Πριν λίγες μέρες μιλήσαμε για τις συμπεριφορές που μπορεί να εκδηλώσει ο/η σύντροφός μας αν αυτός πάσχει από κάποιο είδος αγχώδους διαταραχής. Θα θυμίσουμε επίσης πως, καθώς συνήθως βλέπουμε μόνο ένα κομμάτι του συνολικού προβλήματός, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσομε άθελά μας την ψυχραιμία μας με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προστριβές στη σχέση μας μαζί του/της. Υπάρχουν όμως τρόποι για να τον βοηθήσουμε πριν η κατάσταση οδηγηθεί σε τέλμα.
01 Διατηρούμε την υπομονή μας. Είναι ο θεμέλιος λίθος προκειμένου να κατευθυνθούμε και οι δύο σε μία λύση. Όταν ο/η σύντροφός μας εμφανίζεται αγχωμένος/η για κάτι, το τελευταίο που χρειάζεται είναι η έλλειψη κατανόησης και νηφαλιότητας από εμάς. Σε μία σχέση οποιαδήποτε συναισθηματική φόρτιση μπορεί να αντανακλαστεί στον/στη σύντροφό μας. Διατηρώντας λοιπόν, την ψυχραιμία μας, σχεδόν αυτόματα οι όποιες εντάσεις μειώνονται.
02 Προσπαθούμε να λειτουργήσουμε με εμπάθεια. Όταν εμείς οι ίδιοι έχουμε βιώσει ένα γεγονός που μας στιγμάτισε, μπορούμε να αντιληφθούμε πιο εύκολα τι βιώνει ο/η σύντροφός μας. Έτσι όχι μόνο μπορούμε να δείξουμε κατανόηση απέναντί του, αλλά γίνεται κι η αρχή του να ακούσουμε τι είναι αυτό που τον/την απασχολεί και κατ’ επέκταση να επικοινωνήσουμε μαζί του/της.
03 Προσφέρουμε υποστήριξη και (εφόσον χρειάζεται) επιβεβαίωση. Μπορεί μεταξύ άλλων ο/η σύντροφός μας να νιώθει ντροπή για την αγωνία του/της να επανέλθει σε μία δραστηριότητα που μπορεί να τον/την φοβίζει. Αυτό που εμείς μπορούμε να κάνουμε είναι να του/της εκφράσουμε την εμπιστοσύνη που έχουμε στις ικανότητές του. Ενίοτε μπορούμε να του/της δώσουμε και μία μικρή ώθηση να προσπεράσει τους όποιους ενδοιασμούς του/της, ωστόσο αυτό καλό είναι να γίνει με μέτρο ώστε να μην αποτραβηχτεί πάλι λόγω αγωνίας.
04 Ενίοτε μαθαίνουμε “να βάζουμε φρένο”. Μία αρνητική κατάσταση μπορεί να αντλήσει ενέργεια από τη συνεχή μας προσοχή σ’ αυτήν, με το πιο σύνηθες αποτέλεσμα να είναι η ψυχική εξάντληση του/της συντρόφου μας αλλά κι η δική μας– με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ακόμη κι οι ειδικοί επισημαίνουν πως κάποιες στιγμές πρέπει να σταματήσουμε να “ταΐζουμε το θηρίο”. Επομένως, όταν ο/η σύντροφός μας αρχίζει αγωνιώδεις απορίες του τύπου “κι αν…;”, δεν είναι κακό να του πούμε πως δε θα αναλωθούμε σε αυτές.
05 Δεν αποκλείεται να χρειαστεί κι η συμβολή ειδικού. Το να απευθυνθούμε μαζί σ’ έναν ψυχολόγο δεν είναι ταμπού, ειδικά όταν μία τέτοια κατάσταση απειλεί την αρμονική ζωή του καθενός μας αλλά και της σχέσης μας. Ακόμη και ν γίνει διάγνωση διαταραχής, εφόσον ζητηθεί η βοήθεια ειδικού, είναι απόλυτα αντιμετωπίσιμη.
Από τη στιγμή που μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα σημάδια που μπορεί να μαρτυρούν ένα τέτοιο πρόβλημα, θα είναι πολύ πιο εύκολο και να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση προτού ο/η σύντροφός μας γίνει έρμαιο των αγωνιών του. Έτσι σταδιακά όχι θα εξασφαλιστεί όχι μόνο εκείνος/η, αλλά και η σχέση μας μαζί του/της.
