από τον Νίκο Μαραβέγια–Παθολόγο*
Η βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) χρησιμοποιήθηκε τον 18ο αιώνα στην θεραπεία του σκορβούτου αλλά και τηςπελλάγρας και της ραχίτιδας (ασθένειες που προκύπτουναπό αβιταμινώσεις )’ αργότερα, περί το 1930 ,άρχισε να χρησιμοποιείται στην αντιμετώπιση των συνήθων λοιμώξεων του αναπνευστικού συστήματος- με αποκορύφωμα την 10ετία του 1970 οπότε ο νομπελίστας Linus Pauling πρότεινε την χρήση της βιταμίνης στην πρόληψη και την θεραπευτική αντιμετώπιση ιογενών λοιμώξεων του αναπνευστικού , θεωρώντας ότι μειώνει τα κρούσματα αλλά και μικραίνει την διάρκειά τους.
Ομως σύγχρονη μεταανάλυση 72 μελετών που χρηματοδοτήθηκε από υπηρεσίες υγείας της Αυστραλιανής κυβέρνησης έδειξε τα εξής: Η τακτική λήψη συμπληρωμάτων διατροφής με βιταμίνη C
α) ΔΕΝ ΕΛΑΤΤΩΝΕΙ ΟΥΣΙΩΔΩΣ ΤΗΝ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΙΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟΥ ( μείωση ως 3%) , εκτός από άτομα που εκτίθενται σε ακραίες καιρικές συνθήκες (σκιέρ,μαραθωνοδρόμοι)
β) ΜΕΙΩΝΕΙ ΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ ( μείωση χρονική κατά 8% στους ενήλικες και 14-17% στα παιδιά, όπου βελτιώνει και την βαρύτητα της κλινικής εικόνας) με δόση 1-2 kgr την ημέρα. Βέβαια η καθημερινή λήψη 1οοο γραμμαρίων βιταμίνης C διπλασιάζει τον κίνδυνονεφρολιθίασης (JAMA).
Με τα νεότερα αυτά στοιχεία , και δεδομένου του χαμηλού κόστους της βιταμίνης C, η απόφαση γιά την τακτική πρόσληψη της σαν συμπλήρωμα με σκοπό την πρόληψη και αντιμετώπιση συνηθισμένων λοιμώξεων του αναπνευστικού, φαίνεται ότι πρέπει να είναι εξατομικευμένη.
Πηγή: http://nikmara.wordpress.com
*Ο Νίκος Μαραβέγιας είναι Παθολόγος κι εργάζεται στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών
