Λένε ότι “μητέρα δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι” και θα συμφωνήσω. Δεν ήταν στους στόχους μου, όμως το Νοέμβριο του 2009 έμεινα έγκυος και τότε άρχισαν όλα. Κυρίως από τη στιγμή που άκουσα την καρδιά του και για 8 μήνες προσπαθούσα να το φανταστώ και να αρχίσω να συμφιλιώνομαι με την ιδέα ότι πλέον ήμουν υπεύθυνη γι’ ακόμα ένα ατομάκι. Όσο κι αν το απολάμβανα, φοβόμουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης για το παρόν μας και το μέλλον μας και για το πως θα τα καταφέρω… άλλωστε ήμουν συνηθισμένη με τα κορίτσια. Τι θα έκανα με το αγόρι που θα μου άλλαζε τη ζωή και την κοσμοθεωρία;
Όταν γεννήθηκε … τρόμαξα πώς βγήκε αυτό το “τερατάκι” από μέσα μου και αναρωτήθηκα πώς θα τα βγάλουμε πέρα. Όσο για την αγάπη; Την ένιωσα αμέσως. Μάλλον τον αγαπούσα από τότε που ήταν μέσα μου.
Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε ότι “το παιδί σου είναι αυτό που ξέρει πως λειτουργεί καρδιά σου, αφού την έχει δει από κοντά”.
Και μέρα με την μέρα τον αγαπώ όλο και περισσότερο. Είναι η ζωή μου… και όσα λάθη έχω κάνει μού τα συγχωρώ γιατί έχω τον Παύλο μου κοντά μου. (όσοι με ξέρετε, καταλαβαίνετε τι εννοώ). Τον βλέπω να μεγαλώνει (ναι τώρα θα βγει η “μάνα κουκουβάγια”) και να είναι ένα ευτυχισμένο- πειασματάρικο παιδί, γεμάτο απορίες, αδάμαστη φαντασία, που κινείται συνέχεια, λατρεύει το ποδόσφαιρο, το κολύμπι, τις ξαδέλφες του (την “ομάδα της σούπερ βλακείας”), τους φίλους του… με ένα στοματάκι που δεν κλείνει ποτέ και που … σιχαίνεται τον ύπνο γιατί τον θεωρεί χάσιμο χρόνου.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμα αγχώνομαι καθημερινά για το αν είναι καλά, αν θα γίνει σωστός άνθρωπος και για το πως θα εξελιχθεί ως προσωπικότητα και η σχέση μας. Παλεύω για τη σχέση μας, αλλά βλέπω ότι κι αυτόν τον απασχολεί να είμαστε οι δυο μας καλά μεταξύ μας. Αν και μόνο 7,5 ετών με προσέχει… και με νοιάζεται!
Ξέρει ότι τον αγαπούν κι αισθάνεται -συνήθως- καλά με τον εαυτό του. Τον στηρίζω στα όνειρά του, αλλά θέλω να του δώσω φτερά να πετάξει όπου θελήσει.. όπως έκαναν οι δικοί μου γονείς. Στη συμπεριφορά μου και στον τρόπο που τον μεγαλώνω, βλέπω τις αρχές που μου έδωσαν, τις συμβουλές τους. Όταν τον μαλώνω μου θυμίζω την δική μου μητέρα και την καταλαβαίνω λίγο παραπάνω απ΄ ότι τότε… όταν ήταν πολύ αυστηρή μαζί μου.
Πράγματι το “όταν θα γίνεις εσύ μαμά, θα με καταλάβεις” ισχύει. Και ναι μαμά… “χρόνια πολλά” σε σένα γιατί από σένα ξεκίνησαν όλα και από την γιαγιά που μακάρι να ήταν εδώ να έβλεπε τα τρια τερατάκια μας, θα χαιρόταν πολύ με την ενέργεια και την ζωντάνια που έχουν. Όμως εσύ είσαι εδώ και είσαι υπέροχη γιαγιά που τους κάνεις τα χατήρια γιατί αυτός είναι ο ρόλος σου και η Ευγενία κι εγώ να είμαστε πιο αυστηρές.
Χρόνια πολλά στην αδελφή μου, που είναι τόσο κοντά στα κορίτσια της κι έχει απίστευτη υπομονή και σε όλες μου τις φίλες-μαμάδες που ξέρουν τι αξίζουν και τα καταφέρνουν υπέροχα, η καθεμία με τον δικό της τρόπο.
Χρόνια πολλά μαμάδες… για σήμερα και για κάθε μέρα!
Σας φιλώ,
Περιμένουμε τις δικές σας ιστορίες….Εμείς το μόνο που θέλουμε από εσάς είναι να μιλάτε για εμάς….
Να μπαίνει κόσμος να μας διαβάζει και να μας στέλνει ιδέες για νέες έρευνες και ιστορίες!
Πείτε μας ποιόν θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα, ποιες συνταγές θέλετε να μάθετε, ποια μυστικά ομορφιάς
θέλετε να σας αποκαλύψουμε, για ποια δίαιτα χρειάζεστε πληροφορίες και ποιόν τομέα της ψυχολογίας θέλετε να αναλύσουμε!
Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για το δικό σας site!
Υ.Γ1. Μπορείτε να μας γράφετε τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, αλλά και τις δικές σας ιστορίες στο προσωπικό μου mail katerina_manta@hotmail.com
Επίσης μπορείτε να μας ακολουθείτε στους λογαριασμούς μας στα social media:
twitter : @k-maggr,
instagram ως @thekmagazine
facebook: k-mag.gr στο http://www.facebook.com/kmaggr
