Σε ένα μεγάλο αριθμό φαρμακευτικό αντιφλεγμονωδών, αντιπυρετικών κι αναλγητικών φαρμάκων η δραστική ουσία είναι η ιβουπροφαίνη κι η ισχυρή της δράση την έχει κάνει αρκετά δημοφιλή σε καταστάσεις πόνου και πυρετού. Η παρατεταμένη (κι αλόγιστη) χρήση της, ωστόσο, μπορεί να οδηγήσει σε μία ενοχλητική και άβολη παρενέργεια: τη δυσκοιλιότητα.
Τι ακριβώς συμβαίνει μακροπρόθεσμα;
Η ιβουπροφαίνη κάνει το στομάχι και τα έντερα να κινούνται πιο αργά. Με την κινητικότητα του εντέρου μειωμένη, αυτόματα μειώνονται κι οι συσπάσεις των μυών που οδηγούν τα περιεχόμενα του στομάχου που έχουν χωνευτεί. Παράλληλα, επηρεάζεται η παραγωγή προγλασταδινών, οι οποίες εξισορροπούν τη λειτουργία όλου του πεπτικού συστήματος. Έτσι η καθημερινή χρήση ιβουπροφαίνης, αλλά και ασπιρίνης, μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα.
Εκτός αυτού όμως, η ιβουπροφαίνη μπορεί να βλάψει το στομάχι. Μέρος της χλωρίδας του πεπτικού συστήματος αποτελείται από βλέννα η οποία καλύπτει το στομάχι προστατεύοντάς το από τα οξέα που αυτό παράγει κατά την πέψη των τροφών. Η ιβουπροφαίνη μπορεί να μειώσει το ρυθμό παραγωγής της βλέννας πράγμα που μπορεί να προκαλέσει σε βάθος χρόνο έλκη στομάχου. Γι’ αυτό και συχνά οι γιατροί χορηγούν αντιόξινα σκευάσματα συνδυαστικά με την ιβουπροφαίνη.
Φυσικά, κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά στο εκάστοτε φάρμακο όμως, σύμφωνα με τις στατιστικές, ένας στους τρεις ασθενείς μπορεί να αναφέρει πρόβλημα δυσκοιλιότητας κατά τη λήψη ιβουπροφαίνης. Η διαφορά έγκειται κάθε φορά στη δοσολογία που επηρεάζει τον κάθε ασθενή, καθώς κάποιος μπορεί να εκδηλώσει πρόβλημα και σε μικρότερη δόση. Εκτιμάται, όμως, πως η ημερήσια λήψη 600 mg ιβουπροφαίνης είναι ο μέσος όρος.
Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα;
Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε φυτικές ίνες κι η καλή ενυδάτωση είναι μία αρχή. Οι φυτικές ίνες είναι ένα φυσικό καθαρτικό ενώ το νερό διευκολύνει τη λειτουργία του εντέρου ως την κένωση. Σε επίπεδο διατροφής συστήνεται και η κατανάλωση γιαουρτιών με υψηλή περιεκτικότητα προβιοτικών, τα οποία εξισορροπούν τη χλωρίδα του πεπτικού συστήματος.
Επίσης, η καθημερινή άσκηση μπορεί να αυξήσει την κινητικότητα του εντέρου – ακόμη και ένας περίπατος μπορεί να βοηθήσει.
Η στροφή σε φαρμακευτικά καθαρτικά προτείνεται ως ύστατη λύση, ενώ αν το πρόβλημα επιμένει επιβάλλεται η συμβολή του θεράποντος ιατρού.
