Ο Manolo Blahnik δεν είναι ένας απλός σχεδιαστής παπουτσιών είναι ένας ζωγράφος! Το νιώθεις κοιτώντας τα σχέδια του ότι θα έπρεπε να είναι κρεμασμένα στον τοίχο σου …
Οι δημιουργίες του είναι έργα τέχνης. Δεν καθόλου τυχαίο ότι η Sarah Jessica Parker τον αποθέωνε στο “Sex and the City”, και δεν ήταν μόνο τα λόγια της Carrie, ήταν και δικά της. Είναι τόσο ωραία, όπως το πόδι μίας νεράιδας που αγγίζει για λίγο την πρωινή λίμνη, μια ανοιξιάτικη ανατολή. Ο ίδιος ο σχεδιαστής, είναι ένας τρομερά γενναιόδωρος άνθρωπος που- παρά τη φήμη του και την επιτυχία του -μοιράστηκε τις γνώσεις του και απέκτησε πολλά «παιδιά» για να συνεχίσουν το έργο του. Όπως τα νέα αστέρια στο χώρο : Nicholas Kirkwood, Charlotte Olympia, Benoît Méléard. Όλοι είναι τα «παιδιά» του Manolo. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη που παραχώρησε στον Tim Blanks, του Interview Magazine και δεν μπόρεσα να αντισταθώ, ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας!
TIM BLANKS: Έχω να πω ότι τα πράγματα είναι καλύτερα από την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε.
MANOLO BLAHNIK: Λοιπόν, την τελευταία φορά, είχα αυτό, πως το λένε; Ξέχνα το. Θα ξεχάσω τις ασθένειες που έχω. Δεν θέλω να ξέρω. Αλλά έτσι κι αλλιώς, έχω αυτό το πράγμα εδώ, και όταν πήγα στο Savoy, για να παραλάβω ένα βραβείο είχα 40 πυρετό, και είπα στους ανθρώπους, «Σας παρακαλώ συγχώρεστέ με που είμαι έξω από τη φόρμα μου», και έπρεπε και να φωτογραφηθώ. Παραλίγο να λιποθυμήσω σε αυτό το κορίτσι, τη κοντούλα γυναίκα από τη Γαλλία, όχι, από το Μεξικό. ..α, ναι, τη Salma Hayek. Αλλά είναι μια γλυκιά κοπέλα, όμορφη. Το λατρεύω αυτό. Αυτό είναι αυτό που πραγματικά αγαπώ: Πού είναι αυτά τα κορίτσια;
TIM BLANKS: Τόσο άσχημα;
MANOLO BLAHNIK: Τόσο. Αν σκεφτείς ότι την επόμενη μέρα, είδα το L’Eclisse [1962] με τον Alain Delon και τη Monica Vitti, και άλλαξε τον κόσμο μου. Τι λαμπερή και σύγχρονη ταινία. Αυτό είναι μια ιδιοφυΐα, είναι το υλικό μιας μεγαλοφυΐας. Τα φορέματα, τα μικροσκοπικά τακούνια, το βλέμμα του Cardin, τα αγόρια ντυμένοι ως ιταλοί ζιγκολό, ήταν θεϊκή, πολύ μοντέρνα. Ο Αντονιόνι, μου αρέσει και κατάλαβα: πόσο σύγχρονος είναι. Ξέρεις , αυτό είναι το σήμα του κάποιου. Τότε είδα αυτά τα κορίτσια, όπως τη Sherilyn Fenn και τη Lara Flynn Boyle και κατάλαβα ότι εκείνες θα πρέπει να δουλεύουν τώρα, αντί αυτών των ανώνυμων κοριτσιών, που είναι όλες το ίδιο. Εγώ δεν ξέρω καν την Amanda Seyfried ή οποιαδήποτε άλλη, είναι όλες το ίδιο! Το μόνο που θυμάμαι είναι η Τζούλια Ρόμπερτς, επειδή αυτή είναι ιδιαίτερη. Την Anne Hathaway… Όμορφη, ναι. Υπέροχες ηθοποιοί, ναι. Όμως, θέλω να πω, δεν τις θυμάμαι καν.
TIM BLANKS: Ποιο είναι το πάθος ενός καλλιτέχνη;
MANOLO BLAHNIK: Το πάθος είναι πάθος. Είναι ένα είδος τρέλας και επίγνωσης του τι κάνετε ή τι νομίζετε ότι κάνετε. Αυτή είναι η διαφορά της ζωής: το πάθος και το εμπόριο, το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν ως “P.C.” Αλλά οι άνθρωποι έχουν κατακτήσει μόνο το “C” τώρα αντί του ” P.” Οι μόνοι άνθρωποι που έρχονται στο μυαλό μου και που πραγματικά τα τελευταία δύο χρόνια είναι εκείνοι που έχουν πάθος για ότι κάνουν είναι ο Lee McQueen και ο John Galliano. Πραγματικά, πραγματικά. . . Πώς να πω; Είναι γεμάτοι από ιδέες. Γεμάτοι από τη μυρωδιά της δημιουργίας. Έχουν ακριβώς αυτό το απίστευτο πάθος για αυτό που κάνουν. Το πάθος είναι ευνοϊκό για ορισμένα άλλα πράγματα, διότι όταν έχετε πάρα πολύ πάθος και έχετε πάρα πολλή δουλειά, μπορείτε ενδεχομένως να καταλήξετε σε μαύρες τρύπες.
TIM BLANKS: Μιλώντας για το πάθος. Είναι κάτι που αναγνωρίζεις στον εαυτό σου;
MANOLO BLAHNIK: Ούτε που έχω σκεφτεί αυτή τη λέξη. Αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που με κάνουν να αναφωνώ, «εκνευριστικά βαρετός και επίμονος, με αυτό τον τρόπο θέλω να δείχνω τι μπορώ το κάνω, εγώ δεν ξέρω καν αν θέλεις να το αποκαλέσεις αυτό πάθος ή εμμονή. Εμμονή, ενδεχομένως, αλλά πραγματικά λατρεύω αυτό που κάνω. Είναι το μόνο πράγμα που πραγματικά μου αρέσει.
TIM BLANKS: Ποια νομίζετε ότι είναι τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος;
MANOLO BLAHNIK: Η περιέργεια… Αλλά εγώ επίσης. . . Είμαι πιστός στις σκέψεις μου και στους φίλους μου. Αυτό είναι ό, τι μου αρέσει περισσότερο και είναι το καλύτερο. Η πίστη.
TIM BLANKS: Σε αυτή την κουβέντα που είχαμε πριν από 10 χρόνια, μιλούσαμε για τη σχέση σας με τις γυναίκες των οποίων τα παπούτσια σχεδιάζεις. Είχα πει ότι πίστευα ότι η συναίσθηση θα είναι σημαντική, και είπατε επαναπροσαρμογή ήταν πιο σημαντική. Έχει αλλάξει κάτι τα τελευταία 10 χρόνια;
MANOLO BLAHNIK: Όχι, όχι, όχι, όχι. Ξέρω πολύ περισσότερα από ό, τι έκανα, αλλά δεν νομίζω ότι έχω αλλάξει πολύ.
TIM BLANKS: Οι γυναίκες έχουν αλλάξει;
MANOLO BLAHNIK: Λοιπόν, αυτό το είδος της γυναίκας που συνήθιζε να είναι εκεί την κάθε στιγμή δεν είναι εδώ πια. Σε 10 χρόνια, οι άνθρωποι εξαφανίζονται. Αλλά ακόμα φαντασιώνομαι για αυτά τα είδη των γυναικών, και αυτό το είδος της ζωής που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα πια. Για παράδειγμα, πήγα στη Ρώμη και είχα προσκληθεί σε ένα τεράστιο παλάτι, παρατηρούσα τις γυναίκες εκεί. Μπορείτε ακόμα να δείτε τις γυναίκες που έχουν αυτή τη συμπεριφορά. Είμαι ένας πολύ καλός παρατηρητής των ευαίσθητων καταστάσεων και των γυναικών. Μου αρέσει πολύ αυτό το είδος της «περασμένης γενιάς» , και για πολύ καιρό έψαχνα για αυτό. Ήταν παλιές κυρίες, ήταν πανέμορφες. Ο τρόπος που κινούνταν, και μίλησαν, οι τονισμοί τους και οι δραστηριότητες τους. Ήταν όμορφα.
TIM BLANKS: Έχεις αισθανθεί πότε την ανάγκη για διακοπή;
MANOLO BLAHNIK: Ω, όχι, όχι! Ακόμα και όταν ήμουν σε δυσμένεια και οι άνθρωποι δεν ήθελαν αυτό το είδος της μόδας, ή τα ψηλά τακούνια με τα κομψά, φίνα πράγματα, αυτό μου έδωσε πολύ περισσότερη ενέργεια. Είμαι τελείως στριμμένος. Αντί, για «Θεέ μου, δεν έχω πλατφόρμες». Ήμουν πολύ περισσότερο, «κάνω ό, τι κάνω, και αν δεν θέλετε να το αγοράσετε, τότε μην το αγοράστε, αλλά αυτό είναι ακριβώς που θα κάνω.» Μου έδωσε δύναμη. Δούλεψα για μένα. Αυτή είναι η στάση μου πάντα. Δεν έχω προδώσει τον εαυτό μου καθόλου.
TIM BLANKS: Είσαι ευχαριστημένος που υπάρχουν τόσοι πολλοί σχεδιαστές υποδημάτων τώρα;
MANOLO BLAHNIK: Είμαι ευτυχής. Μου αρέσουν οι νέοι σχεδιαστές. Πάω σε κολέγια με αυτά τα παιδιά για διαλέξεις, ως επίτιμος καθηγητής ή οτιδήποτε άλλο. Είμαι ευτυχής που μεταφέρω ένα είδος επιθυμίας στους ανθρώπους όταν βλέπουν τα παπούτσια μου.
TIM BLANKS: Νομίζεις ότι αυτό που κάνεις είναι σημαντικό;
MANOLO BLAHNIK: Όχι, δεν σκέφτομαι έτσι. Είναι σημαντικό για μένα, γιατί μου δίνει απίστευτη χαρά, χαρά με τις γυναίκες που αγοράζουν τα παπούτσια, επειδή υποθέτω ότι τις άγγιξε.
TIM BLANKS: Υπάρχει και η ευθύνη να φέρεις την ομορφιά στον κόσμο.
MANOLO BLAHNIK: Νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό. Επαναλαμβάνω πάντα το ίδιο πράγμα: μην κάνετε τους ανθρώπους να βαριούνται. Οι βαρετοί άνθρωποι είναι όπως ο θάνατος για μένα. Γι ‘αυτό μου αρέσουν πολύ είναι οι ζωηροί άνθρωποι, ή άνθρωποι που απλά λένε ό, τι θέλουν να πουν.
TIM BLANKS: Θα έλεγα ότι αυτό που κάνετε είναι μια τέχνη που πεθαίνει, εσείς;
MANOLO BLAHNIK: Όχι, γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος που πραγματικά θα του αρέσει αυτό που κάνω. Δεν νομίζω ότι είναι μια τέχνη που πεθαίνει, επειδή θα έχω ακόμα μερικές κυρίες, 80 ετών, 70 ετών. Ίσως είναι μια τέχνη που πεθαίνει, για τους νέους που θέλουν να το κάνουν, αλλά ίσως οι νέοι σχεδιαστές θα φέρουν κάποια νέα τεχνική. Δεν νομίζω ότι είναι μια τέχνη πεθαίνει. Πάντα υπάρχει κάποιος που θέλει αυτό το είδος του παπουτσιού σε εξέλιξη.
