Η γυμναστική είναιοπωσδήποτε ένα σημαντικό εργαλείο προκειμένου να μας βοηθήσει να αποκτήσουμε αρχικά μία όψη υγείας και μακροπρόθεσμα μία αντίληψη της διατήρησης αυτής της καλής υγείας. Είναι, λοιπόν, τουλάχιστον παράξενο να σκεφτεί κανείς πως η γυμναστική μας μπορεί να δημιουργήσει συμπεριφορές και παρενέργειες που θυμίζουν εθισμό. Ή μήπως όχι; Τα παρακάτω σημάδια είναι αυτά που μας προειδοποιούν πως η γυμναστική ελέγχει εμάς κι όχι εμείς εκείνη.
01 Αν περνάμε ώρες ολόκληρες καθημερινά στο γυμναστήριο εξαιτίας των διατροφικών μας επιλογών ή επειδή δεν είμαστε ικανοποιημένοι με ένα ή παραπάνω μέρη του σώματός μας, τότε πρόκειται για το πρώτο σημάδι προειδοποίησης πως δεν πρόκειται για υπερβάλλοντα ζήλο, αλλά στην ουσία “τιμωρούμε” τον εαυτό μας.
02 Αν η receptionist του γυμναστηρίου μας ξέρει καλύτερα απ’ό,τι ακόμη κι εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε το χρόνο και τηνπροσπάθεια που καταναλώνουμε. Η προπόνηση διάρκειας περίπου μίας ώρας την ημέραδεν είναι απαραίτητα ανησυχητική, όμως αν μιλάμε για τρεις ή και τέσσερις ώρες ημερησίως ή τακτικές επισκέψεις στο γυμναστήριο μέσα στην ίδια μέρα, τότε πρέπει να ξεκινήσουμε να ανησυχούμε.
03 Η γυμναστική οπωσδήποτε συμβάλλει στην τόνωση του ανοσοποιητικού και κάνει το σώμα πιο ανθεκτικό σε τραυματισμούς, αλλά αυτό γίνεται υπό την προϋπόθεση πως του δίνουμε και περιθώριο να αναπληρώσει ενέργεια και να επανέλθει στους φυσιολογικούς του ρυθμούς. Η υπερβολική ανάλωση χρόνου στην προπόνηση μπορεί να φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, ξεκινώντας με ένα συνεχές αίσθημα κόπωσης.
04 Το γνωστό ρητό λέει “νους υγιής εν σώματι υγιές” κι η κοινωνική αλληλεπίδραση παίζει ουσιαστικό ρόλο στον υγιή νου. Αν, όμως, αρνούμαστε τακτικά να περάσουμε χρόνο με την οικογένεια ή και τους φίλους μας επειδή οι ώρες αυτές “συμπίπτουν” με εκείνες της προπόνησής μας, μιλάμε για μία καταναγκαστική και αντικοινωνική συμπεριφορά που μπορεί να μας απομονώσει χωρίς, μάλιστα, να το αντιληφθούμε.
05 Στόχος της γυμναστικής είναι να μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Όταν, όμως, την αντιλαμβανόμαστε ως “απαραίτητο κακό” που πρέπει να έρθει εις πέρας ανεξάρτητατης διάθεσής μας ή των καιρικών συνθηκών κι όταν νιώθουμε φόβο ή ενοχή επειδήχάσαμε μία ώρα προπόνησης, οδηγούμαστε σε εμμονική συμπεριφορά που ακροβατείστα όρια του εθισμού.
06 Κατά κανόνα ηγυμναστική μπορεί να βελτιώσει τη διάθεσή μας και την ποιότητα του ύπνου μας, αλλά και να εξισορροπήσει την όρεξή μας. Όμως η (σχεδόν) μανιώδης προπόνηση σεκαθημερινή βάση μπορεί να τα αλλάξει όλα αυτά προς το χειρότερο. Αν, λοιπόν,νιώθουμε συνεχώς οξύθυμοι, ο ύπνος μας είναι ακανόνιστος κι έχει μειωθεί ηόρεξή μας, τότε προφανώς η γυμναστική μας φθείρει και δε μας βοηθάει.
07 Μία αρνητική αντίληψη για το σώμα μας είναι συχνά η αφορμή για να αναλωθεί κάποιος σε μία υπερπροσπάθεια μέσω της γυμναστικής προκειμένου να την τελειοποήσει, ακόμη κιαν αυτή η υπερπροσπάθεια ή ακόμη κι αυτό το “ιδανικό” δεν είναι υγιή κι οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις, όπως (ενδεικτικά αναφέρω) διατροφικές διαταραχές.
Πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε;
Μία πρώτη αντιμετώπιση είναι να παρακολουθήσουμετη γυμναστική μας και τα αποτελέσματά της με τη βοήθεια ενός ημερολογίου. Σεαυτό μπορούμε να καταγράφουμε τις μέρες που κάναμε την προπόνησή μας, το είδος της δραστηριότητας, το χρόνο που δαπανήσαμε, καθώς και το πώς νιώθαμε σωματικά και πνευματικά στη διάρκειά της. Παράλληλα μπορούμε να σημειώνουμε τη διάθεσή μας αλλά και τη σωματική μας κατάσταση τις ημέρες ξεκούρασης, δηλαδή όποτε απείχαμε από τη ρουτίνα μας. Σταδιακά, θα δημιουργηθεί ένα μοτίβο το οποίο θα μπορεί να μας καθοδηγήσει για την απαραίτητη αντιμετώπιση παράταιρης συμπεριφοράς. Αν, όμως, αντιληφθούμε πως η συμπεριφορά μας αναφορικά με τηνπροπόνησή μας καταντά εμμονική, τότε δεν είναι ποτέ ντροπή να απευθυνθούμε σε έναν γιατρό ή έναν ψυχολόγο για περαιτέρω καθοδήγηση κι υποστήριξη.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η ενσωμάτωση της γυμναστικής στην καθημερινότητά μας σκοπό έχει να βελτιώσουμε τον τρόπο ζωής μας κι αυτόεπιτυγχάνεται μόνο όταν βλέπουμε τις θετικές αλλαγές στο σώμα και το μυαλό μας.
