Σύμφωνα με Αμερικανούς ερευνητές, η οξυτοκίνη – ή «ορμόνη της αγάπης» – τροποποιεί την εγκεφαλική λειτουργία παιδιών με αυτισμό, με αποτέλεσμα αυτά να γίνονται πιο κοινωνικά. Ο ρόλος της ορμόνης όσον αφορά το πόσο αυτή βοηθάει τα αυτιστικά παιδιά έχει γίνει αντικείμενο αντιπαραθέσεων, καθώς μελέτες δείχνουν αντικρουόμενα στοιχεία.
Εγκεφαλικές τομογραφίες, όμως, που παρουσιάστηκαν στην Εθνική Ακαδημία Επιστημών δείχνουν πως υπάρχει μία επίδραση. Η Εθνική Εταιρεία για τον Αυτισμό δήλωσε πως έρευνες πάνω στην οξυτοκίνη και στο πώς μπορεί αυτή να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία ήταν σε πολύ πρώιμα στάδια.
Η οξυτοκίνη παράγεται φυσικά από το σώμα, ξεκινώντας τη διαδικασία του τοκετού κι εμπλέκεται στο δεσμό ανάμεσα στη μητέρα και το μωρό.
Δεκαεπτά παιδιά που πάσχουν από αυτισμό, ηλικίας από οκτώ έως δεκαέξι ετών, έλαβαν δύο σκευάσματα ρινικών σπρέι, όπου το ένα περιείχε οξυτοκίνη και το άλλο δεν περιείχε καμία ουσία. Μετά από τη λήψη των σκευασμάτων, καταγράφηκε στον τομογράφο η επίδρασή τους στην εγκεφαλική δραστηριότητα τη στιγμή που παρουσιάζονταν στα παιδιά φωτογραφίες ανθρώπινων προσώπων – σχετικές με την κοινωνικότητα – και φωτογραφίες αυτοκινήτων, που δεν έχουν καμία σχέση με αυτήν. Κατά την παρακολούθηση, διαπιστώθηκε πως τα μέρη του εγκεφάλου που συνδέονται με τις κοινωνικές καταστάσεις έμοιαζαν πιο «δραστήρια» μετά τη χορήγηση της οξυτοκίνης στα παιδιά.
Ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής Kevin Pelphrey δήλωσε στο BBC: «Είμαστε ενθουσιασμένοι από τα ευρήματα, και τα δεκαεπτά παιδιά παρουσίασαν αντιδράσεις, παρ’ όλο που αυτή ήταν μεταβλητή. Υπάρχουν ακόμη πολλά ερωτήματα για την οξυτοκίνη, αλλά η έρευνα δείχνει πως η ορμόνη βελτιώνει τις λειτουργίες του εγκεφάλου που συνδέονται με την κοινωνικότητα και μειώνει τις μη κοινωνικές αντιδράσεις, βοηθώντας τα παιδιά να εστιάσουν σε πληροφορίες συνυφασμένες με την κοινωνικότητα.»
Ήδη διεξάγονται περισσότερες δοκιμές για να δουν ποιες μπορεί να είναι οι παρενέργειες και ποια τα οφέλη της οξυτοκίνης για τα αυτιστικά παιδιά. Το πώς θα χρησιμοποιηθεί η ουσία είναι ακόμη υπό συζήτηση, όπου περιλαμβάνονται και προτάσεις σύμφωνα με τις οποίες θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως βοήθημα κατά τη διάρκεια της ψυχολογικής θεραπείας παρά ως φαρμακευτική αγωγή σε καθημερινή βάση.
Ο καθηγητής Pelphrey είπε πως κάποιοι γονείς έδιναν την ουσία στα παιδιά χωρίς ιατρική οδηγία κι αυτό ήταν – επί λέξει – «πολύ κακή ιδέα». «Θα μπορούσε να μην έχει αποτέλεσμα ή ακόμη και να δημιουργήσει πρόβλημα.» Παρ’ όλα αυτά πρόσθεσε: «Το πιο συναρπαστικό εύρημα δεν ήταν η οξυτοκίνη, αλλά το ότι μπορείς να δείξεις αλλαγές στον εγκέφαλο με τη βοήθεια μιας χημικής ένωσης. Αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε τον αυτισμό και το πώς μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε».
Η Carol Povey, διευθύντρια του κέντρου αυτισμού της Εθνικής Εταιρείας Αυτισμού, δήλωσε: «Η έρευνα που μελετά την επίδραση της οξυτοκίνης σε άτομα με αυτισμό είναι ακόμη σε πολύ αρχικά στάδια. Ενώ τα ευρήματα της συγκεκριμένης έρευνας είναι ενδιαφέροντα, δε θα έπρεπε να βγάζουμε απόλυτα και βιαστικά συμπεράσματα. Ο αυτισμός είναι μία πολύπλοκη ασθένεια και μπορεί να παρουσιάσει ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων, το οποίο ξεπερνά τις αδυναμίες στην κοινωνικοποίηση του ατόμου. Είναι σημαντικό όσοι ζουν με αυτήν την ασθένεια να έχουν αξιολογήσει τις ανάγκες τους προκειμένου να έχουν πρόσβαση στην κατάλληλη στήριξη».
Πηγή: www.bbc.co.uk
Photos: www.pinterest.com
Προσωπικό σχόλιο: Δεν ξέρω για σας, εμένα αυτή η έρευνα μου έδειξε πως μόνο η αγάπη μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με αυτισμό. Ακούγεται ρομαντικό, ξέρω, αλλά όχι να βάλουμε και την αγάπη σε μπουκαλάκια!
