Σήμερα, 20 Αυγούστου είναι μια μέρα πολύ σημαντική για μένα γιατί μου δίνεται για πρώτη φορά η δυνατότητα να μοιράζομαι μαζί σας, μια φορά την εβδομάδα, τις σκέψεις μου, τις ερωτήσεις μου, τις εμπειρίες μου, την αισθητική μου, τις γνώσεις μου και φυσικά να είμαι δίπλα σας για ό,τι χρειαστείτε μέσω του The K-magazine.
Το πρώτο μου, «εισαγωγικό» – σε εισαγωγικά – κείμενο έχει να κάνει με την θετική σκέψη και την θετική οπτική σε όλα τα θέματα που μπορεί να μας απασχολούν. Ζούμε σε δύσκολους καιρούς και καλώς ή κακώς ο αρνητισμός και η μιζέρια που υπάρχει γύρω μας, μας επηρεάζει άμεσα και «κλέβει» από μέσα μας όλη μας την θετική σκέψη και την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά…αλλά όοοχι…δεν θα τους το επιτρέψουμε. Εδώ, λίγο μετά την μέση του Αυγούστου, με δυο εβδομάδες περίπου να μας απομένουν για να μπούμε όλοι στους φυσιολογικούς μας ρυθμούς, ξεκινάμε με νέα δυναμική το οτιδήποτε κάνουμε.
Όταν τα πράγματα πάνε άσχημα και νιώθω ότι χάνω την ουσία των πραγμάτων, διαβάζω τον Μικρό Πρίγκιπα ή την Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων. Τα δυο αυτά βιβλία μου φαίνεται πως σου κάνουν μια επανεκκίνηση αξιών και των πραγμάτων που θα έπρεπε να έχουν σημασία. Εάν δεν τα έχετε διαβάσει, σας τα συστήνω ανεπιφύλακτα. 
Εάν πάλι είσαστε της μουσικής, ακούστε το Everybody’s free του Baz Lurhmann, (ναι ναι αυτός είναι που σκηνοθέτησε το The great Gatsby ), που είναι μια σειρά από συμβουλές που όλοι μας θα πρέπει να θυμόμαστε όταν κάτι μας ρίχνει ψυχολογικά. Ό,τι και να κάνετε να θυμόσαστε πως το χαμόγελο λύνει προβλήματα και κάνει τους πάντες να μας αντιμετωπίζουν με άλλη ματιά (δοκιμάστε το σε δημόσιες υπηρεσίες και θα με θυμηθείτε).
Σας αφήνω με κάποιους από τους στίχους του τραγουδιού που σας ανέφερα προηγουμένως: « Μην ανησυχείς για το μέλλον, ή ανησύχησε αλλά να ξέρεις πως αυτό είναι τόσο δραστικό όσο το να προσπαθείς να λύσεις προβλήματα άλγεβρας με το να μασάς τσίχλα».
Αν θέλετε να μάθετε κάτι περισσότερο σχετικά με τη Jasmine Altunyan, μπορείτε να διαβάστε εδώ
