It is not in the stars to hold our destiny but in ourselves.
(δεν είναι στα άστρα που αναζητούμε το πεπρωμένο μας, αλλά σ’εμάς τους ίδιους)
Έχετε ποτέ κοιτάξει τον έναστρο ουρανό τη νύχτα; Nιώσατε την μαγεία των άπειρων φωτεινών αστεριών που αναβοσβήνουν; Αναρωτηθήκατε μήπως αν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη σημασία στα μοτίβα που δημιουργούν; Σ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, όσοι έγειραν το κεφάλι τους προς τα πίσω και κοίταξαν ψηλά στον έναστρο ουρανό ένιωσαν ότι κρύβει ένα συναρπαστικό μυστήριο. Πολύ πριν ο άνθρωπος εφεύρει τα τηλεσκόπια, ή προτού καταλάβει τι πραγματικά είναι τα αστέρια, σκέφτηκε ότι ήταν σημαντικά για αυτόν, τόσο μαγικά και πανέμορφα που θα έπρεπε να εμπεριέχουν κάποιο ξεχωριστό μήνυμα.
Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει στοιχεία που συνδέονται με τη μελέτη της αστρολογίας στα ερείπια των πιο σπουδαίων αρχαίων πολιτισμών, από την Ελλάδα και τη Βαβυλώνα, κι από την Κίνα ως τη Ρώμη. Είναι η αρχαιότερη επιστήμη στον κόσμο, η αληθινή μητέρα της σύγχρονης αστρονομίας.
Το αστρολογικό στερέωμα
Η περιέργεια του ανθρώπου για τα αστέρια σηματοδότησε την αρχή της αστρολογίας. Οι αστρολόγοι παρατήρησαν ότι μερικά φωτεινά αστέρια κινούνταν εντελώς ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα. Αποκάλεσαν αυτά τα κινούμενα αστέρια «περιηγητές». Σήμερα τους αποκαλούμε πλανήτες. Η δική μας Γη είναι ένας πλανήτης, και κάθε πλανήτης κινείται σε μια τροχιά, γύρω από τον Ήλιο, άλλο ένα μεγάλο αστέρι στην πραγματικότητα. Ο Ήλιος, και η οικογένειά του από πλανήτες συνθέτουν το ηλιακό μας σύστημα. Οι αστρολόγοι αναγνώρισαν σε σύνολο πέντε «περιηγητές», και αυτοί οι πλανήτες, οι βασικοί πρωταγωνιστές στον αστρολογικό μας χάρτη, μαζί με τη Σελήνη και τον Ήλιο είναι ακόμα γνωστοί με τα αρχαία ονόματά τους: ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος. Τρεις ακόμη πλανήτες ανακαλύφθηκαν τα τελευταία διακόσια χρόνια, στα οποία οι σύγχρονοι αστρονόμοι έδωσαν πάλι ονόματα αρχαίων θεών: ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας.
Σήμερα, έχουμε κάνει πλέον τη διάκριση μεταξύ της αστρονομίας και της αστρολογίας. Η αστρονομία ανακαλύπτει επιστημονικά δεδομένα σχετικά με το Ηλιακό μας Σύστημα, ενώ οι σύγχρονοι αστρολόγοι συνεχίζουν να μελετούν τη σχέση ανάμεσα στις κινήσεις των πλανητών με τις ανθρώπινες ψυχές. Οι αρχαίοι αστρολόγοι πίστευαν ότι οι πλανήτες ήταν θεοί που κυβερνούσαν τις ζωές των ανθρώπων. Οι σύγχρονοι αστρολόγοι μπορεί να μην το πιστεύουν πια αυτό, αλλά εξακολουθούν να πιστεύουν ότι υπάρχει μια άρρηκτη σχέση ανάμεσα στον Ήλιο, τη Σελήνη, τους πλανήτες και τη ζωή του κάθε ενός από εμάς.
Ο αστρολογικός μας χάρτης, που προσδιορίζει την ακριβή θέση των πλανητών τη στιγμή της γέννησής μας, δεν είναι παρά ένας χάρτης που μας βοηθάει να αποκωδικοποιήσουμε το ταξίδι της ψυχής.
Ο αθέατος κόσμος της αστρολογίας
Η αστρολογία είναι μια μυθική, μαγική γλώσσα κι όπως συμβαίνει με όλες τις γλώσσες, κάθε αστρολόγος θα αναπτύξει το δικό του τρόπο ερμηνείας και επικοινωνίας της γλώσσας αυτής.
Η αστρολογία εμπνέεται από το έργο του Carl Jung, ο οποίος μας έδωσε τη δυνατότητα να την αποκαταστήσουμε στη θέση που της αρμόζει: ως ένας από τους τέσσερις μεγάλους πυλώνες του δυτικού εσωτερισμού, μαζί με την Καμπάλα, την Αλχημεία και τη Μαγεία. Στις εσωτερικές παραδόσεις, το σύμπαν είναι «ένα ολοκληρωμένο, ζωντανό και ιερό σύνολο, όπου τα πάντα είναι συνυφασμένα από κοινού σε ένα κοσμικό ιστό, κι όπου όλα τα επίπεδα της «πρόδηλης» και της «ανεκδήλωτης» ζωής σχετίζονται μεταξύ τους». Η αστρολογία είναι ένας χορός μεταξύ των δυο αυτών κόσμων. Προσπαθεί, με χάρτη τον έναστρο ουρανό και το πλανητικό στερέωμα, να αποκρυπτογραφήσει την ανθρώπινη φύση. Όλοι μας μαγευόμαστε από την μεταφυσική ερμηνεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας και αναζητούμε ένα παράθυρο που θα ανοίξει, για μια στιγμή και θα μας αποκαλύψει το μέλλον.
Άλλωστε, όσο ορθολογιστές κι αν πρέπει είμαστε σε έναν κόσμο που λειτουργεί με την Νευτώνια, τρισδιάστατη λογική, υπάρχει πάντοτε μέσα μας ένα μικρό παιδί που λαχταράει να κοιτάξει ψηλά, να βρει ένα πεφταστέρι και να κάνει μια ευχή με όλη του την καρδιά.
Σημείωση: Το κείμενο είναι εμπνευσμένο από ένα απόσπασμα του βιβλίου για παιδιά της διάσημης αστρολόγου Lize Greene, “Looking at Astrology” που εκδόθηκε το 1977 κι από ένα άρθρο της Clare Martin, με τίτλο: “Mapping the Psyche, An introduction to Psychological Astrology”.
Περισσότερες πληροφορίες για τη Χριστίνα Θεοχάρη, εδώ
