην πω για να με ελέγξει! Δεν έχω να αντιμετωπίσω τις όποιες ανασφάλειες του άλλου. Δεν έχω να δικαιολογηθώ αν επιλέξω να περάσω κάποιες ώρες χωρίς εκείνον. Δε λέω πως αυτό και μόνο αυτό βιώνουν όσοι είναι σε σχέση και δε θέλω να το ισοπεδώσω, υπάρχουν και ζευγάρια που πραγματικά απολαμβάνεις να τα βλέπεις. Ας είμαστε, όμως ειλικρινείς: συνήθως φτάνει η σχέση και σε αυτό το σημείο όπου λες «δεν το αντέχω άλλο, χίλιες φορές μόνη και μακριά του!»
Το πιο σημαντικό όμως, είναι, πως το ότι είμαι ελεύθερη, σημαίνει πολύ απλά πως είμαι αρκετά ώριμη για να αντιληφθώ πως όταν έρθει η ώρα να αλλάξω το relationship status μου – κι όχι, δεν εννοώ αυτό του facebook! – από «single» σε «ερωτευμένος» αυτό θα γίνει αβίαστα. Γιατί θα είναι κάτι πολύ ανώτερο από την – εγωιστική κατά ένα μέρος, κατ’ εμέ – ικανοποίηση του «δε θέλω να είμαι μόνη, θέλω αγκαλίτσες και γούτσου γούτσου».
Για να το θέσω και πιο απλά… γιατί να στερήσω από το κοινό να θαυμάζει την αφεντιά μου;;; Έτσι ο καλύτερος θα μπορεί να με διεκδικήσει!
Relationship status: in relationship γιατί έχει την δικιά του γλύκα. (από την Μαρία Παπουτσάκη)
Για αρχή, να πω στην αγαπητή μου Αντιγόνη ότι το κοινό μπορεί να σε θαυμάζει ακόμη και αν είσαι παντρεμένη. Το οφθαλμόλουτρο επιτρέπεται σε όλους ανεξαιρέτως….
Μπορεί να συμφωνώ σε πολλά από αυτά που είπε η “αντίπαλός” μου, όμως θα έρθει η στιγμή που θα με παρακαλάει να το γράψουμε και να έρθει στο δικό μου στρατόπεδο. :P
Τώρα λοιπόν ας περάσουμε στο θέμα μας…
Το να είσαι σε μία υγιή σχέση είναι εξίσου όμορφο με το να είσαι ελεύθερη και ωραία. Και αυτό, διότι δύο μη εξαρτημένοι και για μένα φυσιολογικοί άνθρωποι, αφήνουν χώρο και χρόνο στον σύντροφό τους. Μπορεί να είναι δύσκολο, μπορεί να θέλει μεγάλη προσπάθεια για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του, παρόλα αυτά, όμως, καταλήγεις να έχεις και σχέση και να είσαι και free.
Φυσικά όταν λέμε free, δεν εννοούμε ότι μπορούμε να έχουμε και όλους τους άντρες στη ζωή και στο κρεβάτι μας, γιατί τότε εκτός από το ξύλο που θα φάμε, εμείς θα είμαστε τελικά αυτές που πρόδωσαν. Αυτό ισχύει και για τους άντρες, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ! Άρα αυτή η μερίδα ανθρώπων, καλύτερα να μην αλλάξει ποτέ το status σε «in relationship» και να το αφήσει μόνιμα σε «ελεύθερη σχέση» ή ακόμη και «περίπλοκη κατάσταση» ή «δεν ξέρω τι θέλω». Το παράκανα;
Το ότι κάποιοι άνθρωποι δεν είναι από την φύση τους ρομαντικοί, δεν θέλουν τα ροζ συννεφάκια και τις αγκαλιές, δεν σημαίνει ότι σε κάποια φάση της ζωής τους θα μεταλλαχθούν. Αλλά γιατί να μην θες να είσαι σε μία σχέση; Ή γιατί δεν θέλεις να προσπαθήσεις κάτι καινούριο; Δεν εννοώ να βρεις τον πρώτο τυχόντα και να τον παντρευτείς, αλλά ένας άνθρωπος που θα σου κάνει και θα του κάνεις κλικ, γιατί να μην έχει την ευκαιρία να σε κάνει δική του; Γιατί επειδή σου έτυχαν μερικές «στραβές», διστάζεις.
Όμως το να έχεις έναν άνθρωπο που νοιάζεται για εσένα, που σε σκέφτεται, σε αγαπάει, σε εκτιμάει, σε σέβεται και σου συμπεριφέρεται όμορφα, δεν είναι ανασφάλεια. Δεν θα σου προσφέρει κανείς την ίδια αγάπη με εκείνον. Η αγάπη της μάνας, όπως και της κολλητής είναι διαφορετική και αν νομίζεις πως τώρα σε καλύπτουν, εδώ θα είμαστε όταν βρεις αυτόν που περιμένεις –όπως λέει και η Αννούλα- να μας πεις ότι είχαμε άδικο κυρία μου.
Βέβαια, αν θέλετε την γνώμη μου, δεν είναι και τόσο αποτελεσματικό να ψάχνεις απεγνωσμένα σύντροφο, διότι σε όλους θα θυμίσεις λίγο πολύ το ταπεινό “χαμομηλάκι” (ναι, την Ματίνα!).Συνεπώς, αν είσαι μόνη σου, άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο και τότε θα βρεις αυτό που σου αξίζει. Βέβαια πριν το βρεις, ίσως περάσεις από τις συμπληγάδες πέτρες, αλλά το νόημα της ζωής είναι να.. ζεις.
Και αν το να ζεις για πολλούς σημαίνει, να διασκεδάζεις με φίλους, να έχεις την απόλυτη ελευθερία, να είσαι ανεξάρτητος, να μην δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και για τίποτα, να είσαι ξέγνοιαστος και για την πάρτη σου και μόνο, για μένα σημαίνει, να ερωτεύομαι, να περνάω καλά με φίλους αλλά και με Τον Φίλο, να αγαπάω, να γελάω, να κλαίω, να στεναχωριέμαι, να παθιάζομαι, να τσακώνομαι και να πορώνομαι.
Όλα αυτά είναι η ζωή. Και τα καλά και τα άσχημα. Τι και αν αποτύχεις; Κόλλησε ξανά την καρδιά σου και βουρ στον πατσά –στην προκειμένη περίπτωση στο καινούριο.
Μην ξεχνάτε πως περιμένουμε και τις δικές σας ιδέες όπου θα θέλατε να μας δείτε με τη Μαρία να διασταυρώνουμε ξίφη κι απόψεις!Feel free να επικοινωνήσετε μαζί μας για να μας προτείνετε κάποιο «πεδίο μάχης»!
Περισσότερες πληροφορίες για τη Μαρία Παπουτσάκη , μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Περισσότερες πληροφορίες για την Αντιγόνη Αδαμοπούλου, μπορείτε να διαβάστε εδώ
