Οκτώ συγκάτοικοι ηλικίας 80 έως 100 ετών -ναι, καλά διαβάσατε!- μοιράζονται την κουζίνα, το καθιστικό και 24ωρη νοσοκομειακή φροντίδα σε ένα ευρύχωρο και ευήλιο διαμέρισμα στις παρυφές του Potsdam στην Γερμανία. Τι και αν όλοι τους πάσχουν από άνοια; Δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αποσυρθούν σε κάποιο γηροκομείο. Αντίθετα, επιλέγουν να διαμένουν σε ένα «κανονικό» μέρος, που διαθέτει τηλεόραση με επίπεδη οθόνη αλλά και τις φωτογραφίες των εγγονιών τους στον τοίχο, μπουκέτα με λουλούδια και την-απαραίτητη-ηλεκτρική σκούπα στο ίδιο πάντα σημείο. Όπως δηλώνει η 56χρονη Birgitta Neumann, ιδρύτρια και μία από τους συνδιαχειριστές αυτού του κοινοβίου «ποτέ δε θα είναι απόλυτα καθαρό αλλά αυτό πραγματικά δεν πειράζει».
Διότι εκείνο που έχει σημασία στη Γερμανία είναι η τάση που υπάρχει για τα ηλικιωμένα άτομα να αποφεύγουν τον ιδρυματισμό να συνεχιστεί. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα για την ασφάλεια της δημόσιας υγείας, περίπου το 82% των Γερμανών δηλώνουν ότι δε θέλουν να γεράσουν σε κάποιο γηροκομείο. Μάλιστα, από τον περασμένο Ιανουάριο, νέος νόμος παρέχει επίδομα 10.000 ευρώ σε ηλικιωμένους να «στήσουν» ένα κοινόβιο διαμέρισμα, παράλληλα με επιδότηση 200 ευρώ ανά ένοικο το μήνα.
Όπως αναφέρει ο Heinz Rothgang, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης (Κέντρο Έρευνας Κοινωνικής Πολιτικής), «από το 2005 ο αριθμός των ανθρώπων που αναζητούν μακροπρόθεσμη φροντίδα αυξάνει αλλά το ποσοστό αυτών που διαμένουν σε γηροκομεία μειώνεται». Μάλιστα, για τον Rothgang «τα γηροκομεία είναι ολοκληρωτικά ιδρύματα όπου οι ηλικιωμένοι χάνουν τα δικαιώματά τους. Αντίθετα, σε εναλλακτικές δομές μπορούν να απολαύσουν ένα οικογενειακό περιβάλλον και η ζωή τους να αποκτήσει περισσότερο νόημα».
Ενώ το πρώτο κοινόβιο διαμέρισμα για ηλικιωμένους φάνταζε ως κάτι καινοτόμο στα μέσα της δεκαετίας του 1990, σήμερα, μόνο στο Βερολίνο περίπου 2000 ηλικιωμένοι ένοικοι μοιράζονται το σπίτι τους με συνομηλίκους, σύμφωνα με σχετική έρευνα του Περιοδικού Κλινικής Φροντίδας (Journal of Clinical Nursing).
«Η εικόνα της γήρανσης αλλάζει», λέει ο Henning Scherf, πρώην δήμαρχος της Βρέμης. Στο παρελθόν είχε να κάνει με αδυναμία και σκουρόχρωμα ρούχα. Τώρα έχει να κάνει με όλους, από τους παραδοσιακούς ανθρώπους μέχρι εκείνους που θέλουν να βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά».
Χίλιοι καλοί χωράνε
Για περισσότερες από δύο δεκαετίες, ο Scherf, 74 ετών και η γυναίκα του μοιράζονται ένα μεγάλο σπίτι στο κέντρο της Βρέμης με επτά ενοίκους ηλικίας 17 έως 79. Δεδομένου ότι κάποιοι από τους συγκατοίκους έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, σήμερα το νοικοκυριό περιλαμβάνει ένα ζευγάρι εκπαιδευτικών, έναν συνταξιούχο ιερέα, έναν μηχανικό, ένα γιατρό και έναν μαθητή.
«Η ομορφιά του σπιτιού μας είναι ότι είναι τόσο πολύχρωμο και διαφορετικό, λέει ο Scherf, συγγραφέας του βιβλίου «Το γκρι είναι πολύχρωμο» (“Gray is Colorful”). Είμαστε οικογένεια από επιλογή». Για την Edith Teeg, 88 ετών, ο οποίος μετακόμισε σε ένα από τα διαμερίσματα ενός σπιτιού που φιλοξενεί διαφορετικές γενιές ανθρώπων στη Γερμανία, το να διατηρεί την ελευθερία της είναι σημαντική υπόθεση. Έχει γίνει μέλος μίας θεατρικής ομάδας, παρακολουθεί μαθήματα Γλώσσας και πηγαίνει γυμναστήριο. «είμαι απόλυτα ανεξάρτητη. Εδώ είμαι η κυρία του εαυτού μου», δηλώνει.
Πηγή: CNN
