Πόσοι και πόσοι έχουμε αναρωτηθεί για το τι είναι σωστό τελικά… Να εκδικηθούμε ή να αδιαφορήσουμε;!
Κι αν αδιαφορήσουμε, πάει να πει αυτομάτως πως έχουμε συγχωρήσει κι έχουμε ξεχάσει τα πάντα;
…Είναι τελικά τόσο εύκολο να ξεχάσουμε άσχημες καταστάσεις, προσβλητικές συμπεριφορές και λάθος ανθρώπους;
Η απάντηση είναι η αναμενόμενη: Δεν είναι καθόλου εύκολο. Το αντίθετο μάλιστα…
Ποτέ όμως δε μπορείς να ξέρεις πόσο δυνατός είσαι, μέχρι τη στιγμή που το να είσαι δυνατός αποτελεί τη μόνη σου επιλογή…
Κι έτσι γίνεται. Αφήνεις επιλεκτικά πίσω τα άσχημα, είσαι δυνατός και προχωράς με ψηλά το κεφάλι…
Κάποιοι ισχυρίζονται πως η εκδίκηση είναι αδυναμία. Προσωπικά θεωρώ πως είναι μια απ’τις πιο ενδιαφέρουσες και ευχάριστες αδυναμίες κάποιου… Πόσο όμως μπορεις να χαρείς με το να εκδικηθείς κάποιον; …Πόσο και για πόσο;
Η εκδίκηση και οποιαδήποτε άλλη από μέρους μας προσπάθεια αποκατάστασης της κατάστασης, διότι γι’αυτό πρόκειται, στο τέλος, κάπως μαγικά, γυρίζει πίσω σε εμάς. Κάτι σαν μπούμερανγκ. Προσπαθείς να πληγώσεις τον άλλο, στην επίσης επίμονη προσπάθειά σου να τον εκδικηθείς, όμως τελικά καταλήγεις να πληγώνεις και να εκδικήσαι τον ίδιο σου τον εαυτό, μη αφήνοντάς τον να προχωρήσει. Ότι πιο θλιβερό μπορεί να σου συμβεί δηλαδή.
Απ’την άλλη, πολλοί είστε εσείς που θα πείτε «πως γίνεται να αφήσω καταστάσεις στην τύχη τους κι ανθρώπους ατιμώρητους;». Σας πληροφορώ πως κανείς, ποτέ, δε μένει ατιμώρητος. Ίσως να τιμωρείται ήδη κι εσείς απλά να μη μπορείτε να το αντιληφθείτε. Η ζωή είναι άδικη μα ταυτοχρόνως είναι έτσι φτιαγμένη που ο καθένας στο τέλος παίρνει ότι ακριβώς του αξίζει. Ίσως γι’αυτό το λόγο η καλύτερη λύση να είναι όντως η αδιαφορία, αφού σε βγάζει απ’τον κόπο να κάνεις το οτιδήποτε και σε «επανδρώνει» ώστε να συνεχίσεις να παλεύεις, για τη δική σου ζωή.
Οι απόψεις για το θέμα είναι πολλές, αφού ο καθένας μας έχει κι από μια…
Προσωπικά, θεωρώ πως ούτε η εκδίκηση, αλλά ούτε και η αδιαφορία είναι απαραίτητα λύσεις στο πρόβλημα.
Για μένα, η μεγαλύτερη «απάντηση» που θα μπορούσε να δώσει κάποιος σε όποιον τον πλήγωσε είναι η επιτυχία. Το να επιτύχει στη ζωή του, να προχωρήσει μπροστά και να μη κοιτάξει πίσω, ίσως είναι από τα βασικότερα βήματα για να εξαλείψει τη θλίψη του, την πικρία, το κενό…
Και φυσικά, το αμέσως επόμενο είναι το πιο αυτονόητο, κατά τη γνώμη μου:
Η καλύτερη «απάντηση» είναι εκείνος, ξέρετε… αυτός που πέτυχε, να μη μοιάσει ποτέ σ’αυτόν που τον πλήγωσε.
Τότε όλα είναι ολοκληρωμένα.
Άλλωστε «η καλύτερη εκδίκηση είναι η επιτυχία», με ότι κι αν σημαίνει αυτό.
Φιλιά,
Μαρκέλλα
Για να μάθετε περισσότερα για τη Μαρκέλλα Χρυσοστόμου, πατήστε εδώ
