Η περίοδος των διακοπών ενδείκνυται για ανάγνωση των αγαπημένων μας λογοτεχνικών βιβλίων που μπορεί να έχουμε «σταμπάρει» από το χειμώνα αλλά λόγω φόρτου εργασίας και κούρασης να μην έχουμε καταφέρει ακόμα να τα απολαύσουμε! Γι’ αυτό σας προτείνουμε ένα ευχάριστο και ανατρεπτικό και ελαφρύ διήγημα για να αποτελέσει τη συντροφιά σας στις παραλίες!
Ο Πόε είναι ένας αστυνομικός συγγραφέας στον οποίο η αστυνομική λογοτεχνία οφείλει πολλά. Στο συγκεκριμένο διήγημα ορίζει σαν κεντρικό ήρωα ένα πρόσωπο επιφορτισμένο να διεξαγάγει μία έρευνα και να λύσει το μυστήριο ενός εγκλήματος που έγινε στην οδό Μοργκ.
Με αφετηρία ένα μυθιστόρημα με τις αναμνήσεις ενός αστυνομικού που είχε διαβάσει στο παρελθόν, ο Πόε έγραψε ένα από τα πρώτα αστυνομικά μυθιστορήματα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ο κεντρικός ήρωας θέτει σε πρώτο πλάνο συλλογισμούς και αναλύσεις από έναν ερασιτέχνη ντετέκτιβ, ο οποίος διορθώνει τις ανεπάρκειες και τα λάθη της αστυνομίας αποκαλύπτοντας χρήσιμες λεπτομέρειες για την εξιχνίαση μιας περίεργης δολοφονίας που έγινε στην οδό Μοργκ, ολοκληρώνοντας την αφήγηση με τρόπο πραγματικά ανατρεπτικό.
Λίγα λόγια για το έργο: Οι μάρτυρες συμφώνησαν για τη βαριά φωνή, όλοι είχαν την ίδια γνώμη, αλλά όσον αφορά την οξεία φωνή, το παράξενο είναι, όχι το γεγονός ότι διαφωνήσανε, αλλά ότι ενώ ένας Ιταλός, ένας Άγγλος, ένας Ισπανός, ένας Ολλανδός και ένας Γάλλος προσπάθησαν να την περιγράψουν, ο καθένας τη θεώρησε για φωνή αλλοδαπού. Ο καθένας ήταν σίγουρος ότι δεν ήταν φωνή συμπατριώτη του. Αλλά ο καθένας την παρομοίαζε με τη φωνή ενός αλλοδαπού, οποιασδήποτε εθνικότητας, που δεν ξέρει τη γλώσσα του. Ο Γάλλος τη νόμιζε φωνή Ισπανού και αν γνώριζε ισπανικά θα ξεχώριζε και μερικές λέξεις. Ο Γερμανός επιμένει ότι ήταν Γάλλος, αλλά ειπώθηκε ότι «μη γνωρίζοντας γαλλικά, ο μάρτυρας εξετάσθηκε δια μέσω μεταφραστή». Ο Άγγλος τη θεωρεί φωνή Γερμανού, αλλά «δε γνωρίζει γερμανικά». Ο Ισπανός είναι βέβαιος ότι ήταν φωνή Άγγλου «αλλά κρίνει από τον ήχο μόνο, διότι δε γνωρίζει αγγλικά». Ο Ιταλός πιστεύει ότι ήταν Ρώσος «αλλά ποτέ δεν έχει μιλήσει με βέρο Ρώσο». Ένας δεύτερος Γάλλος διαφωνεί με τον πρώτο Γάλλο και είναι βέβαιος ότι ήταν φωνή Ιταλού, αλλά καταλαβαίνοντας τη γλώσσα, όπως κι ο Ισπανός, πείστηκε από τον τόνο.
