Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ελπίζω ο κρύος καιρός να μη σας εμπόδισε από το να περάσετε ένα όμορφο σαββατοκύριακο! Μια που αυτή είναι η αγαπημένη μέρα κι ώρα για χουχούλιασμα στο σπίτι για να μαζέψουμε δυνάμεις για τη νέα βδομάδα που ξεκινάει αύριο, τι καλύτερο από το να απολαύσουμε και μία καλή ταινία; Για απόψε, σας “κερνάω” ένα ταξίδι στο χρόνο. Κάτι λιγότερο από εκατό χρόνια πίσω θα πάμε, με καπετάνιο… τον Παντελή Βούλγαρη.
Σαμοθράκη, 1922. Η Νίκη (Βικτώρια Χαραλαμπίδου) επιλέγεται από την οικογένειά της για να πάρει τη θέση της αδερφής της και να ταξιδέψει στο Σικάγο για να παντρευτεί έναν Έλληνα μετανάστη. Δεν τον έχει δει ποτέ κι επιβιβάζεται στο υπερωκεάνιο King Alexander με τη φωτογραφία του και το νυφικό στις αποσκευές της. Μαζί της και με ακριβώς τις ίδιες αποσκευές (μια φωτογραφία του γαμπρού κι ένα νυφικό ανάμεσα στα φτωχικά υπάρχοντά τους) ταξιδεύουν άλλες επτακόσιες νέες γυναίκες από την Ελλάδα, τη Ρωσία, την Τουρκία και την Αρμενία για “μία καλύτερη ζωή” για εκείνες αλλά και για τις οικογένειες που αφήνουν πίσω. Με το ίδιο καράβι ταξιδεύει κι ο Αμερικανός φωτογράφος Norman Harris (Damian Lewis), ο οποίος κάλυπτε τον πόλεμο στη Μικρά Ασία. Αρχικά ιντριγκάρεται από την ιδέα πως επτακόσιες κοπέλες ταξιδεύουν για ένα γάμο στα τυφλά κι επιθυμεί να τις φωτογραφίσει μία μία φορώντας η κάθε κοπέλα το νυφικό της. Περισσότερο, όμως, μαγεύεται από τη Νίκη. Μαγεύεται από την ανεπιτήδευτη και αγνή προσωπικότητά της, από τη ζεστασιά με την οποία βλέπει τη ζωή, αλλά κι από τον πόνο που κρύβουν τα μάτια της. Και την ερωτεύεται. Όπως και η Νίκη ερωτεύεται το Norman. Η ζωή, όμως, έχει άλλα σχέδια. Και πάνω στο υπερωκεάνιο αυτό, οι ιστορίες και οι ζωές των επιβατών διασταυρώνονται, αλλάζουν και χαράζονται. Μόνο που κι η αγάπη δεν μένει αμέτοχη σε αυτό το ταξίδι προς την Αμερική…
Οι “Νύφες” είναι δημιούργημα της συγγραφέως Ιωάννας Καρυστιάνη (“Μικρά Αγγλία”, 2013), η οποία εμπνεύστηκε από την πραγματική ιστορία των εκατοντάδων νυφών δι’ αλληλογραφίας. Η σκηνοθεσία είναι του Παντελή Βούλγαρη (“Πέτρινα Χρόνια”, 1985), ο οποίος κατάφερε να πάρει χρηματοδότηση για αυτή τη φιλόδοξη παραγωγή, με πιο αξιοσημείωτη τη συνδρομή του “δάσκαλου” Martin Scorsese.
Γιατί πρέπει να δείτε αυτήν την ταινία;
Γιατί οι “Νύφες” δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις χολυγουντιανές παραγωγές. Ίσως, μάλιστα, να μπορούν να διδαχθούν και από τον Παντελή Βούλγαρη, ο οποίος δικαίως είναι από τους πιο καταξιωμένους δημιουργούς του εγχώριου κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης δεν μας ταξιδεύει απλά στο χρόνο, αλλά μας ξεναγεί σε δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Γιατί ο κόσμος της Νίκης απέχει παρασάγγας από εκείνον του Norman. Η Νίκη, αν και γνωρίζει την αληθινή αγάπη στο πρόσωπο του Norman, έχει ριζωμένο μέσα της το καθήκον της απέναντι στην οικογένειά της, σε αντίθεση με το Norman που δυσκολεύεται να αποδεχθεί τους φραγμούς που αντιμετωπίζει η Νίκη – κι η κάθε Νίκη της εποχής εκείνης, όπως συμπεραίνουμε στην πορεία της ταινίας. Και δεν είναι μόνο η συγκινητική ιστορία αγάπης ανάμεσα στους δύο αυτούς ανθρώπους – ξεχάστε το Jack και τη Rose του “Τιτανικού”, εδώ είναι το απόλυτο δράμα! – που καθηλώνει το θεατή. Είναι η ιστορία του κάθε χαρακτήρα που ξεδιπλώνεται σε αυτό το δύσκολο ταξίδι του King Alexander. Είναι οι συγκρούσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις. Είναι κι ο προβληματισμός που γεννά ο Παντελής Βούλγαρης στο θεατή αναφορικά με τη θέση της γυναίκας στις αρχές του εικοστού αιώνα. Όλα αυτά τα στοιχεία, με κερασάκια στην τούρτα την μαγευτική φωτογραφία και την επιβλητική μουσική του Σταμάτη Σπανουδάκη, συνθέτουν ένα κινηματογραφικό μωσαϊκό που μένει χαραγμένο στο μυαλό (και την καρδιά) του σινεφίλ.
Αν και κάθε μπορώ να πω πως οι ηθοποιοί που επιλέχθηκαν για να φέρουν στη ζωή το όραμα του Παντελή Βούλγαρη και της Ιωάννας Καρυστιάνη ήταν ένας κι ένας, νομίζω πως την παράσταση “κλέβουν” οι άνθρωποι που ενσάρκωσαν το τραγικό ζευγάρι. Την πρώτη φορά που είδα τη Βικτώρια Χαραλαμπίδου ήταν στο υπέροχο “Έτσι Ξαφνικά” της Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Τότε σκέφτηκα πως στην οθόνη μου είχα μία ηθοποιό πολύ διαφορετική από ό,τι είχα γνωρίσει μέχρι τότε – σε επίπεδο εγχώριων παραγωγών, εννοώ. Έπειτα ήρθαν οι “Νύφες”, όπου η Χαραλαμπίδου ξεδίπλωσε τις υποκριτικές της ικανότητες με σκοπό να μας ενθουσιάσει. Και το καταφέρνει, καθώς σε κάνει να πιστεύεις πως… ό,τι νιώθει η Νίκη το νιώθει κι εκείνη. Ό,τι πληγώνει τη Νίκη, την πονάει κι αυτήν. Η Βικτώρια Χαραλαμπίδου ΕΙΝΑΙ η Νίκη κι αυτό είναι που μας συγκινεί περισσότερο. Όσο για τον Damian Lewis; Αν και συνηθισμένος σε άλλα standards (λογικό άλλωστε, αν αναλογιστεί κανείς εκείνα του Hollywood), δε φέρνει βαρέως το γεγονός πως πρωταγωνιστεί σε μία παραγωγή που δε φέρει την υπογραφή κάποιου μεγάλου ονόματος της (επαγγελματικής) πατρίδας του. Αντίθετα, αντιμετωπίζει με σοβαρότητα και σεβασμό το ρόλο του και σαγηνεύει στο ρόλο του απογοητευμένου φωτογράφου που, στο πρόσωπο της Νίκης, βρίσκει το λόγο για να προχωρήσει στη ζωή του.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι! Α και… κυρίες μου; Ας έχετε κοντά και τα χαρτομάντηλα!
Πρωταγωνιστούν: Damian Lewis, Βικτώρια Χαραλαμπίδου, Εύη Σαουλίδου, Δημήτρης Καταλειφός, Andréa Ferréol, Ειρήνη Ιγγλέση, Steven Berkoff, Εβελίνα Παπούλια, Αποστόλης Τότσικας κ.α.
