Αλήθεια έχετε σκεφτεί ποτέ την συμπεριφορά ενός λαού όταν πηγαίνει διακοπές και πόσο εύκολα μπορείτε να τη διακρίνετε και να την χαρακτηρίσετε; Για παράδειγμα, όταν τα “flash” αστράφτουν όλα μαζί και ο κόσμος είναι ένα σύμπλεγμα από ανθρώπους του ίδιου ύψους και χρώματος μαλλιών, καταλαβαίνουμε όλοι ότι έχουμε να κάνουμε με κατοίκους της Ανατολής.
Αν όμως έχουμε να αντιμετωπίσουμε χαμόγελο και την ευγένεια σε όλο της το μεγαλείο -βέβαια μέσα τους ίσως να μην θέλουν ούτε να μας βλέπουν- μάλλον τότε έχουμε να κάνουμε- από ότι λένε οι στατιστικές- με Άγγλους. Στην περίπτωση που ακούγονται στο βάθος φωνές να μιλάνε ακατάπαυστα είναι Ισπανοί ή Βραζιλιάνοι, σας το υπόσχομαι. Τι είναι όμως αυτό που μας διακρίνει ως Έλληνες και “φαινόμαστε από μακριά”;
Θα ήθελα αρχικά να ξεκινήσουμε από το γεγονός ότι είμαστε πολύ άνετοι και χαλαροί ως άνθρωποι. Τα ωράρια και τα χρονοδιαγράμματα δεν είναι για εμάς, είναι για άλλες φυλές που έχουν μία πιο καταπιεσμένη φύση. Εμείς σαν λαός είμαστε πιο “free spirits” είναι μάλλον το χαρακτηριστικό της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας. Για παράδειγμα θα πεις σε έναν Έλληνα το πρωινό σερβίρεται μέχρι της 11 το πρωί, και θα έρθει κατά τη μία παρά, ή θα του πεις στις 8 το βράδυ η πισίνα κλείνει για καθαρισμό, θα έρθει να κολυμπήσει περίπου στις 19.45′ ! Σε ότι αφορά τώρα στο θέμα τις ευγένειας μας ή που θα είμαστε παραδείγματα προς μίμηση ή που δεν θα θέλει άνθρωπος να μας δει στα μάτια του. Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι το καλό παιδί που έχουμε μέσα μας, το αφήνουμε ελεύθερο κυρίως όταν βγαίνουμε εκτός συνόρων όπου εκεί είμαστε τυπικοί και ευγενείς.
Διότι από τις παρατηρήσεις μου το μεγαλύτερο ποσοστό στις εντός χώρας διακοπές του, συμπεριφέρεται λίγο όπως και στο χωριό του. «Μου ανήκουν όλα και τα θέλω δικά μου!!» Βέβαια θα μου πείτε ότι δεν λειτουργούμε όλοι με αυτή τη λογική. Συμφωνώ απόλυτα… αλλά πιστέψτε με είναι πολλοί, δυστυχώς. Η συμπεριφορά τους μπορεί να μην μοιάζει τραγική αλλά για τους ανθρώπους που δουλεύουν καθημερινά μαζί τους και είναι σχεδόν όλη μέρα στο πόδι, τα απλά για εμάς δεν είναι πάντα τόσο απλά, είναι λίγο πιο περίπλοκα.
Καλό λοιπόν θα ήταν να σκεφτόμαστε και εκείνους που μας προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες για να γίνουν πιο όμορφες και άνετες οι διακοπές μας, σκεπτόμενοι ότι δεν μας υπηρετούν, είναι εργαζόμενοι όπως και εμείς. Για το γενικότερο καλό μας λοιπόν ως χώρα και ως άνθρωποι ας αποβάλλουμε εκείνο το σύμπλεγμα “ανωτερότητας” απέναντι σε όλους και σε όλα. Γιατί κυρίως μέσα από αυτή την αλλαγή θα αλλάξουν και άλλα πράγματα γύρω μας, κοινωνικά, πολιτικά και ανθρώπινα..
