Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Άλλο ένα όμορφο σαββατοκύριακο φτάνει στο τέλος του. Και μια που αυτές τις μέρες ο καιρός παίζει παιχνίδια, ευκαιρία είναι να χουχουλιάσουμε απόψε και να απολαύσουμε ταινία στο σπίτι!
Το αφιέρωμά μας στα Oscar συνεχίζεται κι απόψε κάποιοι θα θυμηθούμε κι άλλοι θα γνωρίσετε μία ταινία που το 1989 διακρίθηκε στην κατηγορία του Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου. Ο λόγος για το τρυφερό «Driving Miss Daisy»!
Georgia, τέλη της δεκαετίας του ’50: η κυρία Daisy Werthan (Jessica Tandy) είναι μία ηλικιωμένη Εβραία κυρία (περίπου στα εβδομήντα της), χήρα και συνταξιούχος δασκάλα. Κι αφάνταστα πεισματάρα! Αφότου κατέστρεψε το αμάξι της στέλνοντάς το… στη διπλανή αυλή, ο γιος της Boolie (Dan Aykroyd) αποφασίζει να προσλάβει ένα σοφέρ για να την πηγαίνει όπου έχει να πάει. Κι επιλέγει τον Hoke (Morgan Freeman) έναν μεσήλικα μαύρο, ο οποίος μέχρι πρόσφατα δούλευε ως σοφέρ για ένα δικαστή και φίλο του πατέρα του Boolie. Φυσικά η Miss Daisy ούτε να ακούσει θέλει πως έχει ανάγκη από σοφέρ, ενώ μάλιστα αντιμετωπίζει με δυσπιστία τον Hoke, παρά το γεγονός πως εδώ και χρόνια έχει την Idella (Esther Rolle), μία μαύρη υπηρέτρια που δουλεύει γι’ αυτήν πιστά εδώ και χρόνια. Όσο περνά ο καιρός, όμως, η Miss Daisy όχι απλά πείθεται πως έχει ανάγκη τις υπηρεσίες του Hoke, αλλά βρίσκει στο πρόσωπό του έναν καλό φίλο, ο οποίος υπομένει το γινάτι της και τον εγωισμό της χωρίς να παραπονεθεί ούτε για μία στιγμή. Σε μία περίοδο που η Αμερική περνά από σαρωτικές αλλαγές αλλά με τις φυλετικές (κι όχι μόνο) διακρίσεις να μην έχουν καταλαγιάσει, η Miss Daisy κι ο Hoke μέσα απ’ όσα περνούν μαζί δίνουν ο ένας στον άλλον τα πιο σημαντικά μαθήματα της ζωής.
Το «Driving Miss Daisy» βασίζεται στο ομότιτλο θεατρικό έργο του Alfred Uhry, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο για την κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας, ενώ τα ηνία της σκηνοθεσίας κρατά ο Bruce Beresford («Double Jeopardy», 1999).
Πρόκειται για μία εξαιρετική εξερεύνηση του ρατσισμού, είτε του φυλετικού είτε του θρησκευτικού. “Κυρία” κι “υπάλληλος” είναι εξίσου «στόχοι» της μισαλλοδοξίας και του φόβου απέναντι σε ό,τι «δε μας είναι οικείο», ειδικά σε μία περίοδο 25 ετών (όπου εξελίσσεται κι η ταινία) όπου η αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων για όλους, ανεξαρτήτως φυλής ή θρησκευτικών πεποιθήσεων, είναι – επιεικώς – στα σπάργανα. Κι όμως, η ταινία βάζει στην άκρη τον αρνητισμό των συνθηκών όπου εξελίσσεται η πλοκή της με μία ροή θερμή και συνάμα γρήγορη. Οι δύο αταίριαστοι χαρακτήρες βρίσκουν κοινά σημεία επικοινωνίας στον τρόπο που ο ένας βοηθά τον άλλον με όποιον τρόπο ξέρει. Κι έτσι μπαίνουν στην άκρη οι όποιες διαφορές. Κι έτσι χτίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το απεικονίσει κανείς αυτό από εκείνον των Uhry και Beresford γυρίζοντας το «Driving Miss Daisy».
Η ταινία ήταν υποψήφια το 1990 σε εννέα κατηγορίες κι εκείνη τη βραδιά έφυγε με τέσσερα χρυσά αγαλματάκια: Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Καλύτερου Μακιγιάζ, ενώ η Jessica Tandy γύρισε σπίτι της με το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου.
Κι όχι, άδικα, μια που η Tandy ανέδειξε την ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα της στο έπακρο και με απόλυτη άνεση. Κι αυτό γιατί κατάφερε να δείξει στο θεατή πως η Miss Daisy δεν ήταν μία εγωίστρια «παλιόγρια», αλλά μία γυναίκα που απλά ήταν μαθημένη στα ήθη μιας άλλης εποχής, που καλείται να εναρμονιστεί με τις αλλαγές γύρω της. Κι αυτές οι αλλαγές προκαλούν εύκολα μεταπτώσεις στο χαρακτήρα κι η Tandy κατάφερε να φέρει εις πέρας την αποστολή, γι’ αυτό και βραβεύτηκε, άλλωστε!
Απαρατήρητος, όμως δε μπορεί με τίποτα να περάσει ο Morgan Freeman, ο οποίος ήταν υποψήφιος για το Oscar Α’ Ανδρικού Ρόλου. Κι αν κι εκείνη τη χρονιά αναδείχθηκε νικητής ο Daniel Day-Lewis για το «My Left Foot», ο Freeman έχει στο ενεργητικό του έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς του ρόλους. Είναι γεγονός πως σε κάθε ρόλο του, ο Freeman μοιάζει να βρίσκεται σε μία κατάσταση… ζεν! Αλήθεια, θυμάστε να τον είδατε ποτέ οργισμένο, να σπάει πράγματα γύρω του κλπ.; Εγώ όχι! Ε, λοιπόν, αυτή του η ιδιοσυγκρασία αποδείχθηκε σημαντική για να ερμηνεύσει το ρόλο του Hoke. Του Hoke ο οποίος επίσης είχε πεισμώσει για να κρατήσει τη θέση του σοφέρ της Miss Daisy και που το κατάφερε μη χάνοντας στιγμή την ψυχραιμία του, ακόμη κι όταν εκείνη τον προσέβαλλε στα μούτρα. Κάνοντας το χαρακτήρα του Hoke να μοιάζει τόσο με εκείνον του Freeman θα έλεγε κανείς πως όχι μόνο δε δυσκολεύτηκε, αλλά μάλλον πως ο ρόλος ήταν εξαρχής για εκείνον!
Και να σκεφτείς πως για τους ρόλους σκέφτονταν τότε στην παραγωγή τους Bette Midler και Eddie Murphy αντίστοιχα… Ούτε να το σκέφτομαι θέλω!
Σας εύχομαι καλή διασκέδαση και σας εγγυώμαι πως θα απολαύσετε την ταινία ακριβώς όπως κάνω κι εγώ κάθε φορά που τη βλέπω!
Πρωταγωνιστούν: Jessica Tandy, Morgan Freeman, Dan Aykroyd, Patty LuPone, Esther Rolle, Joan Havrilla, William Hall Jr.κ.α.
Φέτος οι υποψηφιότητες για το Oscar Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου έχουν ως εξής:
Adam McKay &Charles Randolph, «The Big Short» (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Michael Lewis)
Nick Hornby, «Brooklyn» (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Colm Tóibín)
Phyllis Nagy, «Carol» (βασισμένο στο βιβλίο «The Price Of Salt» της Patricia Highsmith)
Drew Goddard, «The Martian» (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Andy Weir)
Emma Donoghue, «Room» (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο της ιδίας)
