Ένα χαμένο κεφάλαιο του «Τσάρλι και του Εργοστασίου Σοκολάτας», το οποίο είχε θεωρηθεί πολύ άγριο, ανατρεπτικό κι ανεπαρκώς ηθικό για τα μυαλά των παιδιών της Βρετανίας πενήντα χρόνια πριν, εκδόθηκε για πρώτη φορά.
Το εν λόγω κεφάλαιο του αγαπημένου παιδικού βιβλίου, καταλαμβάνοντας μία θέση στη στήλη κριτικών του Guardian του Σαββάτου με εικονογραφήσεις του Sir Quentin Blake, βρέθηκε ανάμεσα σε έγγραφα του συγγραφέα Roald Dahl μετά το θάνατό του. Ήταν το πέμπτο κεφάλαιο σ’ ένα από τα πολλά προσχέδια του βιβλίου, αλλά είχε αποσυρθεί από την πρώτη έκδοση στις ΗΠΑ το 1964 και το Ηνωμένο Βασίλειο το 1967.
Σ’ αυτό το κεφάλαιο, ο ήρωας του βιβλίου, ο Charlie Bucket – με τη συνοδεία της μητέρας του κι όχι του παππού του – και τα άλλα παιδιά οδηγούνται στο «Δωμάτιο της Καραμέλας με Γεύση Βανίλιας».
«Στο κέντρο του δωματίου υπήρχε ένα πραγματικό βουνό, ένα κολοσσιαίο οδοντωτό βουνό ψηλό σαν ένα πενταόροφο κτίριο κι ήταν όλο από ανοιχτόχρωμη, κρεμώδη καραμέλα με γεύση βανίλιας.», περιγράφεται στο κεφάλαιο. «Απ’ όλες τις πλευρές του βουνού, εκατοντάδες άντρες δούλευαν με αξίνες και τρυπάνια, κόβοντας μεγάλα κομμάτια από τη βουνοπλαγιά… Όσο τα κομμάτια χαλάρωναν, αυτά έπεφταν και κατρακυλούσαν από το βουνό κι όταν έφταναν στους πρόποδες, οι εργάτες τα μάζευαν με γερανούς με κουβάδες κι από εκεί τα έριχναν σε ανοιχτά βαγόνια.»
Στο κεφάλαιο αποκαλύπτεται το αρχικό σύνολο των χαρακτήρων, αλλά κι οι μοίρες αυτών, καθώς και τα αρχικά ονόματα όσων παρέμειναν στα άλλα προσχέδια.
Ο Dahl σκόπευε να στείλει τον Τσάρλι στο Εργοστάσιο της Σοκολάτας μαζί με άλλα οκτώ παιδιά, αλλά ο αριθμός περιορίστηκε τελικά στα τέσσερα. Ο αφηγητής αποκαλύπτει πως ένα κορίτσι που λεγόταν Μιράντα Γκρόουπ έχει ήδη εξαφανιστεί στο Σοκολατένιο Ποτάμι μαζί με τον Αύγουστο Ποτλ: χάθηκε για πάντα, αλλά το άπληστο αγόρι εμφανίστηκε πάλι ως Αύγουστος Γκλουπ.
Ο Τίμυ Τράουτμπεκ κι ένα «αρκετά φαντασμένο αγόρι με το όνομα Γουίλμπουρ Ράις», με τη στήριξη των άθλιων γονιών τους, αγνοούν τις προειδοποιήσεις του Γουίλυ Γουόνκα, μπαίνουν στα βαγόνια και μεταφέρονται μέσα από την τρύπα ενός τοίχου.
« “Αυτή η τρύπα”, λέει ο κύριος Γουόνκα, “οδηγεί απευθείας σε αυτό που λέμε Δωμάτιο Κοπής. Εκεί μέσα αδειάζουμε τα βαγόνια όπου μαζέψαμε τα κομμάτια καραμέλας σε μία τεράστια μηχανή. Εκεί η μηχανή τα τρίβει στο πάτωμα μέχρι να μαλακώσουν και να λεπτύνουν. Μετά από αυτό, μία μεγάλη σειρά μαχαίρια πέφτει, κόβοντάς τα σε μικρά τετράγωνα, έτοιμα για τα μαγαζιά.”»
Ψηλά στο βουνό, οι εργάτες – προτού γίνουν Ούμπα Λούμπα – τραγουδούν «Οκτώ μικρά παιδιά, τόσο χαριτωμένα μικρά κοτοπουλάκια. Αλλά δύο από αυτά είπαν “Λες ανοησίες” κι έπειτα έμειναν έξι». Έτσι, χωρίς αυτό να αποτελεί έκπληξη, δε μαθαίνουμε τίποτα άλλο για τους Τράουτμπεκ και Ράις.
Λίγα λόγια για τον Roald Dahl και τη δουλειά του:
Ο Dahl ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες έχοντας δουλέψει στο παρελθόν για τη βρετανική Υπηρεσία Πληροφοριών στο τέλος του πολέμου. Ήταν ένας επιτυχημένος συγγραφέας βιβλίων για ενηλίκους , παντρεύτηκε με την ηθοποιό του σινεμά Patricia Neal, και ξεκίνησε να γράφει για ένα νεότερο ηλικιακά κοινό ιστορίες που έλεγε στα δικά του παιδιά. Ο «Τζέιμς και το Τεράστιο Ροδάκινο» εκδόθηκε το 1961, και μέχρι τότε το πρώτο προσχέδιο του Τσάρλι – όπου ο μικρός πέφτει σε μία τεράστια δεξαμενή ενός εργοστασίου γλυκών και γίνεται σοκολατένια φιγούρα – απορρίφθηκε, με τον ανιψιό του Dahl να λέει πως ήταν «χαζό».
Ο Dahl εγκατέλειψε το βιβλίο όταν ο τεσσάρων μηνών γιος του, ο Theo, κόντεψε να χάσει τη ζωή του όταν χτύπησε το καροτσάκι ένα ταξί στη Νέα Υόρκη, και τα επόμενα χρόνια η επτάχρονη κόρη του, Olivia, πέθανε από ιλαρά.
Όταν εκείνος επέστρεψε στη δουλειά, η ατζέντισσά του, Sheila St. Lawrence, πρότεινε στο Dahl ένα «πιο εντυπωσιακό» όνομα για τους εργάτες και πρόσθεσε πως ήθελε «περισσότερο χιούμορ και πιο φωτεινές “πινελιές” του Dahl». Η Βάιολετ Στράμπισμους έγινε Βάιολετ Μπορεγκάρντ, η Ελβίρα Εντγουίσλ Βερούκα Σολτ κ.α.
Την πρώτη εβδομάδα που κυκλοφόρησε το βιβλίο, πουλήθηκαν δέκα χιλιάδες αντίτυπα. Με εκτίμηση μόνο των βρετανικών εκδοτικών οίκων, υπολογίζεται πως έχουν πουληθεί πάνω από τριάντα εκατομμύρια αντίτυπα. Μεταφέρθηκε δύο φορές στον κινηματογράφο, με τον Gene Wilder και τον Johnny Depp στο ρόλο του Γουίλυ Γουόνκα, έγινε όπερα και πρόσφατε έγινε επιτυχία ως μιούζικαλ του West End με την πρεμιέρα να έχει γίνει τον Ιούνιο του 2013 και να προπωλούνται εισιτήρια για παραστάσεις πολύ μετά το 2014.
Όπως και το πρώτο βιβλίο του Dahl, «Ο Τζέιμς και το Γιγάντιο Ροδάκινο», έτσι κι αυτό δυσκολεύθηκε να βρει εκδότη στο Ηνωμένο Βασίλειο, με αποτέλεσμα ο Dahl να τους χαρακτηρίζει ως «σεμνότυφους, ανόητους κι εύθικτους».
Πηγή: The Guardian
Photos:The Guardian & Pinterest
Προσωπικό σχόλιο: Η αλήθεια είναι πως είναι λίγο σκοτεινό σαν κεφάλαιο, έτσι όπως περιγράφεται. Από την άλλη, τι να περιμένεις από Άγγλους εκδότες κι ειδικά της δεκαετίας του ’60;
