Συνάντησα τον Στέλιο Δάβαρη με αφορμή το νέο του δίσκο αλλά και το αυριανό live του στη μουσική σκηνή “Six Dogs”. Μέσα από την κουβέντα μας κατάλαβα ότι ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν αυτό που αγαπούν για την ψυχή τους και την ανάγκη τους για δημιουργία με ταλέντο και πάθος. Μάλλον όμως είναι καλύτερα να διαβάσετε τι λέει ο ίδιος ο τραγουδοποιός και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Εγώ χάρηκα πολύ αυτή τη συνάντηση ελπίζω να την απολαύσετε και εσείς διαβάζοντας τη.
Λίνα Γριβογιάννη: Τι έχει αλλάξει από τον πρώτο δίσκο; Πως το «Όλα είναι νερό» έγινε «Ρεύματα»;
Στέλιος Δάβαρης: Τραγουδοποιητικά πιστεύω ότι δεν έχει αλλάξει κάτι. Εννοώ πως το στίγμα της γραφής μου ακόμα κι αν έχει κάποιες διαφορές με το πρώτο δίσκο , η ματιά μου και η διαδικασία γραψίματος των τραγουδιών παραμένουν ίδια. Σε σχέση με το «περιτύλιγμα» ενός τραγουδιού, σε ότι αφορά δηλαδή στην ενορχήστρωση και στον ήχο έχουν αλλάξει κάποια πράγματα, υπάρχουν όμως και κοινές αναφορές που συνδέουν τους δύο δίσκους όπως ο ήχος στη «Τελευταία Καλημέρα». Έχει όμως ενδιαφέρον να σου παρουσιάζονται τα πράγματα έτσι, και κάτι που λέγεται «Όλα είναι νερό» μετά καταλήγει να λέγεται «Ρεύματα», μοιάζουν να είναι κοντά και σε κάποια σημεία είναι. Σε ότι αφορα στις αλλαγές, ηχητικά, θεωρώ ότι τα «Ρεύματα» έχουν περισσότερο ηλεκτρισμό από τον πρώτο δίσκο που ήταν θα έλεγα πιο παρορμητικός , και χαίρομαι που αβίαστα έχει έρθει η εξέλιξη.
Λίνα Γριβογιάννη: Συμφωνείς ότι ο δεύτερος δίσκος σου είναι σε κάποιες περιπτώσεις πιο “εσωστρεφής” από τον πρώτο;
Στέλιος Δάβαρης: Από τη μεριά του ακροατή ο καθένας λαμβάνει με διαφορετικό τρόπο τα συναισθήματα. Από τη δικιά μου μεριά, όσο μεγαλύτερο είναι το βάθος της εσωστρέφειας μου , όσο πιο βαθειά μπαίνω μέσα μου για να ανακαλύψω, τόσο πιο εξωστρεφή γίνονται τα τραγούδια μου.
Λίνα Γριβογιάννη: Ήταν χρονοβόρα η διαδικασία προετοιμασίας του CD ;
Στέλιος Δάβαρης: Αν εξαιρέσεις τον πρώτο δίσκο που ήταν τραγούδια αρκετών χρόνων, αυτά τα τραγούδια γραφτήκαν μεταξύ πρώτου και δεύτερου δίσκου, σχεδόν μέσα σε ενάμιση χρόνο. Ίσως και λίγο παραπάνω …
Λίνα Γριβογιάννη: Τι σε εμπνέει για να γράψεις; Συνήθως τι είναι αυτό που γράφεις πρώτα, τη μουσική ή τους στίχους;
Στέλιος Δάβαρης: Γράφω και τη μουσική πρώτα ή τον στίχο ή και τα δυο μαζί. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος. Μερικές φορές όταν κάθεσαι στο πιάνο είναι ένας τρόπος δημιουργίας σα να κάνεις ψυχοθεραπεία στον εαυτό σου. Οπότε αρχίζεις και γράφεις αυτό που σκέφτεσαι, χωρίς να σε νοιάζει η σειρά των λέξεων. Απλά γράφεις. Άλλες φορες τυχαίνει να μην έχεις ένα πιάνο και γράφεις πρώτα το στοίχο. Το πιο δύσκολο είναι όταν έχεις γράψει μία πολύ ωραία μουσική και μετά νομίζεις πως ότι και αν γράψεις… ίσως να μην της αξίζει, ή και το αντίστροφο.
Λίνα Γριβογιάννη: Πόσο σε επηρεάζει η εποχή και η κατάσταση που ζούμε; Καλλιτεχνικά, μουσικά, σαν άνθρωπο;
Στέλιος Δάβαρης: Είναι φορές που με επηρεάζει τόσο πολύ που δεν έχω κουράγιο να κάνω τίποτα, και το ίδιο συναίσθημα άλλες φόρες με κάνει να πεισμώνω και να θέλω να κάνω πράγματα δημιουργικά αλλά και να βρίσκω λόγους να τα κάνω. Αυτό είναι κάτι που ίσχυε και πριν τη κρίση και κατά τη διάρκεια της κρίσης και φαντάζομαι θα συνεχίσει να υπάρχει ακόμα και αν αυτή η κρίση φύγει, που το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα φύγει πότε.
Λίνα Γριβογιάννη: Αυτή η πολιτική και οικονομική κρίση, πως σε επηρεάζει σαν άνθρωπο;
Στέλιος Δάβαρης: Η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της κρίσης που περνάνε οι άνθρωποι με τον ίδιο τους τον εαυτό και με τους ανθρώπους γύρω τους. Μιλάμε επί της ουσίας για μια εικονική κρίση , για ένα κατασκεύασμα, το οποίο βέβαια δεν έχει εικονικές συνέπειες. Για αυτό το κατασκεύασμα έχουμε βοηθήσει όλοι. Η αυτογνωσία φέρνει τη διαχείριση των αναγκών μας. Η αυτογνωσία χτίζει σωστές επιλογές , όπως αξίζουν σε έναν Άνθρωπο.
Λίνα Γριβογιάννη: Εκανες την παρουσίαση του δίσκου, στο Σταύρο του Νότου… μίλησε μας για αυτή τη βραδιά!
Στέλιος Δάβαρης: Τη βίωσα με αυξημένη την αδρεναλίνη μου. Ήταν συγκινητικό που έκανα μία παρουσίαση όπως έπρεπε να γίνει. Με την ροή των τραγουδιών σε Α και Β μέρος, κάτι που δεν είχα κάνει στο πρώτο δίσκο. Ήταν πολύ όμορφο που ήρθε η Ευρυδίκη και είπαμε μαζί το τραγούδι «Απομακρυνόμαστε», ήταν πολύ γλυκιά, πολύ καλή και πολύ δοτική. Ήταν όμορφα γιατί ήμασταν όλοι οι συνεργάτες παρέα, όλη η μπάντα, κάτι που δυστυχώς έτσι όπως είναι τα πράγματα επειδή, αναφέρθηκες και πριν σχετικά με τη κρίση δεν είναι πάντα εύκολο να συμβείι. Είχα άγχος, αλλά το καταπολέμησε η λαχτάρα μου να τραγουδήσω. Όταν είχα ξεκινήσει να γράφω αυτόν το δίσκο, έλεγα ότι θα τον κάνω και δεν θα ξανακάνω τίποτα μετά, βέβαια αυτό το είχα πει και στο πρώτο δίσκο.
Που αυτό είναι καλό γιατί σημαίνει ότι όταν κάνεις κάτι ολοκληρωμένο, και νιώθεις τόσο πλήρης – όσο μπορείς να είσαι – νομίζεις ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έκανες και δεν θα έρθει άλλο.
Λίνα Γριβογιάννη: Ποιους καλλιτέχνες ξένους ή Έλληνες θαυμάζεις και θα ήθελες να συνεργαστείς μαζί τους;
Στέλιος Δάβαρης: Θαυμάζω τον Sting , τη Norah jones , τον Αλκίνοο Ιωαννίδη…
Λίνα Γριβογιάννη: Κάνεις όνειρα για το μέλλον;
Στέλιος Δάβαρης: Το όνειρό μου είναι να περάσουν είκοσι χρόνια και να είμαστε ξανά εδώ να συζητάμε για τα τραγούδια που θα έχω γράψει… σε μια διαδρομή με ουσία . Σε ένα ταξίδι που θα νοιώθω ευγνωμοσύνη για το κάθε σημάδι.
Λίνα Γριβογιάννη: Ποιο είναι το αγαπημένο σου ή τα αγαπημένα σου τραγούδια και ποιός είναι ο αγαπημένος σου στοίχος από τα «Ρεύματα»;
Στέλιος Δάβαρης: Ο στίχος είναι από το τραγούδι «Ρεύματα» και λέει «όλα κάποτε φεύγουν απλά για να έρθουν μία όμορφη μέρα». Από τα τραγούδια, η «Ξεχασμένη αυλή», τα «Ρεύματα» και η «Τελευταία Καλημέρα».
Λίνα Γριβογιάννη: Πες μου μία ιστορία που κρύβεται πίσω από κάποιο τραγούδι του δίσκου;
Στέλιος Δάβαρης: Στην ιστορία πίσω από το τραγούδι «Σοκολάτα», είναι ένα παιδί που όσο κοιτάει τον ουρανό τόσο μεγαλώνουν τα μάτια του. Το τραγούδι αναφέρεται σε αυτό το όμορφο καταφύγιο που είναι η παιδική ηλικία- για κάποιους δυστυχώς δεν είναι καταφύγιο-. Είναι ένα τραγούδι που στα δικά μου αυτιά απομυθοποιεί τον χρόνο και την σημασία του, γιατί μιλάει για εκείνα τα όμορφα πράγματα που ζούμε σε μία πάρα πολύ σημαντική περίοδο της ζωής μας . Τη περίοδο της άγνοιας .
Λίνα Γριβογιάννη: Ποιον ρόλο παίζει ο έρωτας στα τραγούδια σου;
Στέλιος Δάβαρης: Αφού όλα είναι έρωτας.
Λίνα Γριβογιάννη: Τι ελπίζεις για τη νέα χρονιά;
Στέλιος Δάβαρης: Ελπίζω αυτό που ελπίζει όλος ο κόσμος και που όσο και αν ελπίζει δυστυχώς για κάποιους –πολλούς- ανθρώπους δεν μπορεί να αλλάξει κάτι. Υγεία…
Λίνα Γριβογιάννη: Ποιά είναι η αγαπημένη σου ταινία;
Στέλιος Δάβαρης: Το «Ζούσε τη ζωή της» του Ζαν- Λυκ Γκοντάρ.
Ο Στέλιος Δάβαρης παρουσιάζει στο six d.o.g.s. το νέο του album με τίτλο «Ρεύματα», που μόλις κυκλοφόρησε, την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου στις 22:00
Μαζί του:
Πέτρος Φατής: Τύμπανα
Γιώτης Παρασκευαïδης: Κιθάρα
Δημήτρης Κουζής: Βιολί
Λουίζα Σοφιανοπούλου: Τραγούδι – Φωνητικά
six d.o.g.s
Αβραμιώτου 6-8
Μοναστηράκι
T: +30 210 3210510
