Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ξέρω, το σημερινό μας ραντεβού δεν είναι σύνηθες, αλλά μπήκαμε κι επίσημα σε οσκαρική τροχιά, πράγμα που σημαίνει πως ξεκινά το ετήσιο αφιέρωμά μας! Τι κι αν είναι καθημερινή σήμερα; Μία καλή ταινία είναι πάντα ευπρόσδεκτη για χαλάρωση μετά από μία γεμάτη μέρα.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, η μουσική μίας ταινίας είναι κι αυτή ένα σημαντικό λιθαράκι στο τελικό αποτέλεσμα. Σήμερα, λοιπόν, η αυλαία μας ανοίγει με μία ταινία που το 1962 βραβεύθηκε με τα Oscar Καλύτερης Μουσικής και Καλύτερου Τραγουδιού. Παράλληλα είναι ατμοσφαιρική και γεμάτη συναίσθημα. Κυρίες και κύριοι, το Οσκαρικό μας αφιέρωμα δε θα μπορούσε να έχει καλύτερο εναρκτήριο λάκτισμα από το «Breakfast At Tiffany’s»!
Η Holly Golightly (Audrey Hepburn) είναι μία νεαρή κοσμική που κρατά συντροφιά σε εύπορους άντρες – με το αζημίωτο. Είναι αυθόρμητη, ποσώς την ενδιαφέρει η άποψη του κόσμου γι’ αυτήν, ζει με την ανώνυμη γάτα της σ’ ένα μικρό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη και πάντα νιώθει καλύτερα με μία απλή βόλτα στο κοσμηματοπωλείο Tiffany’s, μια που όπως υποστηρίζει «τι κακό μπορεί να συμβεί στο Tiffany’s;». Μέχρι που ένα πρωί θα την χτυπήσει το κουδούνι ο Paul Varjack (George Peppard), ένας νεαρός συγγραφέας κι από εδώ και στο εξής ο νέος της γείτονας. Ο ένας ιντριγκάρει τον άλλον από την πρώτη στιγμή, με αποτέλεσμα να ξεκινάει μία ιδιαίτερη φιλία ανάμεσά τους. Μόνο που ο Paul βλέπει πράγματα στη Holly που ακόμη κι η ίδια αγνοεί για τον εαυτό της, με αποτέλεσμα όσο περνά ο καιρός ο Paul να την ερωτεύεται. Άραγε θα καταφέρει να κάνει τη Holly να καταλάβει πως ίσως τελικά να είναι ο Paul η μεγάλη αλλαγή που ζητά εδώ και καιρό στη ζωή της;
Το «Πρόγευμα Στου Tiffany’s» είναι η κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Truman Capote, με τη διασκευή του σεναρίου να υπογράφει ο George Axelrod («The Seven Year Itch», 1955 και «The Manchurian Candidate», 1962). Η σκηνοθεσία είναι του Blake Edwards («The Pink Panther», 1963 και «The Party», 1968).
Πρόκειται για μία ταινία που τα έχει όλα: χιούμορ, δράμα, συναίσθημα. Τη μία στιγμή γελάς με την εκκεντρικότητα της Holly Και το πόσο εύκολα παρασύρει και τον Paul και παράλληλα σου δημιουργεί μία θλίψη το γεγονός πως όλα αυτά είναι ο τρόπος της Holly για να αντιμετωπίσει τη ζωή. Δεν προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τους άλλους, δεν είναι απατεώνισσα. Είναι απλά ο δικός της τρόπος για να καταφέρει να επιβιώσει, βλέποντας ως μόνη λύση γι’ αυτό το να καταφέρει να παντρευτεί κάποιον πλούσιο, χωρίς όμως και πάλι να εκπέμπει τον αέρα της αριβίστριας – όσο απίθανο κι αν φαίνεται, τα κίνητρά της είναι πιο αγνά.
Κι αν κι αρχικά ο Paul κι η Holly μοιάζουν να έχουν κάποια κοινά, ο Paul είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται πρώτος πως πρέπει να αλλάξει η κατάσταση. Και χαροποιεί το θεατή πως δε θέλει να το κάνει μόνος αλλά να έχει και τη Holly στο πλάι του. Έτσι, δημιουργείται ένα γλυκό σασπένς, όπου ο θεατής περιμένει με αγωνία να δει αν και πώς θα καταφέρει το στόχο του ο Paul.
Το 1962 η ταινία ήταν υποψήφια για τα Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, Καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, ενώ η Audrey Hepburn ήταν υποψήφια για το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου. Κι αν κι έφυγε με άδεια χέρια στις εν λόγω κατηγορίες, ο συνθέτης Henry Mancini («The Pink Panther») διόρθωσε κάπως την κατάσταση κερδίζοντας το Oscar Καλύτερης Μουσικής. Ο τρόπος που «έντυσε» μουσικά την ιστορία της Holly απέδωσε καρπούς, ενώ παράλληλα μας χάρισε κι ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια της περιόδου, το «Moon River», το οποίο επίσης βραβεύτηκε με το Oscar Καλύτερου Τραγουδιού.
https://www.youtube.com/watch?v=BOByH_iOn88
Αν και δε μπορεί να περάσει αδιάφορη η γοητευτική και δυναμική παρουσία του George Peppard στο ρόλο του Paul, νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουμε πως το «Breakfast At Tiffany’s» είναι στην ουσία η Audrey Hepburn. Αν κι ο Capote δυσαρεστήθηκε με το γεγονός πως τελικά επελέγη εκείνη αντί για τη Marilyn Monroe Που ήταν η δική του προτίμηση, αποδείχθηκε πως ο ρόλος της γλυκιάς και κομματάκι «τρελής» Holly Golightly ήταν κομμένος και ραμμένος για την Audrey Hepburn.
Προσωπικά δε μπορώ με τίποτα να φανταστώ τη σεξοβόμβα του Hollywood να υποδύεται τη Holly. Αν και υπήρξαν υπόνοιες όταν βγήκε η ταινία πως η Holly ήταν call girl, η Holly παραπέμπει περισσότερο σε Αμερικανίδα γκέισα. Δεν είναι όμως κι η μοιραία γυναίκα, η femme fatale. Είναι απλά ένα κορίτσι που ψάχνει το δρόμο του στη ζωή στη μεγάλη απρόσωπη πόλη. Και για αυτόν το χαρακτήρα είναι λογικό να επιλεχθεί ένα πιο γήινο, πιο προσιτό πρόσωπο.
Και ποια θα μπορούσε να είναι πιο γήινη από την Audrey Hepburn. Διόλου τυχαίο που, εκτός από την υποψηφιότητα για το Oscar Α΄ Γυναικείου Ρόλου, ο ρόλος της Holly Golightly πρόσθεσε στο βιογραφικό της Hepburn άλλον έναν χαρακτηριστικό και απαιτητικό ρόλο μερικά χρόνια μετά τη «Sabrina» και τη Jo Stockton του «Funny Face» (1957).
Τι έχετε να κάνετε εσείς; Απλά αναζητήστε το «Breakfast At Tiffany’s» κι απολαύστε τη συναρπαστική ιστορία της Holly Golightly! Καλή διασκέδαση!
Πρωταγωνιστούν: Audrey Hepburn, George Peppard, Patricia Neal, Buddy Ebsen, Martin Balsam, Alan Reed, Mickey Rooney κ.α.
Για το Oscar Καλύτερης Μουσικής φέτος υποψήφιοι είναι οι:
Thomas Newman, «Bridges OF Spies»
Carter Burwell, «Carol»
Ennio Moricone, «The Hateful Eight»
Jóhann Jóhannsson, «Sicario»
John Williams, «Star Wars: The Force Awakens»
