Σήμερα είναι 11.12.13! Είναι κάπως σαν το 11.11.11 που ήταν λες και όλος ο κόσμος έκανε ένα restart και όλα τα άσχημα θα μπορούσαν να περάσουν στο παρελθόν. Δυστυχώς δεν έγινε… (όσοι ζούσαμε τότε το ζήσαμε – ή μάλλον δεν ζήσαμε καμία αλλαγή). Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ θυμάμαι πως εκείνη την ημέρα είχα μια πολύ περίεργη αίσθηση και μια θετκότητα πολύ διαφορετική. Αυτή την αίσθηση που έχεις όταν αλλάζει η χρονιά και έχεις κάνει την λίστα με τα New Year’s Resolutions και σκέφτεσαι “Φέτος όλα θα αλλάξουν και θα προσπαθήσω να έχω μια γεμάτη και δημιουργική χρονιά”… να κάπως έτσι… μόνο που τώρα έχουμε μια αλληλουχία αριθμών. Όχι μια αρχή, αλλά μια συνέχεια.
Κάθε αρχή και δύσκολη λένε και μάλλον θα συμφωνήσω. Για να αρχίσεις κάτι θέλεις δύναμη, πίστη, ελπίδα, όρεξη και αγάπη, σε συνδυασμό με υπομονή και επιμονή. Όταν όλα αυτά υπάρχουν, η αρχή σου γίνεται υπέροχη και τα όνειρά σου για την συνέχεια πιο ζωντανά. Αυτό όμως αυτόματα κάνει την συνέχεια να είναι πάντοτε το ζητούμενο, ο λεγόμενος “στόχος”.
Όταν ξεκινάς μια σχέση με έναν άνθρωπο, η καλή αρχή σου δίνει την δυνατότητα να φανταστείς μια ακόμα καλύτερη συνέχεια. Μια σειρά γεγονότων που θα οδηγήσουν σε αυτό που θα είναι η ζωή σου. Πόσο δύσκολη όμως είναι στην πραματικότητα η συνέχεια; Πόσο επίπονη;
Όταν ξέρεις πλέον τα μειονεκτήματα του ανθρώπου σου, αλλά αποφασίζεις να τον αγαπάς για τα θετικά του και να επικεντρώνεσαι σε αυτά, όταν χάνεις κάποιον αγαπημένο σου και πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό, όταν αποτυγχάνεις σε κάτι, όταν πια η ελπίδα, η όρεξη, η πίστη και η δύναμη σε εγκαταλείπουν και η εικόνα που είχες για αυτή την πολυπόθητη “συνέχεια” είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα που μερικές φορές ξεχνάς πως ήταν όλο αυτό που είχες φανταστεί. Τελικά ίσως η “συνέχεια”, η “αλληλουχία”, το “μετά” να είναι πιο δυσβάσταχτες απ’οτι οι “αρχές”.
Η ομορφιά που κρύβει όμως το 11.12.13 είναι αυτή της αρμονίας. Μια αριθμητική ακολουθία που δείχνει πως μια στο τόσο, ακόμα και ημερολογιακά, η σειρά τηρείται με ευλάβεια και με ακρίβεια και πως τα σημάδια και οι αριθμοί σου δείχνουν τον δρόμο, λέγοντας σου πως η “συνέχειά” σου είναι αυτή που πρέπει να είναι. Γιατί τελικά, όλα κάποτε θα μπουν σε μια σειρά, ακόμα και αν ένα 24ωρο πριν οι “αριθμοί” σου ήταν λειψοι και χαοτικοί.
Τα φιλιά μου,
Jasmine (Asiko) Altunyan
