Καλησπέρα, καλησπέρα, φίλες και φίλοι του The K-Magazine! Ελπίζω να σας βρίσκω στο φινάλε ενός όμορφου σαββατοκύριακου και να γεμίζετε μπαταρίες για τη νέα βδομάδα που ξημερώνει αύριο. Και τι καλύτερο για να συμπληρώσει αυτή τη χαλάρωση από μία ταινία… χουχουλιάζοντας; Για απόψε σκέφτηκα να μάθουμε μερικά πράγματα παραπάνω για μία από τις πιο δημοφιλείς (αν όχι η πιο δημοφιλής) Πρώτες Κυρίες των Ηνωμένων Πολιτειών και φυσικά ένα fashion icon διάσημο εις τους αιώνας των αιώνων (αμήν!).
Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Προέδρου John F. Kennedy (Caspar Phillipson) στο Dallas το 1963, η χήρα του, Jackie (Natalie Portman) υποδέχεται έναν δημοσιογράφο (Billy Crudup) για να μιλήσει για τον εκλιπόντα σύζυγό της. Στη διάρκεια αυτή ανακαλεί τόσο τα τραγικά γεγονότα της ημέρας της δολοφονίας του JFK και τα όσα ακολούθησαν μέχρι την επιβλητική κηδεία που κατέληξε στο Κοιμητήριο Arlington. Η Jackie, όμως, αναπολεί την ζωή της στο πλευρό του Kennedy κι όσα πέτυχαν τόσο ο σύζυγός της αλλά και η ίδια στη σύντομη προεδρική θητεία του.
Η ταινία “Jackie” είναι μία δημιουργία του σεναριογράφου Noah Oppenheim (“The Maze Runner”, 2014) με τη σκηνοθετική σκοπιά του Pablo Larraín (“Neruda”, 2016). Ο Oppenheim βασίστηκε τόσο σε οπτικοακουστικά ντοκουμέντα της εποχής και στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει η Jackie Kennedy στο δημοσιογράφο Theodore H. White για το περιοδικό Life μία εβδομάδα μετά τη δολοφονία του Kennedy. Φυσικά ο Oppenheim αφήνει να εννοηθεί πως ο Δημοσιογράφος είναι ο White.
Αν σας αρέσουν οι ταινίες που βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα, τότε η “Jackie” είναι μία ταινία που δεν πρέπει να παραλείψετε. Ακόμη και για κάποιον που δεν είναι λάτρης του είδους, όμως, η ταινία μόνο αδιάφορη δεν περνάει. Ατμοσφαιρική και με μία γλυκόπικρη αίσθηση νοσταλγίας, η “Jackie” μπορεί να θεωρηθεί φόρος τιμής σε μία από τις πιο διάσημες γυναίκες στη σύγχρονη αμερικάνικη ιστορία. Κι αυτό γιατί ο Larraín αναδεικνύει τη Jackie Kennedy όχι μόνο ως μία γοητευτική Πρώτη Κυρία κι ως ένα fashion icon που ακόμη και σήμερα γράφει ιστορία (ας μη γελιόμαστε, ήταν) αλλά κι ως μία γυναίκα που ήθελε να είναι πολλά περισσότερα από απλή σύζυγος του Προέδρου των ΗΠΑ. Την απεικονίζει ως Πρώτη Κυρία, σύζυγο και μητέρα. Και μάλιστα σε μία περίοδο οδυνηρή για την ίδια, μια που στο διάστημα που διαδραματίζεται η πλοκή της ταινίας, η Jackie καλείται να υπερασπιστεί όλους αυτούς τους τίτλους με αξιοπρέπεια και μεγαλείο και συνάμα αποζητά τον προσωπικό της χώρο να πενθήσει το σύντροφό της. Σε αυτό μεγάλη συμβολή προσέφεραν οι σκηνές όπου η Κένεντι “εξομολογείται” τρόπον τινά στον ιερέα, με έναν εξαιρετικό John Hurt στο κύκνειο άσμα του πριν αποβιώσει τον Ιανουάριο που μας πέρασε. Και η αριστοτεχνική φωτογραφία δια χειρός Stéphane Fontaine καταφέρνει να κάνει πιο τραγική τη φιγούρα της Jackie. Αποτέλεσμα; Μία καθηλωτική παραγωγή που συγκινεί και που μας φέρνει πιο κοντά στο μύθο που λέγεται Jackie Kennedy.
Αν και ο Χιλιανός σκηνοθέτης στελέχωσε την ταινία του με ένα άξιο cast, θα ήταν τουλάχιστον άδικο για τη Natalie Portman το να μην παραδεχθούμε πως στην πραγματικότητα η ταινία είναι “one woman’s show”. Το ότι η Portman είναι μία ικανότατη ηθοποιός το ξέραμε εδώ και καιρό, από την εποχή του “Léon” ακόμα. Ξέραμε επίσης πως είχε ήδη ξεκινήσει να ανεβάζει τον πήχη των δυνατοτήτων της από το 2004 και το “Closer” κι ίσως κάποιοι είπαν πως έφτασε στο ζενίθ της με το (λατρεμένο μου) “Μαύρο Κύκνo”. Ο τρόπος, όμως, που η Natalie Portman ξεπερνά και αυτόν τον πήχη με την ερμηνεία της ως Jackie Kennedy νομίζω πως είναι ευχάριστα αναπάντεχος. Η δημοφιλής ηθοποιός μεταμορφώνεται στη διάσημη πρώην Πρώτη Κυρία και καταφέρνει να σαγηνεύσει αλλά και να συγκινήσει το θεατή. Και αν και πολλοί ξέρετε πόσο χάρηκα όταν η Emma Stone βραβεύτηκε με το Oscar Α’ Γυναικείου Ρόλου για το λαμπερό “La La Land”, δε μπορώ να μην προβληματιστώ, καθώς η Natalie Portman, υποψήφια φέτος για το ίδιο βραβείο, ήταν μία δυνατή αντίπαλος για τη Stone.
Με λίγα λόγια; Σας εύχομαι καλή διασκέδαση κι εύχομαι να απολαύσετε την ταινία όσο κι εγώ… πράγμα που σας το εγγυώμαι!
Πρωταγωνιστούν: Natalie Portman, Billy Crudup, Peter Sarsgaard, Greta Gerwig, John Hurt, Caspar Phillipson, John Carroll Lynch, Bethy Grant κ.α.
