Μέσα στο πλαίσιο της ελληνικής οικογένειας, συμπεριλαμβάνονται οι γιαγιάδες και οι παππούδες. Άνθρωποι που παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανατροφή κι εξέλιξη ενός παιδιού. Ιδιαίτερα στην εποχή μας, καθώς συχνά και οι δύο γονείς εργάζονται.
Θα πρέπει να τονίσουμε πως η θέση τους και η στάση τους στο σπίτι θα πρέπει καθορισμένοι από τους γονείς. Δεν είναι εκεί για να δώσουν αρχές και αξίες, ούτε για να παρέμβουν στην εκπαίδευση του παιδιού. Η μαμά και ο μπαμπάς είναι οι πρωταγωνιστές στη ζωή του κι αυτοί που βάζουν τα όρια και στις δύο πλευρές. Δεν αντικαθιστά ο ένας τον άλλον. Οι παππούδες είναι για να βοηθούν στην καθημερινότητα, ίσως να εξισορροπούν κάποιες καταστάσεις. Υπάρχει συνεννόηση μεταξύ τους προκειμένου να συμφωνηθεί ο τρόπος εκπαίδευσης που θέλουν οι γονείς για το παιδί.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι είναι συνήθως πιο χαλαροί στις απαιτήσεις και στα καπρίτσια των εγγονών τους, όμως με αυτό τον τρόπο μπορούν να τα κακομάθουν και να δημιουργήσουν ένα αρνητικό κλίμα εναντίον των γονιών. Είναι σημαντικό να γίνεται διάλογος και κατανόηση. Οι γονείς μπορούν να συναινέσουν σιωπηλά στις παρασπονδίες των γιαγιάδων/παππούδων στα εγγόνια. Τα όρια τίθενται στο σπίτι των γονέων. Στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς τα πράγματα γίνονται πιο χαλαρά χωρίς, όμως, να υπάρχει ο κίνδυνος να ανακατευτούν και να ακυρώσουν το γονεϊκό ρόλο. Είναι ουσιαστικό να χτίζεται ανάμεσά τους μία γερή συναισθηματική σχέση που αποπνέει αγάπη και εμπιστοσύνη, η οποία θα τα κάνει να αισθάνονται πιο ασφαλή στο ευρύτερο πλαίσιο της οικογένειας.
Είναι απαραίτητο όμως, να είναι σεβαστές οι αρχές και τα όρια που θέτουν οι γονείς, ειδικά όταν αφορούν στα σημαντικά σημεία για την ανατροφή και εξέλιξη του παιδιού.
Όταν παραδείγματος χάριν ένας γονέας θα απαγορεύσει το οτιδήποτε ως απλή τιμωρία για το παιδί του, ο παππούς και η γιαγιά, θα πρέπει να το σεβαστούν και να μην κάνουν το αντίθετο με την πρόφαση ότι είναι παιδί και δε χρειάζεται να το μαλώνουν ή να το τιμωρούν. Με αυτόν τον τρόπο οι γονείς χάνουν την ισχύ τους στα μάτια των παιδιών τους. Δεν είναι σωστό να προσπαθούν να κερδίσουν την αγάπη και την εύνοια των παιδιών, κάνοντάς τους τα χατίρια, γιατί είναι πολύ πιθανό οι γονείς, προκειμένου να επιβάλλουν κάποια όρια, να τα απομακρύνουν από τις «κακές επιρροές».
Το ρόλο του «καλού» και του «κακού» (αν μπορεί να υπάρχει αυτός ο όρος για έναν γονιό που αγαπάει τα παιδιά του) είναι σωστό να τον παίζουν οι γονείς κι αυτό σε ειδικές περιπτώσεις, εναλλάσσοντας τους ρόλους. Γιατί τα πρότυπα για τα παιδιά πρέπει είναι σε πρώτη φάση οι γονείς και όχι οι γιαγιάδες και οι παππούδες, καθώς αυτοί είναι υπεύθυνοι για την ανατροφή τους.
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ
-δεν λένε ποτέ «όχι» με όσα τους ζητούν τα εγγόνια τους
-δεν θέτουν όρια
– συνάπτουν μυστικές συμμαχίες με το παιδί για μικρές παραβάσεις εν αγνοία των γονιών.
-τα δωροδοκούν με γλυκά και μικρά δωράκια, για να έχουν την εύνοια τους
-«ξεχνούν» να κλείσουν την τηλεόραση ή τον υπολογιστή, προκειμένου να μη δημιουργούνται εντάσεις.
-«ακυρώνουν» τους γονείς μπροστά στα παιδιά, αψηφώντας ή τροποποιώντας τους κανόνες.
ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ
-κάνουν παρατηρήσεις στους γονείς μπροστά στα παιδιά
-δεν είναι σαφείς στις οδηγίες τους
-«βολεύονται» με προβληματικές καταστάσεις στο σπίτι και τις αφήνουν να διαιωνίζονται
-είναι συχνά δεικτικοί απέναντι στους γονείς, κάνοντας αναφορές στο δικό τους παιδικό παρελθόν
-δεν υποχωρούν εύκολα, ακόμα κι αν έχουν άδικο στην κρίση τους.
