Θα θυμάστε, φαντάζομαι, το εκτενές αφιέρωμα στην βασίλισσα της Μεσογειακής κουζίνας της προηγούμενης βδομάδας, όπου η μελιτζάνα αποθεώθηκε σαν άλλη ντίβα του Hollywood με πιστούς ακόλουθους και ορκισμένους εχθρούς, ποτέ όμως αδιάφορους στην όψη και τη γεύση της. Δε σας κρύβω, λοιπόν, ότι όσο προχωρούσε η έρευνα ανάμεσα σε διαφορετικές κουζίνες που έχουν ενσωματώσει τη μελιτζάνα στα πιάτα τους, όλο και περισσότερο εντυπωσιαζόμουν από τις ομοιότητες που ανακάλυπτα τόσο σε υλικά όσο και σε εμφάνιση αλλά και σε ονόματα. Για να μην μακρηγορώ, η κατάσταση έχει ως εξής: ο κλέψας του κλέψαντος.
Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω; Από το περιβόητο Baba Ghanoush, αγαπημένο παραδοσιακό πιάτο σε Συρία και Λίβανο, που κονταροχτυπιέται με το επίσης διάσημο Αιγυπτιακό Mutabbal για την αυθεντικότητα του τίτλου ενώ την ίδια ώρα, σε ένα παράλληλο σύμπαν, εγώ νομίζω ότι απλά μελετάω μια πειραγμένη εκδοχή της παραδοσιακής μας μελιτζανοσαλάτας; Βλέπετε, όλα τα παραπάνω πιάτα, στηρίζονται στην ίδια διαδικασία μαγειρέματος που δεν είναι άλλη από το ψήσιμο ή/και κάπνισμα της μελιτζάνας μέχρι η φλούδα να είναι σχεδόν καμμένη ώστε να μπορεί να αφαιρεθεί εύκολα και το ψαχνό να μπορεί να πολτοποιηθεί και να ομογενοποιηθεί με διάφορα άλλα υλικά, όπως κρεμμύδια, ντομάτα, ελαιόλαδο, σκόρδο, κύμινο, ταχίνι, χυμό λεμονιού και τσίλι.
Την ίδια στιγμή, στη Τουρκία εμφανίζεται ένα σχεδόν ίδιο πιάτο με το όνομα Patlican Salatasi με μόνη διαφορά το πόσο λιωμένη είναι η μελιτζάνα σε σχέση με τις προηγούμενες συνταγές ενώ και το Ισραήλ παρουσιάζει την δική του εκδοχή την οποία ονομάζει Kyopoulou και οφείλει τη διαφορετικότητά της στην χρήση μαγιονέζας.
Σε άλλη περίπτωση, αν ο δρόμος σας βγάλει προς Ινδία ή Μπαγκλαντές φροντίστε να παραγγείλετε το πιάτο ως Baingan ka Bhurta, ή, στην περίπτωση της Παλαιστίνης, ως Baladi και μην εκπλαγείτε αν η γεύση σας φανεί εντελώς διαφορετική παρά τη χρήση των ίδιων υλικών, μιας και η βασική διαφορά έγκειται στα καρικεύματα. Όχι, δεν τελειώσαμε ακόμα, έχει και συνέχεια, σας είχα ενημερώσει ότι θα εκπλαγείτε άλλωστε. Σε Αφγανιστάν και Πακιστάν το πιάτο ονομάζεται Bandenjaan Borani και οφείλει την ιδιαιτερότητα του στο γιαούρτι που αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της συνταγής ενώ παρόμοιες εκδοχές έχουν κάνει την εμφάνισή τους σε Ρουμανία, με το όνομα Salata de Vinete, και σε Βραζιλία.
Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ ζαλίστηκα και λέω να βάλω εδώ μια τελεία γιατί ποιος ξέρεις πόσες ακόμα παρόμοιες συνταγές θα ανακαλύψω ψάχνοντας και από το να μπερδευτούμε όλοι μαζί, ας φτιάξουμε καλύτερα την πιο διαδεδομένη όλων, που δεν είναι άλλη από το Baba Ghanoush, και αφού την κατακτήσουμε τότε αρχίζουμε και τους πειραματισμούς!
BABAGHANOUSH
Υλικά:
3 μεσαίου μεγέθους μελιτζάνες φλάσκες
4 σκελίδες σκόρδο, ψιλοκομμένες
3 κ.σ ταχίνι
3 κ.σ. ελαιόλαδο
1 ½ λεμόνια, το χυμό τους
Αλάτι και πιπέρι
2 κ.σ. φρέσκος μαϊντανός, ψιλοκομμένος
Οδηγίες:
1. Χαράζουμε την κάθε μελιτζάνα κάθετα σε 10-12 σημεία με μικρά σκισιματάκια βάθους 0,5 εκατοστού. Πιέζουμε μέσα σε κάθε ένα από τα σκισιματάκια 1-2 κομματάκια από το ψιλοκομμένο σκόρδο.
2. Βάζουμε τις μελιτζάνες στο γκριλ για 20’-25’, στους 200°C, μέχρι να ζαρώσει το εξωτερικό περίβλημα της μελιτζάνας.
3. Αφήνουμε τις μελιτζάνες να κρυώσουν και να στεγνώσουν από τα υγρά τους και στη συνέχεια τις ξεφλουδίζουμε.
4. Με το εργαλείο του πουρέ πολτοποιούμε το ψαχνό της μελιτζάνας και σιγά σιγά προσθέτουμε το ταχίνι, το ελαιόλαδο, το χυμό λεμονιού, το αλάτι και το πιπέρι. Συνεχίζουμε την ομογενοποίηση του μείγματος ενώ παράλληλα δοκιμάζουμε ώστε να είμαστε σίγουροι για τις σωστές αναλογίες των υλικών.
5. Προσθέτουμε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό ανακατεύοντας απαλά με ένα κουτάλι. Προσοχή: δεν χρησιμοποιούμε το εργαλείο του πουρέ γιατί το μείγμα θα πάρει πράσινη απόχρωση.
Περισσότερα για την Hungry Girl in Athens, μπορείτε να μάθετε πατώντας εδώ…
