από την Ελένη Καρποντίνη-δημοσιογράφο
Η αλήθεια είναι ότι όταν συμβαίνει πονάει πολύ. Όταν όμως αρχίζεις και το ξεπερνάς ή απλά γίνεσαι παρατηρητής του ίδιου σου του εαυτού, απλά γελάς. Τι εννοώ με αυτό; Αν σκεφτεί κανείς, τι έχει κάνει μετά από ένα χωρισμό θα διαπιστώσει ότι οι κινήσεις, οι αντιδράσεις , οι συζητήσεις είναι ίδιες ή σχεδόν ίδιες με του διπλανού του, με του γείτονα, με του φίλου του που είχε χωρίσει λίγους μήνες πριν και γενικά με πολλούς άλλους.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που κάνεις είναι να πάρεις την κολλητή ή τον κολλητό σου τηλέφωνο και να το ανακοινώσεις και εκει ξεκινάνε όλα… « φίλη που είσαι?? Χώρισα!! Πρέπει να σε δω αμέσως! Έρχομαι από το σπίτι σου!» λέει συνήθως μία γυναίκα. Ο άνδρας πάλι έχει την ανάγκη να τρέξει αλκοόλ στο αίμα του… «που είσαι ρε?? Πάμε να πιούμε να στα πω. Χώρισα με την άλλη!»
Η γυναίκα πνίγεται στο κλάμα δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που της έχει συμβεί, παραμελεί τον εαυτό της και γυρνάει ολημερίς και ολονυχτίς με μια φόρμα στο σπίτι. Το μαλλί είναι μονίμως φριζαρισμένο από την ένταση και το μάτι έχει το μαύρο κύκλο από το κλάμα που καιρό προσπαθούσε να διώξει με ακριβές κρέμες για να είναι όμορφη όταν ξυπνούσε και την έβλεπε ο πρώην πλέον καλός της. Επαναλαμβάνει την ίδια ιστορία στην φίλη της που της κάνει συμπαράσταση, θυμάται κι εκείνη η άμοιρη τα δικά της και γίνεται τούρμπο όπου καταλήγουν στην συγκεκριμένη ατάκα… « που θα βρει άλλη σαν και μένα μου λες?? Άστον να φάει τα σκατά(!!) και θα δεις που σε μένα θα γυρίσει πάλι αλλά τότε θα είναι αργά!!»
Ο άνδρας πάλι αντιδρά διαφορετικά. Ποπό δεν βάζει μέσα. Τα μπαρ, τα club και τα μπουζούκια γίνονται το δεύτερο σπίτι του αφού το δικό του δεν τον χωράει .Προσπαθεί να ανεβάσει το ηθικό του και φοράει τα καλά του, αρωματίζεται, φτιάχνει μαλλί και ρίχνεται στην νύχτα. Τι τσιγάρα κάνει, τι ποτά κατεβάζει στην καθισιά του, τι λουλούδια ρίχνει όταν ο/η αοιδός λέει ένα τραγούδι που τον αντιπροσωπεύει, τι γυναίκες φλερτάρει για να ικανοποιήσει το πληγωμένο του ‘’εγώ’’ και κάποια στιγμή μέσα στην παραζάλη του, ψελλίζει στον κολλητό του…» τι άλλο ήθελε ρε φίλε?! Όλα της τα είχα δώσει. Νομίζει ότι θα τα βρει κι αλλού;!»
Όσο περνάει ο καιρός, η γυναίκα “ξυπνάει “ από τον λήθαργο που είχε πέσει και νιώθει ότι χρειάζεται ανανέωση. Αλλάζει μαλλί, αγοράζει σέξι ρούχα και εσώρουχα και όσο πιο ψηλές γόβες μπορεί, χωρίς να υπολογίζει ότι θα περπατά σαν συγκαμένη. Βγαίνει, διασκεδάζει, φλερτάρει και της λέει η κολλητή που της κάνει συμπαράσταση… « καλά φίλη που να σε έβλεπε τώρα ο βλάκας, Θα είχε σκάσει από την ζήλια του!»
Για τον άνδρα πάλι, ξεκινά η περίοδος κατάθλιψης. Αν και ήπιε, διασκέδασε, γνώρισε γυναίκες τώρα σκέφτεται ότι σαν το κοριτσάκι του καμία. Ακόμα και τα ελαττώματα της που τον έβγαζαν εκτός εαυτού, τα θεωρεί πλέον χαριτωμένα. Έτσι ξεκινά η περίοδος που πίνει, καπνίζει στο μπαρ του σπιτιού του γιατί δεν έχει διάθεση να πάρει τα πόδια του να πάει έστω και μέχρι το μπαράκι της γειτονιάς ενώ ο κολλητός του προσπαθεί μετά κόπων και βασάνων να τον ενθαρρύνει ψυχολογικά λέγοντας … « Ρε φίλε δεν άξιζε. Ξέχασε την! Θα βρεις άλλη.»
Ο καιρός περνά η γυναίκα ξανά μαζεύεται σπίτι της, ο άνδρας ξανά βγαίνει και σουλατσάρει στα bars αλλά το αποτέλεσμα είναι και για τους δύο το ίδιο. Ζουν κάποιες στιγμές υποτιθέμενης ευτυχίας αλλά το πρωί όταν ξυπνάνε νιώθουν μόνοι.
Οι άνθρωποι πολλές φορές βιάζονται να ευτυχήσουν για να γλυτώσουν από την μοναξιά και τον πόνο ή ό,τι κάνουν το κάνουν γιατί έτσι νομίζουν ότι εκδικούνται τον άλλο, τον πρώην σύντροφο τους. Η μεγαλύτερη παγίδα που μπορεί να πέσει κάποιος. Για μένα η μαγκιά είναι σε ένα χωρισμό είναι να ζήσεις τον πόνο σου και όταν ξανά σηκωθείς στα πόδια σου να κάνεις πράγματα για να περνάς ο ίδιος καλά. Η καρδιά θέλει χρόνο μέχρι να επουλώσει την πληγή της, μέχρι να αγαπήσει και μέχρι να αφήσει να την ξανά αγαπήσουν.
