Με την Μαρία Μπ. γνωριστήκαμε στο Golden Hall, όπου έπαιζαν τα παιδιά μας και μιλώντας μου ανακοίνωσε ότι σε λίγες μέρες θα έφευγαν για την Αυστραλία μόνιμα, μιας και ο άνδρας της, ο οποίος καταγόταν από εκεί,είχε βρει μία καλή δουλειά… Μέσα από μία σειρά γραμμάτων που μου στέλνει, θα γνωρίσουμε τη ζωή της ως “ξενιτεμένη”, αλλά θα ξεκινήσουμε με το να μας διηγηθεί πώς γνωρίστηκε με τον αγαπημένο της, αρκετά χρόνια πριν αποφασίσουν να μεταναστεύσουν!
“Το πως έφτασα να ζω στην Αυστραλία είναι το εντυπωσιακό της όλης αυτής ιστορίας. Ήμουν μια γυναίκα που κυνηγούσα τη δουλειά μου, πάνω από όλα, με τις χίλιες ανασφάλειες οικονομικές, υπαρξιακές, ψυχολογικές…όλα τα είχα!
Μέσα σε όλα είχα και ένα καλό. Τραγουδούσα! Ο ελεύθερος χρόνος μου λοιπόν ήταν το group. Κανονίσαμε το καλοκαίρι του 2007, καλοκαιρινές διακοπές σε συνδυασμό με κάποιες live εμφανίσεις στην υπέροχη Τήνο. Παρεμπιπτόντως η μαμά μου κατάγεται από εκεί.
H μέρα της άφιξης μου ήταν και η μέρα του πρώτου μας live. Ξεκινήσαμε να παίζουμε γυρω στις 9 το βράδυ και η πρώτη παρέα ήταν μια παρέα ξένων που εγώ για κάποιο λόγο νόμιζα ότι ήταν Ιρλανδοί. Δεν ήταν όπως απεδείχθη.
Εκει μέσα σε αυτήν την παρέα, ήταν ο νυν σύζυγος μου. Κοιταχτήκαμε, χαμογελάσαμε και ξεκίνησαν όλα. Περάσαμε 20 μέρες εξαιρετικά όμορφες και πολύ διασκεδαστικές. Συνέβησαν πράγματα και υπήρξαν διαφωνίες όπως θα υπήρχαν σε μια σχέση που έχει ωριμάσει και από την άλλη ήταν μια ρομαντική καλοκαιρινή ιστορία.
Δεν μπορεί να πει κανείς ότι ερωτευτήκαμε κεραυνοβόλα και τέτοια, άλλα σίγουρα περάσαμε μαζι υπέροχα.
Ο καιρός πέρασε και γύρισα στη δουλειά μου.
Εκείνος έμεινε να συνεχίσει της διακοπές του. Πήγα ξανά ενα με δυο Σαββατοκύριακα, ήρθε εκείνος στην Αθήνα για λίγες μερες και όταν έφυγε για Αυστραλία κρατήσαμε μια σχετική επαφή, με κάποια τηλέφωνα και emails.
Το επόμενο καλοκαίρι ήταν καθοριστικό για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Ηρθε ξανά στην Ελλάδα πέρασε λιγες μέρες μαζί μου και έφυγε για Τήνο. Συνεχίσαμε με τηλέφωνα καθημερινά ωσότου ήρθε η μερα της ρήξης. “Αυτό ηταν τελειωσε”, σκέφτηκα… Δεν τον είδα και δεν τον άκουσα για τρεις μήνες. Δεν αναλύω τώρα τις αιτίες γιατί δεν είναι του παρόντος.
Κάποια δύναμη, μπορεί και μόνο η δική μου, μας ξανάφερε κοντά. Ένα τηλέφωνο και βρεθήκαμε ξανά. Ετσι και δεν το λέω καθ υπεβολήν, έμεινα έγκυος.
Αφου λοιπόν το μέλλον μας μαζί ήταν εντελώς αβέβαιο, αποφάσισα να μεγαλώσω το παιδί μόνη μου. Χωρίς μελό φυσικά ήταν μια απλή απόφαση ζωής!
Για να μην σε κουράζω λοιπόν, αν και αυτό είναι το ρομαντικό σημείο, του ανακοίνωσα την απόφαση μου, έφυγε για Αυστραλία και γύρισε έξι μήνες μετα με μια πολύ γλυκιά πρόταση γάμου.
Απο εκείνη τη μέρα δεν έχουμε χωρίσει ούτε μια στιγμή… Κάναμε άλλο ενα παιδάκι και λόγω της οικονομικής μας κατάστασης στην Ελλάδα που συνεχώς χειροτέρευε ήρθαμε στην Αυστραλία να δοκιμάσουμε την τύχη μας.
Εγώ, είμαι ακόμα με τουριστική βίζα ενός χρόνου και περιμένω να εκδοθεί η άδεια παραμονής σε περίπου 8 με 9 μήνες, από την μέρα που κατέθεσα την αίτηση, δηλαδή από τον Οκτώβριο.
Ίδωμεν! ”
Πολλά φιλιά,
Μαρία….
