Ένα καλό βιβλίο είναι πάντα μία όμορφη συντροφιά. Υπάρχουν και περιπτώσεις, όμως, που ένα βιβλίο μπορεί να σε κατακλύσει από σκέψεις και συναισθήματα. Σε αυτήν την κατηγορία είναι και το “Confiteor” του Ζάουμε Καμπρέ.
Βαρκελώνη, δεκαετία του ’50. Ο μικρός Αντριά είναι γιος ενός αυστηρού πατέρα που θέλει να κάνει το γιο του μεγάλο λόγιο, που να μιλάει άπταιστα δέκα γλώσσες και να θεωρεί “παιχνιδάκι” τη φιλοσοφία και την ιστορία. Η μητέρα του οραματίζεται το γιο της βιρτουόζο του βιολιού. Φύση πειθήνια αλλά και με την απαραίτητη παιδική περιέργεια που χαρακτηρίζει την ηλικία του, ο Αντριά Αρντέβολ μεγαλώνει μαθαίνοντας στην πορεία μυστικά της οικογένειας καθώς και την αλήθεια πίσω από την οικογενειακή περιουσία και τους τρόπους που αυτή περιήλθε στο σπίτι των Αρντέβολ.
Πενήντα χρόνια μετά και με το Alzheimer να εξελίσσεται αδίστακτα, ο Αντριά προσπαθεί να συγκεντρώσει τις μνήμες και τα βιώματά του σε μία μακροσκελή επιστολή. Κεντρικός άξονας της ιστορίας του ένα βιολί του 18ου αιώνα ανεκτίμητης ιστορικής και χρηματικής αξίας που έχει περάσει από τα χέρια άπληστων μουσικών, δολοφόνων, κυνηγημένων Εβραίων και ναζιστών μέχρι να φτάσει στα χέρια του πατέρα του Αντριά, Φέλιξ Αρντέβολ.
Ο Αντριά στο γράμμα του δηλώνει “Confiteor” (μτφ. “Εξομολογούμαι”). Θα πω το ίδιο, λοιπόν: Confiteor. Το μυθιστόρημα του Ζάουμε Καμπρέ μου χάρισε μία πρωτόγνωρη αναγνωστική εμπειρία μ’ έναν κυκεώνα συναισθημάτων και με μία ιδιαίτερη ευκολία να με ταξιδέψει στο εκάστοτε κλίμα που περιγράφει. Αν και στην αρχή με παραξένεψε η ξαφνική αφήγηση από το πρώτο πρόσωπο στο τρίτο και πίσω, αυτή η εναλλαγή συνηθίζεται εύκολα ενόσω κυλά η ιστορία του Αντριά. Παράλληλα το “πάντρεμα” εποχών – σταθμών στην εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας χαρτογραφεί τον άξονα της ιστορίας του πρωταγωνιστή ένα περιβόητο βιολί Στοριόνι, το οποίο κάνει μία συγκλονιστική διαδρομή μέσα στο χρόνο μέχρι τη στιγμή που θα φτάσει στο σπίτι των Αρντέβολ. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με θέματα όπως η ηθική, η δικαιοσύνη, η αναζήτηση της αλήθειας, όλα όσα στοιχειοθετούν το νόημα της ζωής μας. Ακόμη, η ιστορία του γίνεται ακόμη πιο ελκυστική στον αναγνώστη με την προσεκτικά μελετημένη χρήση της ιστορίας από τον Καμπρέ, χρησιμοποιώντας ως χρονικά σκηνικά όπως την Ιερά Εξέταση και τη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με λίγα λόγια; Η επιστολή που γράφει ο Αντριά (σε ποιον θα σας αφήσω να το ανακαλύψετε μόνοι σας!) θα σας ταξιδέψει, θα σας συναρπάσει και θα σας δημιουργήσει την ανάγκη μία εσωτερικής αναζήτησης – πράγμα που, προσωπικά, θεωρώ τη μεγαλύτερη επιτυχία ενός βιβλίου!
Το “Confiteor” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις σε μετάφραση Σοφού Ευρυβιάδη.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο γεννημένος στη Βαρκελώνη το 1947 Ζάουμε Καμπρέ είναι από τους πιο δημοφιλείς συγγραφείς της Ισπανίας. Απόφοιτος Καταλανικής Φιλολογίας από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, ο Καμπρέ εξέδωσε τα πρώτα του διηγήματα το 1974, ενώ το 1978 ακολούθησε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο “Γκαλσεράν, ο Ήρωας του Μαύρου Πολέμου”. Ακολούθησε μία σειρά επιτυχημένων εκδόσεων διηγημάτων, μυθιστορημά6των και σεναρίων συνδυαστικά με μία καριέρα στην εκπαίδευση. Στην Ελλάδα εκτός από το “Confiteor” κυκλοφορεί και το μυθιστόρημά του με τίτλο “Οι Φωνές του Ποταμού Παμάνο” (2004) από τις εκδόσεις Πάπυρος.
