Το κείμενο που ακολουθεί έχει ξεκάθαρο σκοπό τη συγκίνηση φίλων, γνωστών κι αγνώστων και βασικά των μελλονύμφων. Δε θα είναι το δώρο μου για τον επικείμενο γάμο καθώς έχω ήδη «χρεωθεί» στέφανα και λαμπάδες. Είμαι η κουμπάρα. Εκτός συνόρων, αγγλικά μιλώντας, είμαι η “Κυρία επί των τιμών”. Πως αλλιώς να το πω για να καταλάβετε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος μου στο γάμο αυτό;
Στα έξι συναντηθήκαμε στο σχολείο. Στο δημοτικό σε γνώρισα, στο γυμνάσιο σε έμαθα, στο λύκειο σε κατάλαβα. Μετά πήγαμε σε άλλες πόλεις να σπουδάσουμε. Χωριστήκαμε, αλλά δε «χωρίσαμε». Μετά το πέρας των σπουδών βρεθήκαμε ξανά σε ίδια μέρη, με περισσότερα και νέα ερεθίσματα κ περισσότερους και νέους φίλους. Και γίνανε όλα πάλι κοινά. Ό,τι νέο μπαίνει στη ζωή σου, οφείλει αν όχι να οικειθοποιηθεί, τουλάχιστον να σεβαστεί τη βάση σου.
Οι ιστορίες με φίλους μετρούν ώρες ατελείωτες με λίτρα καφέ και αναλύσεις. Από ρόφημα σοκολάτας ξεκινήσαμε. Μετά έρχεται ο καφές. Οι ιστορίες με φίλους μετρούν ξενύχτια ατέλειωτα με πολύ ποτό και αναλύσεις επίσης. Τα ποσοστά του αλκοόλ στα μεταμεσονύκτια «ροφήματα» αυξήθηκαν με τον καιρό και οι αναλύσεις γίνονταν πιο εύκολα εξομολογήσεις. Εγώ πάντα μιλάω περισσότερο, εσύ πάντα ακούς περισσότερο.
Αλλού ήθελες εσύ να πάμε για φαγητό, αλλά ήταν γιορτές και το μαγαζί ήταν γεμάτο. Με ζόρι σε πήγα με την αδερφή σου παρέα σε ένα ταβερνάκι τελικά να φάμε. Δεν θα γινότανε αλλιώς. Γιατί σε περίμενε ο Πάνος. Φάγαμε και μετά ήρθε το κέρασμα και το κάλεσμα του. Ήταν όλο σαφές και ξεκάθαρο εξ’ αρχής. Δεν είχες περιθώρια. Είναι οι περιπτώσεις που το λες αυτό και δε σε πνίγει. Είναι οι περιπτώσεις αυτές λοιπόν που ξέρεις πως τον βρήκες. Αυτό μου απάντησες μετά από λίγους μήνες όταν σε ρώτησα. «Τον βρήκα».
Κάπως έτσι κι εμείς…
Όποια τον έβρισκε πρώτη, η άλλη θα της άλλαζε τα στέφανα. Έτσι είχαμε συμφωνήσει. Με πρόλαβες και έξι χρόνια μετά ήρθε η ώρα να «παίξουμε τις κουμπάρες». Σύσσωμη η παρέα με παλιούς και νέους φίλους που ήρθαν κι αγάπησαν τη βάση μας, θα σε παραδώσουμε στον Πάνο. Οι ιστορίες με φίλους θα συνεχιστούν, και ανοίγουν τώρα κεφάλαια μεγάλα και σημαντικά. Να μας ζήσετε λοιπόν!
Υ.Γ. Θέλαμε και κορσάζ, οι φίλες της νύφης, αλλά δεν ξέρω αν θα προλάβουμε…
Για να μάθετε ποια είναι η Ρούλα Καρακούση, πατήστε εδώ
Σχετικά άρθρα:
–Καθημερινές «μάσκες», από τη Ρούλα Καρακούση
–Οι χοροί του 2013, από τη Ρούλα Καρακούση
–Η πτώση από τα σύννεφα, από τη Ρούλα Καρακούση
–Όνειρα και όνειρα, από τη Ρούλα Καρακούση
