Δεν είναι πολλές οι στιγμές που μου έχουν στη μνήμη από τις πολλές εξορμήσεις σε εστιατόρια, ταβέρνες, καφενεία ή όπου αλλού μαγείρευαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. “Στιγμές μοναδικές” εννοώ, που να μπορώ να αναπολήσω και να μου έρθει η γεύση κατευθείαν στο στόμα συνοδευόμενη από σάλια, για να θυμηθώ και το πείραμα του Pavlov και του καημένου του σκύλου του… Θυμάμαι γεύσεις από τη Ζάκυνθο, τη Μυτιλήνη, τη Σίφνο, την Τήνο, την Κερατέα, τις Τζιτζιφιές, το Ναύπλιο. Και αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι την ποιότητα των υλικών, τη φρεσκάδα τους, την αυθεντικότητά τους, τις διακριτές γεύσεις και την αρμονία τους.
Όλα αυτά σε μια εξόρμηση είναι δυσεύρετα ή θα πληρώσεις τον κούκο για αηδόνι και μετά θα παραμιλάς μέχρι να χωνέψεις φαγητό και κοροϊδία. Σπίτι τρώμε καλύτερα. Πολύ καλύτερα. Και οι λόγοι είναι κυρίως οικονομικοί και αισθηματικοί.
Η οικονομική κρίση αναγκάζει σε αναδίπλωση και λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να βγουν και να γευτούν εκλεκτά εδέσματα, τα οποία «κατά κανόνα» δεν μπορούν να είναι φθηνά.
Μόνο στο σπίτι μπορούμε να αντέξουμε το κόστος ενός φρέσκου ψαριού, ενός πολύ καλού κρασιού ή ενός σπάνιου τυριού. Μόνο στο σπίτι μπορούμε να ελέγξουμε την ποιότητα και την προέλευση του ελαιόλαδου, του αρνιού ή του ψωμιού. Το γιουβέτσι μπορεί να καταλήξει σε γαστριμαργική εμπειρία με ένα κατσικάκι από τους Λειψούς και φρέσκια βιολογική ντομάτα, το φρικασέ με γυαλοράδικα (σταμναγκάθι ) είναι μέλι στο στόμα και το απλό κέικ με την προσθήκη φρέσκου βουτύρου και βιολογικού αλευριού μεταμορφώνεται σε θεϊκό γλύκισμα.
Εξάλλου μεταξύ φίλων, το κόστος μοιράζεται περαιτέρω: ο καθένας φέρνει το κατιτίς του, άλλος το κρασί, άλλος τα επιδόρπια, και οι οικοδεσπότες συνεισφέρουν επιπλέον στο φαγητό, στο χώρο, στον «μπελά» και το κυριότερο στην αγάπη. Αυτό είναι το πιο ιδιαίτερο συστατικό, αυτό που δεν αγοράζεται: το αίσθημα. Το σπιτικό φαγητό είναι μαγειρεμένο με αίσθημα, είναι αφιερωμένο σε αγαπημένα πρόσωπα, προορισμένο να προσφερθεί και να μοιραστεί, να ευφράνει οικείους. Έτσι μόνο θα καβατζάρουμε την κρίση χωρίς να στεγνώσουμε το τραπέζι και την ψυχή μας.
