Ήξερα τι επρόκειτο να δω με το που μπήκα στο θέατρο…Με έπιασε ένα δέος και ένας απίστευτος ερωτισμός με το που έκλεισαν τα φώτα για να ξεκινήσει η παράσταση. Η σκηνή ήταν γεμάτη από παλιά αντικείμενα της δεκαετίας του ’50 ….με παλιά κρεβάτια, σκαλιστά τραπέζια και μπουφέδες που δίνουν την αίσθηση στριμώγματος και παρακμής….με πολλά μπουκάλια από ποτά. Οι ηθοποιοί στην αρχή του έργου περιφέρονταν στη σκηνή, ενώ η αρχή σηματοδοτήθηκε με την Μαντάμ Παρή (Φωτεινή Μπαξεβάνη) να διηγείται την ιστορία της Ελλάδας τη δεκαετίας του ’50, με το λιμάνι, τις γειτονιές, τις πόρνες, τα καμπαρέ, και τους οίκους ανοχής να ανθίζουν στον Πειραιά. Η παράσταση “Παράνομα Φιλιά-Κόκκινα Φανάρια” είναι βασισμένη στο έργο του Αλέκου Γαλανού, σε διασκευή κειμένου , σκηνοθεσία, σκηνικά και μουσική επιμέλεια του Νίκου Μαστοράκη. Και αναμφίβολα ο σκηνοθέτης μελέτησε αρκετά για να αποτυπώσει πιστά, και με ωμό ρεαλισμό όλα εκείνα που συνέβαιναν στην κακόφημη περιοχή της Τρούμπας. Όλες οι ερμηνείες ήταν εξαιρετικές, ενώ από τις πιο σωστές επιλογές ήταν ο Αιμίλιος Χειλάκης στον ρόλο του Μιχαήλου.
Η Ελισάβετ Μουτάφη , έχει έναν ρόλο με έντονη συναισθηματική φόρτιση , η Αθηνά Μαξίμου αναδεικνύει το απίστευτο και πλούσιο υποκριτικό της ταλέντο μέσα από την “φθήνια” μιας ιερόδουλης, ενώ η Μαρσέλα Λένα τολμά στα άκρα μένοντας γυμνή επί σκηνής. Η Καίτη Μανωλιδάκη , είναι απολαυστική και θα έλεγα πως είναι η κωμική φιγούρα -εντός πολλών εισαγωγικών- του έργου. Τέλος να πω πως ήταν ρόλος έκπληξη , η Νίκη Σερέτη ως Ελένη, που στάθηκε επάξια δίπλα στον Αιμίλιο Χειλάκη . Καθ’όλη τη διάρκεια του έργου , υπάρχουν κάποιες ραδιοφωνικές παρεμβολές που μιλούν για τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις που συμβαίνουν έξω από τον οίκο ανοχής της Μαντάμ Παρή.
Ο Νίκος Μαστοράκης , θέλει να αποδόσει αλήθειες, μέσα από την χυδαιολογία, την βρωμιά και την βία που υπήρχε τότε στα σοκάκια του Προφήτη Ηλία ως την οδό Νοταρά και από το λιμάνι ως την Πειραϊκή. Είναι μια παράσταση για γερά στομάχια και νεύρα – κατά την ταπεινή μου γνώμη – και όσοι/όσες έχουν την πρόθεση να πάνε , θα πρέπει να είναι έτοιμοι να αντικρίσουν μια αλήθεια μακριά από τις συνθήκες του καθωσπρεπισμού (αυτό το τονίζω ιδιαίτερα γιατί ορισμένες ηλικιωμένες κυρίες έφυγαν απ’την παράσταση γιατί υπήρχε γυμνό σε δύο σημεία του έργου).
Προσωπικά δεν έζησα εκείνη την δεκαετία για να μπορώ να γνωρίζω τί συνέβαινε στην Τρούμπα, αλλά μέσα από αυτή την παράσταση ένιωσα πως βρισκόμουν μέσα στο σπίτι της Μαντάμ Παρή , και είδα τα όνειρα και τις ελπίδες να καταστρέφονται, τους έρωτες να μην έχουν αίσιο τέλος , καθώς και το αδιέξοδο που ζούσαν οι χαρακτήρες.
Συντελεστές:
Διασκευή-σκηνοθεσία-σκηνικά-μουσική επιμέλεια: Νίκος Μαστοράκης
Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Βαμβακάρη
Φωτογραφίες Κανάρης Τσίγκανος
Παίζουν
Ντόρης: Διαμαντής Καραναστάσης
Καπετάν Νικόλας: Κώστας Κοράκης
Μαρίνα: Αθηνά Μαξίμου
Κατερίνα: Καίτη Μανωλιδάκη
Ζανέτ (Μυρσίνη): Μαρσέλα Λένα
Μαίρη: Ελισάβετ Μουτάφη
Μαντάμ Παρή: Φωτεινή Μπαξεβάνη
Μιχάλης: Γιώργος Παπανδρέου
Ελένη: Νίκη Σερέτη
Μιχαήλος: Αιμίλιος Χειλάκης
Παραστάσεις:
Τετάρτη 7.00, Πέμπτη, Παρασκευή, 9.00, Σάββατο 6.00 και 9.00 μ.μ., Κυριακή 7.00
Περισσότερες πληροφορίες για τη Χριστιάνα Τζέϊκου, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
