Παραδέξου το…λίγα πράγματα μπορούν να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα από μια αγκαλιά… ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια ‘πραγματική’ αγκαλιά.
Μια ‘πραγματική’ αγκαλιά, μια αγκαλιά που δίνουμε με την καρδιά μας, μπορεί να είναι ένα αληθινό δώρο. Είναι μια πράξης αναγνώρισης και εκτίμησης προς τον άλλο άνθρωπο. Μια τέτοια αγκαλιά αναπόφεκτα σε συνδέει με τον άλλο. Κι ίσως αυτός είναι ένας λόγος που συχνά την αποφεύγουμε. Τι μυστήριο κι αυτό της ανθρώπινης συμπεριφοράς να αποφεύγουμε τα υγιενά και ωφέλιμα και να επιδιδόμαστε στα ανθυγιεινά και καταστροφικά… Τελοσπάντων, αυτή είναι άλλη συζήτηση…
Έχει πολλά οφέλη η αγκαλιά, όπως έχει αποδειχθεί και επιστημονικά. Μια καλή αγκαλιά είναι ο πιο γρήγορος τρόπος να αυξήσουμε την ‘οξυτοκίνη’ στον οργανισμό μας. Η οξυτοκίνη, γνωστή και ως το ‘ναρκωτικό της αγάπης΄, ηρεμεί το νευρικό μας σύστημα και προάγει τα θετικά συναισθήματα. Η έκλυση οξυτοκίνης που δημιουργεί μια ‘καλή’ αγκαλιά μας επηρεάζει:
- Μειώνοντας την αρτηριακή πίεση, πράγμα πολύ βοηθητικό εάν νιώθουμε άγχος
- Μειώνοντας την κορτιζόλη (ορμόνη του στρες), διευκολύνοντας τη χαλάρωση και την ποιότητα του ύπνου μας.
- Ενισχύοντας τη ‘σύνδεση’ και την αίσθηση του ανήκειν.
Τώρα, μπορεί να αναρωτηθείτε, τι θα πει μια ‘καλή’ αγκαλιά; Μια καλή αγκαλιά είναι σίγουρα μια αγκαλιά που δίνουμε με την καρδιά μας. Αυτού του είδους η αγκαλιά προυποθέτει ότι είμαστε πραγματικά εκεί. Ότι δεν ενδίδουμε στην αμηχανία, το φόβο, το άβολο ή τον κυνισμό που μας πιάνει μπροστά σε ό,τι μας φέρνει σε επαφή με την εαυλωτότητά μας. Προυποθέτει μια πρόθεση απόλυτης παρουσίας με τον άλλο στο ‘εδώ και τώρα’, έτσι που η στιγμή της αγκαλιάς να αποκτά το δικό της ‘χωροχρόνο’ τη δική της ζωή, έστω και αν αυτή είναι τόσο εφήμερη. Όπως καθετί στο οποίο δίνουμε ολόκληρο τον εαυτό μας, έτσι και η αγκαλιά μπορεί να γίνει αληθινή “τέχνη”.
Ο Τhich Nhat Hanh, βουδιστής μοναχός και δάσκαλος στο βιβλίο του “How to love” εμβαθύνει σε αυτή τη μορφή επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης και μέσα από τη γνώση και τη σοφία του μας βοηθάει να κατακτήσουμε αυτή τη λεπτή τέχνη να κρατάμε ο ένας τον άλλο- ως πρόσωπο- στην ολότητά του για αυτή τη στιγμή που εμπεριέχει μεγάλη ανταμοιβή και μπορεί να θρέψει το νου, την ψυχή μας και το σώμα μας.
Υπογραμμίζει ότι «χρειάζεται να είσαι ολοκληρωτικά παρών για να το κάνεις σωστά» και δίνει ορισμένες πρακτικές οδηγίες.
“Πριν την αγκαλιά, στάσου αντικρύζοντας ο ένας τον άλλο καθώς συνειδητοποιείς την αναπνοή σου και εδραιώνεις την αληθινή σου παρουσία. Μετά, άνοιξε τα χέρια σου και αγκάλιασε το αγαπημένο σου πρόσωπο. Κατά τη διάρκεια της πρώτης εισπνοής και εκπνοής, συνειδητοποίησε ότι εσύ και ο αγαπημένος σου είστε και οι δύο ζωντανοί. Με τη δεύτερη εισπνοή και εκπνοή σκέψου που θα είστε και οι δύο σε τριακόσια χρόνια από τώρα. Και με την τρίτη εισπνοή και εκπνοή, συνειδητοποίησε πόσσ πολύτιμο είναι το γεγονός ότι είστε και οι δύο ζωντανοί”
Αποκαλεί αυτή την πρακτική «διαλογισμό της αγκαλιάς».
Σύμφωνα με το διαλογισμό της αγκαλιάς, «χρειάζεται να αγκαλιάζεις πραγματικά το πρόσωπο που κρατάς. Να τον/την νιώθεις πολύ αληθινό καθώς τον κρατάς μέσα στα χέρια σου, όχι απλά για τους τύπους, χτυπώντας τον στην πλάτη για να προσποιηθείς ότι είσαι εκεί αλλά αναπνέοντας συνειδητά και αγκαλιάζοντας με όλο σου το σώμα, το νου και την καρδιά» Αυτού του είδους η αγκαλιά είναι μια αγκαλιά που τρέφει τον άλλο και τον βοηθάει πραγματικά να ανθίσει.
Άσε στην άκρη τον κυνισμό σου και αγκάλιασε τους αγαπημένους σου ανθρώπους. Δε χρειάζεται να αναχωρούν για κάποιο ταξίδι για να το κάνεις. Αγκάλιασέ τους όσο είναι ακόμα εδώ.
Περισσότερα για την ψυχολόγο Έλενα Καμπισοπούλου μπορείτε να διαβάσετε εδώ
Πηγή: Innersources
