Η έκθεση που έχει στηθεί στο Grand Palais, στο Παρίσι, είναι έτοιμη να μας μεταφέρει σε μία άλλη εποχή και αυτό από μια πλευρά είναι όμορφο, γιατί -ακόμα κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε μας έχει παρασύρει λίγο η μιζέρια-κι ένα ταξίδι στον χρόνο μόνο καλό μπορεί να κάνει. Τα έργα του Edward Hopper, θα βρίσκονται εκεί μέχρι τις 28 Ιανουάριου του 2013 και ο τίτλος της έκθεσης δεν θα μπορουσε να είναι πιο κατατοπιστικός…
Ο Αμερικανός καλλιτέχνης δίνει μέσα από έναν «γαλλικό φακό» την ματιά του στην έκθεση που διοργανώνεται από το Κέντρο Πομπιντού και τον βοηθό σκηνοθέτη Didier Öttinger. Ο Hopper πέρασε σχεδόν ένα χρόνο στο Παρίσι το 1906, και επέστρεψε εκεί το 1909 και το 1910, εκτός από μερικά από τα μεγαλύτερα έργα του -η έκθεση παρουσιάζει και κάποια κομμάτια όπως το “Nighthawks” και “Chop Suey” . Ακόμα, στην έκθεση περιλαμβάνονται, πίνακες του Edgar Degas και του Félix Vallotton που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο που ο ζωγράφος πέρασε στο Παρίσι και είναι πιθανό ότι επηρέασαν την πρακτική του.
Αν και ο Hopper έσπασε την ευρωπαϊκή επιρροή του κατά την επιστροφή του στις ΗΠΑ, άφησε ένα σημάδι στην επόμενη δουλειά του. Το “Hotel Room” του 1931, είναι ακόμη αλλά ήταν και πολύ αργότερα το “Sun Morning” του 1952 η θεραπεία για της ανάκληση του Degas σε ότι αφορά στην απεικόνιση της γυναικείας μορφής.
Τα αστικά τοπία της ζωγραφικής του Hopper τονίζουν το παράδοξο αλλά και την οικειότητα που αποπνέουν τα έργα του, με έναν τρόπο υπνωτικό. Η χρήση της πρώτης, «ωμής» ύλης του λευκού φωτός δίνει στους ανθρώπους και στα τοπία του ένα «φάντασμα» στην εμφάνιση. Η ανισορροπία του ζεστού και του κρύου, με τα χλωμά πρόσωπα, η αντίθεση με τα ζεστά χρώματα της ένδυσης και τους εσωτερικούς χώρους, δείχνει ό, τι είναι πιο συναρπαστικές οι ανθρώπινες σκηνές μέσα σε αυτή την απόκοσμη ποιότητα που προκύπτει στο Grand Palais.
Για όποιον τυχερό λοιπόν βρεθεί ή είναι ήδη στο Παρίσι καλό θα ήταν να μην χάσει την έκθεση αυτή, εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί, μπορούμε απλώς να θαυμάζουμε από μακριά το έργο ενός μεγάλου καλλιτέχνη.
