από την Ιωάννα Χαλάτση-αρχιτέκτων*
Όταν είσαι αρχιτέκτονας…
▪ πιθανότατα έχεις ακούσει και τα 1.000 τραγούδια από το ipod σου μέσα σε μία μόνο νύχτα, δουλεύοντας…
▪ ξοδεύεις ώρες για να ψάχνεις και να αγοράζεις βιβλία αρχιτεκτονικής και design, αλλά ποτέ δεν βρίσκεις το χρόνο να τα διαβάσεις.
▪ μισείς τα περιοδικά διακόσμησης που διαβάζουν οι πελάτες σου.
▪ οι περισσότεροι φίλοι σου είναι αρχιτέκτονες.
▪ η γκαρνταρόμπα σου αποτελείται στην πλειοψηφία της από μαύρα ρούχα.
▪ το χρώμα του αυτοκινήτου σου είναι αποκλειστικά μαύρο, γκρι ή ασημί.
▪ σχεδιάζεις τις διακοπές σου, με μοναδικό κριτήριο τα κτίρια που θα ήθελες να δεις από κοντά.
▪ παρατηρείς περισσότερο τα κτίρια και λιγότερο τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω τους.
▪ δεν υπάρχουν άνθρωποι στις φωτογραφίες από τα ταξίδια σου.
▪ χρησιμοποιείς αποκλειστικά ένα συγκεκριμένο είδος μολυβιού ή στυλό.
▪ δεν διστάζεις να κρατήσεις σημειώσεις ή να σκιτσάρεις πάνω σε μία χαρτοπετσέτα.
▪ συνεχίζεις να αγοράζεις lego, ακόμα και ως ενήλικας.
▪ η ακαταστασία που επικρατεί μονίμως στο γραφείο σου, αποτελεί τρόπο ζωής για σένα.
▪ όποτε πηγαίνεις στο θέατρο, παρατηρείς την οροφή.
▪ όποτε πηγαίνεις σ’ ένα εστιατόριο, προσέχεις πρώτα τους τοίχους, το ταβάνι και την εσωτερική διάταξη του χώρου… κι έπειτα το μενού.
▪ επισκέπτεσαι ένα Μουσείο Τέχνης και φωτογραφίζεις μόνο το κτίριο του Μουσείου.
▪ όταν κόβεις κατά λάθος το χέρι σου με το κοπίδι, την ώρα που φτιάχνεις τη μακέτα του κτιρίου, το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι “ωχ! Μήπως λέρωσα τη μακέτα;!”
Η Karen Moyer είχε πει: «Οι αρχιτέκτονες, όχι απλά πιστεύουν ότι κάθονται εκ δεξιών του Θεού, αλλά και πως αν ο Θεός σηκωθεί ποτέ από τον θρόνο του, εκείνοι θα πρέπει να πάρουν τη θέση του…»
Η σύγκρουσή μας με το κοινωνικό status εντοπίζεται στην αντίληψη που υπάρχει γύρω από εμάς ότι ως επαγγελματίες λαμβάνουμε τεράστια εισοδήματα, οδηγούμε πανάκριβα αυτοκίνητα και ζούμε την καθημερινότητά μας με χολιγουντιανές προδιαγραφές.
Στην πραγματικότητα, υπάρχει μια συγκεκριμένη αντιστοιχία, που χαρακτηρίζει την ποιότητα της δουλειάς που προσφέρει ο κάθε αρχιτέκτονας σε συνάρτηση με πολλούς και διαφορετικούς παράγοντες.
Ας σκεφτούμε το πιο απλό: Ένας αρχιτέκτονας συζητάει με τον υποψήφιο πελάτη του για το σχεδιασμό μιας εξοχικής μονοκατοικίας. Όση ώρα μιλάει ο πελάτης, ο αρχιτέκτονας σκιτσάρει πρόχειρα στο χαρτί τις ιδέες που του έρχονται στο μυαλό.
«Νομίζω ότι το βρήκα!», λέει στον πελάτη και σηκώνει το χαρτί για να του δείξει το σκίτσο του. «Κάτι τέτοιο θα σου κοστίσει ασφαλώς 1.000.000…».
Σηκώνεται έντρομος ο πελάτης από την καρέκλα του. «Μα 1.000.000 για μια ιδέα που εμπνεύστηκες μέσα σε δέκα λεπτά;!».
«Το ξέρω, αγαπητέ μου. Αλλά σκέψου ότι μου πήρε περισσότερο από δέκα χρόνια για να μπορώ να βρίσκω τις ιδέες μου σε λιγότερο από δέκα λεπτά…»
*H Ιωάννα Χαλάτση είναι μέλος των pro.plus.ma arkitektones , για τους οποίους μπορείτε να διαβάσετε πατώντας εδώ
Επίσης μπορείτε να κάνετε like στη σελίδα τους στο facebook http://www.facebook.com/pro.plus.ma.arkitektones?fref=ts
